Marketing Strategies and Consumer’ Selection of Jewelry in Phitsanulok Province

Main Article Content

Wittayaphon Thanavisarnkajon
Nopphon Klinklueanklai
Pornpana Srisatanon

Abstract

The objectives of research aimed 1) to study the opinion of consumers and resourcing data for buying jewelry in Phitsanulok Province 2) to study marketing strategies and consumers’ selection jewelry in Phitsanulok Province. The samples were 400 people purchasing jewelry from 20 jewelry store. They were selected by convenience sampling. The instrument for collecting data was a set of questionnaires. Analysis data used descriptive statistics including percentage, mean, and standard deviation, and correlation between factors using T-test, F-test, variable analysis as single tail.


The results of research were found that 1) the samples expressed their opinions towards the source of information on selection in purchasing jewelry at a high level in all aspects. The mean of salespersons was 4.18, product selection the shop was 4.17, product exhibition was 3.88, and the magazine was 3.73 respectively 2) the mean of the samples’ opinion towards marketing strategies (7P’s) was at a high level in all aspects; services staff (people) was 4.42, the process was 4.40, the place was 4.32, the price was 4.29, the physical evident was 4.28, the promotion was 4.25, and the product was 4.20 respectively.

Article Details

How to Cite
Thanavisarnkajon, W., Klinklueanklai, N., & Srisatanon, P. . (2020). Marketing Strategies and Consumer’ Selection of Jewelry in Phitsanulok Province. Journal of Arts Management, 4(1), 1–12. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jam/article/view/235470
Section
Research Articles

References

กรมศุลกากร. (2560). ประมวลผลสถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติองค์การมหาชน. รายงานมูลค่าการส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับไทย ปี 2551-2560.

กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2552). การศึกษาความเป็นไปได้ของเครื่องประดับจากอัญมณีสู่มวลชนประจำปี 2552. สืบค้นเมื่อ 25 ก.พ. 2563 จาก http://www.boc.dip.go.th.

กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2563). กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ โชว์แกร่ง อุตสาหกรรมอัญมณีเครื่องประดับ. สืบค้นเมื่อ 25 ก.พ. 2563 จาก http://www.Khaosod.co.th>uncategorized.

กระทรวงพาณิชย์.(2561). สินค้าส่งออกไทย 10 อันดับแรก มูลค่าส่งออก. สืบค้นเมื่อ 30 ก.ค.25620 จาก: http://www2.ops3.moc.go.th.

กัลยา วานิชย์บัญชา (2553). สถิติสำหรับงานวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 5) กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

กัลยา วานิชย์บัญชา (2554) การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. (พิมพ์ครั้งที่ 18).

กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

จักรกฤษณ์ ดวงพัสตรา. (2555). การวิเคราะห์ยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับไทย. วารสารนักบริหาร, 32(4), 16-24.

ชมนาค สุธีวสินนนท์. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้ออัญมณีและเครื่องประดับของนักท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ชัยสมพล ขาวประเสริฐ. (2553). การตลาดบริการ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ณิชาภัทร แสงนิล. (2557). อิทธิพลของส่วนประสมทางการตลาดต่อความไว้เนื้อเชื่อใจความพึงพอใจ การบอกต่อ และกลับมาใช้บริการซ้ำของลูกค้าห้างสรรพสินค้าสุขอนันต์ปาร์ค. (การค้นคว้าอิสระ, บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ทรงพล อานุภาพ. (2558). กลยุทธ์การตลาดบริการสำหรับผู้ค้าปลีกอัญมณีและเครื่องประดับขนาดกลางและขนาดย่อมในกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.

นวพร เพชรแก้ว. (2559). พฤติกรรมและส่วนประสมทางการตลาดของผู้บริโภคที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเครื่องประดับเงินในประเทศไทย. (การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

พรพิมล ปิยะกุลดำรง. (2553). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การบริหารการตลาดของร้านทองในห้างสรรพสินค้า. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

มัทนี คำสำราญ. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวของชาวมุสลิมในเขตกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าอิสระสาขาการจัดการ). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ฤทธิ์เจตน์ รินแก้วกาญจน์. (2561). ปัจจัยส่วนผสมทางการตลาด 7Ps และปัจจัยด้านการให้บริการที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของผู้ใช้บริการคลีนิคการแพทย์แผนจีนหัวเฉียว กรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2(1).

ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ศุกร เสรีรัตน์, ปณิศา มีจินดา และอรทัย เลิศวรรณวิทย์. (2550). กลยุทธ์การตลาดและการบริหารเชิงกลยุทธ์โดยมุ่งที่การตลาด. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. (ฉบับปรับปรุงใหม่). กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2560). บทวิเคราะห์แนวโน้มธุรกิจ อัญมณีเครื่องประดับ. สืบค้นเมื่อ 23 ก.พ. 2563, จาก http://kasikornresearch.com>analysis>k-econ>business>Pages.

เศรษฐชัย ชัยสนิท. (2553). นวัตกรรมและเทคโนโลยี. สืบค้นเมื่อ 28 มิ.ย. 2562, จาก http://www.it .east.spu.ac.th/informatics/Admin/Knowledge/A307Innovation%20and %20Technology.pdf.

สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2560). สถานการณ์การนำเข้าส่งออกสินค้าอัญมณีและเครื่องประดับไทย. สืบค้นเมื่อ 22 ก.พ. 2563, จาก http:www.thaichamber,org>content>file>document.

สำนักเศรษฐกิจอุตสาหกรรมและสำนักงานปลัดกระทรวงพาณิชย์ (2561). แนวโน้มอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ. สืบค้นเมื่อ 30 มิ.ย. 2562, จาก http:www.oie.go.th/…/รายงานภาวะเศรษฐกิจอุตสาหกรรมปี.%202561%20และแนวโน้มปี.

อรัญญา มานิตย์ (2540). การจัดการสุขภาพตามกรอบกลยุทธ์ส่วนประกอบทางการตลาดแผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลของรัฐเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อรุณวรรณ คงมีผล. (2556). อัญมณีวิทยาในวรรณคดีสันสกฤตและวรรณคดีไทย. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย