องค์ประกอบสมรรถนะแนวใหม่ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพสมรรถนะแนวใหม่ของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา และ 2) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของสมรรถนะแนวใหม่ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ ผู้อำนวยการสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา จำนวน 400 คน กำหนดโดยใช้ตารางของเครซี่และมอร์แกน และการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพสมรรถนะแนวใหม่ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา โดยรวมอยู่ ในระดับมากที่สุด (=4.70, SD= .417) 2) องค์ประกอบสมรรถนะแนวใหม่ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามี 5 องค์ประกอบ 96 ตัวชี้วัด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารศิลปการจัดการ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปการจัดการ
เอกสารอ้างอิง
Bath, D., & Bourke, J. (2010). Blended Learning. Griffith University.
Boam, R., & Sparrow, P. (1992). Design and Achieving Competency: A Competency Based Approach to Developing People and Organizations. McGraw–Hill.
Boonchupong, J. (2023). A Model for Competency Development of Secondary School Administrators in the New Era. Under the Office of Phra Nakhon Si Ayutthaya Secondary Education Service Area. University North Bangkok.
Boyatzis, R.E. (1982). The Competent Manager: A Model of Effective Performance. John Wiley and Sons.
Dessler, G. (2004). Management: Principles and Practices for Tomorrow’s Leaders (3rd ed.). UG/GGS Information Services.
Division of Research Administration and Educational Quality Assurance. (2016, November). Blueprint Thailand 4.0, A Model to Drive Thailand towards Prosperity, Stability and Sustainability. https://www.nstda.or.th/home/knowledge_post/blueprint-thailand-4/
Drake, T.L., & Roe, W.H. (1986). The Principal Ship (3rd ed.). Harper and Row.
Jamjamrat, N. (2006). Organization Development (4th ed.). Human Capital Development Center.
Khawsa-ard, K. (2016). The Competencies of Educational Institution Administrators Affecting the Performance of Teacher Professional Standards under the Jurisdiction of Nakhon Pathom Primary Educational Service Area Office 1[Master’s thesis, Nakhon Pathom Rajabhat University].
Khumklang, B. (2020). Professional Management Competency Development Model for School Directors Bangkok Metropolitan Administrator. North Bangkok University.
Kindred. (1975). School Public Relations. Englewood Cliffs.
Klinlaor, K. (2008). Guidelines for enhancing skills of school administrators under Nakhon Pathom Municipality[Independent Study, Silpakorn University].
Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). Educational and Psychological Measurement. Determining Sample Size for Research Activities, 30(3), 607-608.
Lalima, L., & Dangwal, K.L. (2017). Blended Learning: An Innovative Approach. Universal Journal of Educational Research, 5(1), 129-136. DOI: 10.13189/ujer.2017.050116.
Lawless, D.J. (1979). Organizational Behavior. 2nd ed. New Jersey: Prentice-Hall, Inc.
McClelland, D. (1973). Testing for Competence Rather than Intelligence. American Psychologist. www.ei.Haygroup.com.
Ministry of Education. (2017). Guidelines for the Implementation of the Royal Academy of Sciences Project towards Sustainable Development Ministry of Education. Office of Education Promotion.
Namwongprom, A. (2019). Competency Development Model Competencies of Basic Education Administrators in the Upper Northern Region. Vongchavalitkul University.
Nokanman, S. (2016). Competency of Administrators of Industrial and Community Education College Under the Vocational Education Commission[Doctoral Dissertation, Hat Yai University].
Paophan, C. (2015). Concepts and Fundamental Theories of Leadership of School Administrators in the 21st Century. Khon Kaen University.
Pannont, T., Chanbanchong, C., & Udomrat, T (2016). A Model for the Development of Strategic Thinking Competency in the Deputy Directors of Primary Education Area Offices. Journal of Education Naresuan University, 18(4.), 128-141.
Pongwarin, T. (2009). 10 Core Competencies to Become the Ultimate Supervisor. Think Beyond.
Saenthong, N. (2007). Let’s Get to Know Competency (3rd ed.). HR Center.
Sararattana, W. (2013). New Paradigms in Education: A Case View on 21st Century Education. Thipayawisut.
Siribunyaprasit, A. (2011). Administrative Skills of School Administrators According to the Opinions of School Administrators and Teachers under the Office of Primary Educational Service Areas Study in Chanthaburi[Master’s Thesis, Chanthaburi Rajabhat University].
Sirichotirat, N. (2016). Principles of Human Army Service in the 21st Century (2nd ed.). Chulalongkorn University.
Smithikrai, C. (2009). Training of Personnel in the Organization. Chulalongkorn University.
Southeast Asian Ministers of Education Organization. (2015). Success Performance for Director of Schools in the Region of Southeast Asia. Innotech.
Spencer, L.M., & Spencer, S.M. (1993). Competency at Work: Models for Superior Performance. John Wiley & Sons.
Surakitbovorn, S. (2014). Key Competencies of Professional Managers. Sakon Nakhon Rajabhat University.
Thoranin, C. (2007). Conference papers, 2nd set, Trends in Non-formal Education and Informal Education in The New Era. Office for The Promotion of Non-Formal and Informal Education.
Wechayanon, N. (2007). Competency Model for Application in Thai Organizations. Graphic Go Systems.
