The Impact of Using Social Media to Change the Thai Values of Teenages in Phranakhon Si Ayutthaya Province
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study teenagers’ beharior of using on line media 2) to study factors relevant to Thai teenagers’ values with social media used, and 3) to study the positive and negative effects of social media used among teenagers. Researchers used mixed – method research. Population were teenagers using online media, who lived in Phranakhon Si Ayutthaya municipality.
The result show with respect to factors relevant to Thai teenagers’ values in social media use, they were divided into seven categories: 1) attitude factor 2) social factor 3) nurture factor 4) income and economic factors 5) education factor 6) peer pressure factor and 7) icon influence factor. Besides, social media has both positive and negative impacts on teenagers. And the interview data derived from a group of teenagers using social media, the positive effects were illustrated as follows: 1) value in education and seeking knowledge, 2) value in gratitude, 3) value in selflessness and public mind, 4) value in being healthy, and 5) value in self-reliance and hard work. However, there were also ten traits which exhibit the negative effects including: 1) value in extravagantness, 2) value in incorrect use of language, 3) value in having premature sex and value in sex before marriage, 4) value with pleasure more than one love, 5) value in consumerism, 6) value in clothing and fashions, 7) value in independence, freedom, and living out of rules, 8) value in gambling or superstitions, 9) value in the preference and imitation of Western and East Asian values, and 10) value of being not proud of Thai language.
Article Details
References
กิตติ กันภัย. (2551). จิตวิทยาการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: เหรียญบุญการพิมพ์.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2558). คลิปลามก-ตบดี ค่านิยมผิดของวัยรุ่น. [Online]. http://www.m-culture.go.th/ ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2558.
จันทิรา ธนสงวนวงศ์, ออนไลน์. (2559). ค่านิยมในสังคมไทย. [Online]. http://e-learning.e-tech.ac.th/learninghtml/s1301/uni06.html.ค้นเมื่อ ธันวาคม 2559.
ฐานเศรษฐกิจ. (2558). เจาะใจวัยรุ่นในการเสพสื่อจากหนังสือพิมพ์ .ปีที่ 34 ฉบับที่ 2,925 วันที่ 23-26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557. [Online]. http://www.thanonline.com. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2558.
ฐิตินัน บุญภาพ. (2556). คอมมอน. บทบาทของสื่อใหม่ในการสร้างค่านิยมทางสังคมและอัตลักษณ์ของเยาวชนไทยในเขตกรุงเทพมหานคร. ได้รับทุนอุดหนุนจากศูนย์วิจัย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ฑิตยา ปิยภัณฑ์. (2557). ค่านิยมดิจิทัลกับพฤติกรรมด้านการสื่อสารออนไลน์ของเด็กและเยาวชนไทย, วิทยานิพนธ์ปริญญาโท . กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิเทศ ตินณะกุล. (2546). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: แอ็คทีฟ พริ้นท์.
นิยพรรณ วรรณศิริ. (2550). มานุษยวิทยาสังคมและวัฒนธรรม: แนวคิด ทฤษฎี ความเป็นมา และสาระสำคัญ ด้านมานุษยวิทยาสังคมและวัฒนธรรม ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา.
นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2559). การแพร่กระจายทางวัฒนธรรม. [Online]. http://www.sac.or.th/databases /anthropology-concepts/glossary/35.ค้นเมื่อ 18 สิงหาคม 2559.
ปัญชลี ด้วงเอียด. (2550). “ความพอเพียงในมิติวัฒนธรรม,” สารศูนย์เฝ้าระวังทาง วัฒนธรรม. 4(4) :15 ตุลาคม – ธันวาคม, 2550.
ผจงจิตต์ อธิคมนันทะ. (2543). การเปลี่ยนแปลงสังคมและวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 10.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พัชนี เชยจรรยา และคณะ. (2538) แนวคิดหลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: ข่าวฟ่าง
ภูเบศร์ สมุทรจักร และมนสิการ กาญจนะจิตรา. (2557). พฤติกรรมบริโภคนิยมในวัยรุ่นไทย และปัจจัยที่เป็นสาเหตุ. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม.วารสารธรรมศาสตร์ ปีที่ 33 ฉบับที่ 1 ปี พ.ศ.2577.
รัฐกานต์ กัณพิพัฒน์. (2557). พฤติกรรมเลียนแบบกับค่านิยมการสักของวัยรุ่นหญิงในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท .กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหิดล .
วิลัยลักษณ์ เสรีตระกูล. (2556). การทํานายค่านิยมแบบวัตถุนิยมของนักศึกษาในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สนิท สมัครการ. (2542). การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาการของสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, โครงการส่งเสริมเอกสารวิชาการ.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2539). ทฤษฎีและกลยุทธการพัฒนาสังคม. กรุงเทพ ฯ : ศูนย์ส่งเสริมหนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุพัตรา สุภาพ. (2534). สังคมและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิชย์.
สุภาพรรธ์ (จามจุรี) ผดุงชีวิต. (2551). วัฒนธรรม การสื่อสาร และอัตลักษณ์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์.
โสภัณฑ์ นุชนาถ. (2558). ค่านิยม. ภาควิชาจิตวิทยา. คณะครุศาสตร์. กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี.
อุไรวรรณ เทียนทอง. (2548). สารรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.
อรรำไพ วินทะไชย. (2558). วัยรุ่นการการสื่อสารออนไลน์. กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2558, จาก www.dmh.go.th/1667/1667view.asp?id=3914
ASTV ผู้จัดการ LIVE. (2558). “วัยรุ่นไทยเลียนแบบดารา” ค่านิยมที่สังคมต้องตั้งคำถาม!. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2558. จาก www.manager.co.th/Daily.
Bandura Albert. (1977). Social Learning Theory Self-efficacy:The exercise of control. Newyork: W.H.Freeman.
Milton Rokeach. (1983). The nature of human values. Publisher, Free Press Original from, theUniversity of Michigan. Digitized.
Richins, M. L., & Dawson, S. (1992). A consumer value orientation for materialism and itsmeasurement: Scale development and validation. Journal of Consumer Research.