The Influence of Romance of the Three Kingdoms in Thai Political Context
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
In this research investigation of the influence of Romance of the Three Kingdoms, the researcher examines 1) the development of the interpretation of the novel under study as it appeared in the Thai political context; investigates 2) an application of the novel for Thai political interest; and studies 3) the factors fostering the influence of the novel under investigation in the Thai political context. In this qualitative research, the researcher employed the techniques of documentary research and in-depth interviews.
Findings are as follows: 1) The development of the interpretation of the novel under study has been modified based on the context of social, cultural, economic, and political structures. 2) The novel under investigation has been applied in various aspects i.e. politics, economy, art, and performing arts. 3) The factors fostering the influence of the novel under study consist of both external and internal factors of the novel itself.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
References
คึกฤทธิ์ ปราโมช, ม.ร.ว. (2532). วรรณกรรมกับสังคม: สามก๊กในทรรศนะของข้าพเจ้า. ขอนแก่น: ขอนแก่นการพิมพ์.
ไชยันต์ ไชยพร. (2557). นิธิ เอียวศรีวงศ์ ใน/กับวิกฤตการเมืองไทย. กรุงเทพฯ: คบไฟ.
ดำรงราชานุภาพ, กรมพระยา. (2503). คำอธิบายหนังสือพระราชพิธีสิบสองเดือน. พระนคร: ศิลปบรรณาคาร.
ดำรงราชานุภาพ, กรมพระยา. (2515). ตำนานหนังสือสามก๊ก. พระนคร: ศิลปาบรรณาคาร.
ประภัสสร เสวิกุล. (2554). อำนาจ (วรรณกรรม) ของ ม.ร.ว คึกฤทธิ์ ปราโมช, สืบค้นเมื่อ 22 กรกฎาคม 2561, จาก http://www.psevikul.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=539309431&N type=5
พลศักดิ์ จิรไกรศิริ. (2522). วรรณกรรมการเมือง. กรุงเทพฯ: กราฟฟิคอาร์ต.
พระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม). (2551). จดหมายรายวันทัพ, อภินิหารบรรพบุรุษ และเอกสารอื่น. (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพฯ: ศรีปัญญา.
ไพศาล พืชมงคล. ผู้เชี่ยวชาญวรรณกรรมสามก๊ก. (24 มกราคม 2563). สัมภาษณ์.
มติชนออนไลน์. (2561). สัมภาษณ์พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชาที่ทำเนียบรัฐบาล 11 กันยายน 2558. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2561, จาก http//www.youtube.com/watch?v=nQy8hA2Mg1o
ศาลติ ภักดีคำ. (2561). เปิดมุมมอง “สามก๊ก” สร้างปรากฎการณ์นอกตำรา”. สืบค้นเมื่อ14 มิถุนายน 2561, จาก http//www.matichon.co.th/news_monitor/news_598402
ศรีวิไล ดอกจันทร์. (2528). ทฤษฎีและปฏิบัติการวรรณคดีศึกษา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระปรมานุชิตชิโนรส. (2556). โคลงดั้นเรื่องปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
สมบัติ จันทรวงศ์. (2527). ตัวบท (The Text) กับการเรียนการสอนวิชาปรัชญาการเมือง. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมบัติ จันทรวงศ์. (2549). บทพิจารณ์ว่าด้วยวรรณกรรมการเมืองและประวัติศาสตร์: ความหมายทางการเมืองของสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: คบไฟ.
สละ ลิขิตกุล. (2560). ต้นกำเนิดสามก๊กฉบับนายทุน. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2560, จาก https//www.samkok911.com/2012/10/blog-post_12.html
Stevenson, W. (2001). The Revolutionary King: The True-Life Sequel to “the King and I. London: Robinson Publishing.