ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเชื่อมั่นต่อการพบแพทย์ทางไกลของโรงพยาบาลเอกชน ในจังหวัดสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบ 1) ปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ และ 2) ปัจจัยด้านคุณภาพการบริการที่ส่งผลต่อความเชื่อมั่นในการใช้บริการแพทย์ทางไกลของโรงพยาบาลเอกชนในจังหวัดสงขลา ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลจากแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน ซึ่งเป็นประชากรในพื้นที่จังหวัดสงขลาและจังหวัดใกล้เคียง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา (ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน) และสถิติเชิงอนุมาน (การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ)
ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ ด้านรายได้ที่แตกต่างกันมีผลต่อความเชื่อมั่นในการใช้บริการแพทย์ทางไกลที่แตกต่างกัน ในขณะที่เพศ อายุ ระดับการศึกษา สถานภาพสมรส และอาชีพ ไม่มีผลอย่างมีนัยสำคัญ ปัจจัยด้านคุณภาพการบริการ: ด้านการตอบสนองผู้รับบริการส่งผลต่อความเชื่อมั่นในการพบแพทย์ทางไกลมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01 ส่วนด้านลักษณะทางกายภาพ การให้ความมั่นใจ และความดูแลเอาใจใส่ มีผลอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 แต่ด้านความน่าเชื่อถือไม่มีผลที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05
ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายคือ โรงพยาบาลเอกชนควรเพิ่มความเชื่อมั่นของผู้ใช้บริการโดยเน้นพัฒนาปัจจัยคุณภาพบริการ ได้แก่ การตอบสนองที่รวดเร็ว ลักษณะทางกายภาพของระบบ ความมั่นใจในบริการ และการเอาใจใส่ผู้ป่วย พร้อมทั้งคำนึงถึงความหลากหลายของรายได้ผู้ใช้บริการ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
จารุวรรณ บุญมี และ วีรศักดิ์ ประเสริฐชูวงศ์. (2566). ปัจจัยพฤติกรรมผู้บริโภคและปัจจัยส่วนประสมค้าปลีกที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าในร้านอีฟแอนด์บอย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 9(1), 413-426.
ชมสุภัค ครุฑกะ และคณะ. (2564). ความคาดหวังของผู้รับบริการที่มีต่อคุณภาพการให้บริการธุรกิจ
โฮสเทลในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(1), 65-79.
ณัฐพงศ์ วงศ์วิวัฒน์ (บรรณาธิการ). (2566). แนวทางการพัฒนาระบบบริการโรงพยาบาลเสมือนจริง (Virtual Hospital). กรุงเทพมหานคร: กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข.
ตามพงศ์ ชอบอิสระ. (2565). ประเด็นทางจริยธรรมของการแพทย์ทางไกล. วารสารนิติศาสตร์, 51(3), 529-563.
ธนวชร หนูแสง และ เจษฎา นกน้อย. (2567). ปัจจัยที่มีผลต่อการยอมรับเทคโนโลยีทางด้านสุขภาพผ่านสื่อออนไลน์ของกลุ่มคน Gen-Y จังหวัดสงขลา. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏ
สุราษฎร์ธานี, 11(1), 177-204.
นันทภัค แต่รุ่งเรือง. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเชื่อมั่นในการใช้แอปพลิเคชัน KMA ของลูกค้าธนาคารกรุงศรีอยุธยา จำกัด (มหาชน). [วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. Dspace at Silpakorn University. http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/bitstream/123456789/2856/1/60602716.pdf
นุชจรี ก่อศิริมงคลชัย. (2560). ความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการดำเนินงานของสำนักงาน ป.ป.ช. ประจำจังหวัดตราด. [วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา]. DSpace Repository. https://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/6277
ปภัค อุดมธรรมกุล ธัญญา สุพรประดิษฐ์ชัย และสิทธิกรณ์ ครอด. (2563). ปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ปัจจัยทางจิตวิทยา ปัจจัยทางสังคมและส่วนประสมทางการตลาด 7Ps ที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้บริการศูนย์ออกกลังกายของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานครในช่วงการแพร่ระบาดของโควิด-19. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 12(3), 25-38.
พงษ์สันติ์ ตันหยง และจันทนา พงศ์สิทธิ. (2566). องค์ประกอบความไว้วางใจของผู้บริโภคสินค้าออนไลน์ในประเทศไทย. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(3), 1635-1652.
ภัทรวินฑ์ อัตตะสาระ (บรรณาธิการ). (2566). แนวทางการใช้ DMS Telemedicine. กรมการแพทย์. กรุงเทพมหานคร: กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข.
ภาวิณี ทองแย้ม. (2560). ความสำคัญของคุณภาพการบริการต่อความสำเร็จของธุรกิจ. วารสารเกษมบัณฑิต,18(1), 219-232.
โรงพยาบาลธนบุรี ราษฎร์ยินดี. (n.d.). บริการปรึกษาหมอ Telemedicine.
https://www.rajyindeehospital.com/telemed/
สถาบันโรคผิวหนัง (2567). คู่มือบริการประชาชน ระบบการแพทย์ไกล TELE MEDCINE 2024. กรุงเทพมหานคร: สถาบันโรคผิวหนัง.
Bangkok Hospital Hat Yai. (2024, 28 พฤศจิกายน). ปรึกษาแพทย์ทางไกล Telemedicine ให้อุ่นใจ ทัก line @BangkokHatyai. Facebook.
https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=1122053262619568&id=100044447138994&_rdr
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques. Johan Wiley & Sons Inc.
Ghebreyesus, T. A. (2021). Leveraging telehealth for efficient delivery of primary health care in the WHO South-East Asia Region.
https://iris.who.int/bitstream/handle/10665/350199/Telehealth-PHC-eng.pdf
Morgan, R. M., & Hunt, S. D. (1994). The commitment-trust theory of relationship marketing. Journal of marketing, 58(3), 20-38.
Parasuraman, A., Zeithaml, V. A., & Berry, L. L. (1988). Servqual: A multiple-item scale for
measuring consumer perc. Journal of retailing, 64(1), 12.
WHO. (2022). Consolidated telemedicine implementation guide.
https://iris.who.int/bitstream/handle/10665/364221/9789240059184-eng.pdf?sequence=1
