Promotion Guidelines for Self Health Care of the Elderly in Ratchasan District, Chachoengsao Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
In this mixed-methods research investigation, the researchers examine 1) the problems of care the elderly’s self health; compares 2) the self health care of the elderly in Ratchasan district, Chachoengsao province classified by gender, age, income, occupation, marital status, accommodation, and illnesses; and presents 3) promotion guidelines for the self health care of the elderly under study. The sample population consisted of 325 elderly (60 years and older) in Ratchasan district, Chachoengsao province using the sample size of Krejcie and Morgan. The technique of simple random sampling was conducted by drawing lots from name lists in each subdistrict. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, and standard deviation. The techniques of independent samples t test, one-way analysis of variance (ANOVA), and an interview form were employed. The method of content analysis was used. Findings are as follows: 1) The self health care of the elderly overall was at a moderate level. 2) The comparison of the self health care of the elderly classified by demographic factors found that the elderly who differed in gender, age, income, occupation, and illnesses exhibited differences in self health care at the statistically significant level of .05. The elderly who differed in marital status and accommodation exhibited no differences in self health care. 3) Promotion guidelines for the self health care of the elderly are provided to ensure that the elderly are aware of the importance of searching for knowledge, having good attitudes, fostering appropriate self health care behaviors, and receiving services and attention from people around them. Concerned agencies should be in the area to examine the health of the elderly and to visit them annually. The elderly are able to take good care of their health to keep pace with changes and become self-reliant.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
References
กระทรวงสาธารณสุข, กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2554). การดูแลสุขภาพผู้สูงอายุแบบบูรณาการ. นนทบุรี: โรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
กัลยา มั่นล้วน. (2562). พฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุในเขตโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านหนองโพรง อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. การประชุมวิชาการระดับชาติ วิทยาลัยนครราชสีมา ครั้งที่ 6 ประจำปี พ.ศ. 2562, 889-897.
ขวัญดาว กล่ำรัตน์. (2556). ปัจจัยเชิงสาเหตุของพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุในเขตภูมิภาคตะวันตกของประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 7(3), 93-103.
คณะกรรมการอำนวยการจัดทำแผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ฉบับที่ 12. (2559). แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงสาธารณสุข.
จุฑารัตน์ แสงทอง. (2560). สังคมผู้สูงอายุ (อย่างสมบูรณ์): ภาวะสูงวัย อย่างมีคุณภาพ. วารสารรูสมิแล, 38(1), 6-28
ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย (Aging society in Thailand). สำนักวิชาการสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา, 3(16), 1-19.
เบญจมาศ นาควิจิตร. (2551). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองและความสุขของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุของโรงพยาบาล สังกัดสำนักการแพทย์กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
พระราชกฤษฎีกา. (2537). ราชกิจจานุเบกษา.111 (21 ก): 32-35.
พระสุกสะหวัน บุดขะหมวน. (2559). การดูแลสุขภาพตนเองของพระสงฆ์ในเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภรณี ตังสุรัตน์ และวิมลฤดี พงษ์หิรัญญ์. (2556). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลบางเมือง อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารเผยแพร่ความรู้ทางวิชาการและงานวิจัย, 20(1), 57-69.
มินตรา สาระรักษ์. (2562). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุตามยุทธศาสตร์ เมืองไทยแข็งแรง บ้านหนองบัว จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10(2), 30 – 57.
รติมา คชนันท์. (2561). สังคมผู้สูงอายุกับการขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย. เอกสารวิชาการ อิเล็กทรอนิกส์. สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร: ISBN 2287- 0520.
ลัดดา ดำริการเลิศ. (2555). การดูแลผู้สูงอายุแบบบูรณาการในชุมชน: ช่วงที่1 สถานการณ์และความต้องการ ดูแลผู้สูง อายุในชุมชน. นครปฐม: สำนักวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพชุมชนสถาบันพัฒนาสุขภาพ อาเซียนมหาวิทยาลัยมหิดล.
วรรณวิมล เมฆวิมล. (2553). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพของประชาชนในพื้นที่ฝึกปฏิบัติงานของนักศึกษาสาขาวิชาการแพทย์แผนไทยประยุกต์. รายงานวิจัย, คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
วัชพลประสิทธิ์ ก้อนแก้ว. (2557). พฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุที่อาศัยในเขตเทศบาลตำบลคลองตำหรุ อำเภอเมืองชลบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศิริวรรณ ว่องวีรวุฒิ. (2553). ทัศนคติและพฤติกรรมในการจัดการทางการเงินส่วนบุคคลของ นักศึกษาปริญญาตรี คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ. BU Academic Review, 9(2), 55-63.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดฉะเชิงเทรา. (2562). รายงานประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2562. ฉะเชิงเทรา: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดฉะเชิงเทรา.
สุรชัย อยู่สาโก. (2550). พฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุเทศบาลเมือง ท่าเรือ-พระแท่น อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sampling Size for Research Activities. Educational Psychological Measurement, 30(3), 607-608.
Orem, D. E. (2001). Nursing: Concepts and Practice. (6th ed.). St. Louis, MO: Mosby.
Pender, J. N. (1996). Health Promotion in Nursing Practice. (3rd ed.). USA: Appleton and Lange.