ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อบริหารธุรกิจมหาบัณฑิตของนักศึกษาในกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาส่วนประสมทางการตลาด และการสื่อสารการตลาดแบบครบวงจรที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต ของนักศึกษาในกรุงเทพมหานคร โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ ประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานครทั้ง 50 เขต ที่เคยศึกษาหรือกำลังศึกษาในหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต ใช้สูตรของคอแครน (Cochran, 1977) ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 และยอมรับค่าความคลาดเคลื่อนได้ ร้อยละ 5 จำนวน 400 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวมรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน คือการวิเคราะห์ความถดถอยแบบพหุคูณ (Multiple regression) ผลการศึกษาพบว่าปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด และการสื่อสารการตลาดแบบครบวงจร มีความสามารถในการพยากรณ์คิดเป็นร้อยละ 57.2 โดยพบว่าปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด ได้แก่ ด้านผลิตภัณฑ์ (β = 0.294) ด้านราคา (β = 0.129) ด้านลักษณะทางกายภาพ (β = 0.155) และด้านกระบวนการในการจัดการ (β = 0.176) และปัจจัยการสื่อสารการตลาดแบบครบวงจร ได้แก่ ด้านกลยุทธ์การโฆษณา (β = 0.084) มีอิทธิพลทางบวกต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อบริหารธุรกิจมหาบัณฑิตของนักศึกษาในกรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำบทความทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรรณิการ์ วัชราภรณ์ (2557). ปัจจัยส่วนประสมการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเลือกสถาบันอุดมศึกษาเอกชนของนักศึกษาในกรุงเทพฯและปริมณฑล. สุทธิปริทัศน์. 28(88). 286-308.
ใจชนก ภาคอัต. (2556). ปัจจัยด้านการพัฒนาคุณภาพของสถาบันที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักศึกษาระดับปริญญาโท สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด.
ดารา ทีปะปาล และธนวัฒน์ ทีปะปาล. (2553). การสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
ผกาภรณ์ บุสบง และจิรพล จิยะจันทน์. (2561). สมการทำนายการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในเขตภาคเหนือตอนบน. วารสารสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 4(1). 54 - 67,
พรรณพนัช จันหา และอัจฉริยา ปราบอริพ่าย. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการศึกษาต่อระดับปริญญาโทที่มหาวิทยาลัเกษตรศาสตร์. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 8(1), 291-318.
พิมลพรรณ จันทร์เจริญ และกิตติมา ชาญวิชัย. (2559). กลยุทธการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการ เพื่อส่งเสริมการตลาดของสถาบันการแนะแนวการศึกษาต่อต่างประเทศในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร มหาวิทยาลัยนเรศวร, 11, 73-86.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ศุภร เสรีย์รัตน์, องอาจ ปทะวานิช และปริญ ลักษิตานนท์. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: บริษัทธีระฟิลม์ และไซเท็กซ์จำกัด.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: บริษัท ธรรมสารจำกัด.
เสรี วงษ์มณฑา. (2542). การวิเคราะห์พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: ไดมอนด์อินบิสซิเนส เวิร์ด.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). การจัดซื้อ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Bovee, C. L., Thill, J. V., Wood, M. B., & Dovel, G. P. (1993). Management. New York: McGraw-Hill.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques (3rd Ed.). New York: John Wiley & Sons.
Kotler, P. (2000). Marketing Management the Millennium Edition. New Jersey: Prentice Hall Inc.
