Exploratory Factor Analysis on Tourism Attraction Affecting on Intention to Visit the Agro-Tourism in Prachuap Khiri Khan Province

Main Article Content

Pawarisorn Chomphoothong
Prapassorn Visesprapa
Chutirat Charoensuk
Nuttavadee Swangngam
Jenkanit Sugsamrit

Abstract

In this research investigation, the researchers study an exploratory factor analysis of the agro-tourism potential in Prachuap Khiri Khan province and examine the effects of the tourist attraction potential on travel intention for agro-tourism in Prachuap Khiri Khan province.


Data were collected from 384 tourists who had experience of agro-tourism in Prachuap Khiri Khan province using a questionnaire. Data analysis was conducted using exploratory factor analysis (EFA) and multiple regression analysis. The exploratory factor analysis extracted the following four factors: (1) outstanding activities and tourist attractions; (2) facilities; (3) cleanliness and safety of accommodations; and (4) ease to access tourist attractions. All of these could create a factor set called EASE. The multiple regression analysis found that the variable of outstanding activities and tourist attractions and ease to access tourist attractions exhibited influence on the travel intention for agro-tourism in Prachuap Khiri Khan province

Article Details

Section
Research Article

References

กรมการท่องเที่ยว. (2557). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพ แหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร.(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กาญจนาพร ไตรภพ และพิเศษ ชัยดิเรก. (2563). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 6(1), 110-127.

กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. (2550). วันเดียว....เที่ยวประจวบฯ. สืบค้นจาก http://www.prachuapkhirikhan.go.th/_2018/travel_activity/detail/3

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2554). การวิเคราะห์สถิติ: สถิติสำหรับการบริหารและวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชูชัย สมิทธิไกร. (2563). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธงชัย ศรีเบญจโชติ. (2561). แผนงานวิจัยการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของจังหวัดจันทบุรี. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี:จันทบุรี.

ธนิชชา ชัยชัชวาลประทีป และชวลีย์ ณ ถลาง (2563). ยุทธ์ศาสตร์แบบบูรณาการเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อดำรงรักษาความเป็นเมืองเป้าหมายของอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารสังคมศาสตร์, 9(2), 28-39.

วิจิตรา บุญแล, เสรี วงษ์มณฑา, ชวลีย์ ณ ถลาง, และกาญจน์นภา พงศ์พนรัตน์. (2564). การศึกษาศักยภาพองค์ประกอบของทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของจังหวัดจันทบุรี. วารสารสมาคมนักวิจัย, 26(1), 46-55.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). จำนวนครัวเรือนเกษตรกรที่ขึ้นทะเบียนเกษตรกร จำแนกรายจังหวัด พ.ศ. 2557 – 2563. สืบค้นจาก http://statbbi.nso.go.th/staticreport/page/sector/th/11.aspx

อรุณศรี นามซุย. (2553). การท่องเที่ยวเชิงเกษตรในเขตอำเภอภูเรือ จังหวัดเลย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย: เลย.

Best, J. W., & Kahn, J. V. (1993). Research in education. Boston: Allyn and Bacon.

Biswas, C., Omar, H., & Rashid-Radha, J. Z. R. R. (2020). The impact of tourist attractions and accessibility on tourists'satisfaction: the moderating role of tourists'age. Geo Journal of Tourism and Geosites, 32(4), 1202-1208.

Chen, C. F., & Chen, F. S. (2010). Experience quality, perceived value, satisfaction and behavioral intentions for heritage tourists. Tourism management, 31(1), 29-35.

Cochran, W. G. (2007). Sampling techniques. John Wiley & Sons.

Dar, H. (2018). Satisfaction of Domestic Tourists Visiting Gulmarg in Jammu and Kashmir, India, International Journal for Recent Trends in Business and Tourism 2(1), 16-21.

Dickman, S. (1996). Tourism: An introductory text (2nd ed.). Sydney: Hodder Education.

Dwyer, L., Mellor, R., Livaic, Z., Edwards, D., & Kim, C. (2004). Attributes of destination competitiveness: A factor analysis. Tourism analysis, 9(1-2), 91-101.

Fornell, C., & Larcker, D. F. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error. Journal of marketing research, 18(1), 39-50.

Hair, J. F., Tatham, R. L., & Anderson, R. E. (1998). Multivariate Data Analysis (5th ed.). Prentice Hall.

Haward, J. A. (1994). Buyer Behavior in Marketing Strategy. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.

Hossain, M. K., & Islam, S. (2019). An analysis of destination attributes to enhance tourism competitiveness in Bangladesh. African Journal of Hospitality. Tourism and Leisure, 8(2), 1-17.

Jeyamugan, T. (2018). Factors influencing tourists’ satisfaction in eastern province, Sri Lanka Unpublished doctoral dissertation, University of Moratuwa, Sri Lanka.

Kotler, P., & Armstrong, G. (2016). Marketing: An Introduction (13th ed.). Pearson: England.

Makhdoomi, U. M., & Baba, M. M. (2019). Destination image and travel intention of travelers to Jammu & Kashmir: the mediating effect of risk perception. JOHAR, 14(1), 35.

Mothersbaugh, D. L., Hawkins, D. I., Kleiser, S. B., Mothersbaugh, L. L., & Watson, C. F. (2020).

Consumer behavior: Building marketing strategy. New York, NY, USA: McGraw-Hill Education.

Nasir, M., Mohamad, M., Ghani, N., & Afthanorhan, A. (2020). Testing mediation roles of place attachment and tourist satisfaction on destination attractiveness and destination loyalty relationship using phantom approach. Management Science Letters, 10(2), 443-454.

Pattarat. (2564). “ท่องเที่ยวเชิงเกษตร” เทรนด์ที่กำลังมาแรง เมื่อคนเมืองอยากสัมผัสชีวิตชนบท หนี COVID-19. สืบค้นจาก https://positioningmag.com/1289665

Samaraweera, K. G., & Upekshani, T. G. Y. (2019). An empirical analysis to investigate the influence of 5A’s on domestic tourists’ satisfaction in Hikkaduwa, Sri Lanka. South Eastern University International Arts Research Symposium -2019At: South Eastern University of Sri Lanka.