The Restorative Justice Results in the Juvenile Investigation
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This exploratory research studies the restorative justice results in the juvenile investigation. This research aims to study the problems regarding the restorative justice results in the juvenile investigation and explore the measures to improve the juvenile investigative process. To examine these perspectives, a qualitative methodology has been applied via focus group discussions and in-depth interviews with key informants involved in the area of studies. The result shows the achievement of the process in regard to restorative justice in the juvenile investigation by mediation. In order to access to the restorative justice process, the cases shall be qualified by following these conditions; one of the parties are willing to Proceed with the cases by restorative justice or the suggestion of inquiry official such as the minor offence or an offense which the penalty is less than minor offence including an offence committed by negligence or an offence with imprisonment up to 5 years. The accomplishment of restorative justice in juvenile investigation will satisfy both parties when they are willing to acknowledge the compensation from the existing damages. The recommendation on this research proposes value knowledge creation towards restorative justice extensively, especially, among the government officials and justice organizations.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ใน วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ ถิอว่าเป็นข้อคิดเห็นและความรั้บผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ ก่อนเท่านั้น
References
ที่ดำเนินคดีโดยสถานพินิจฯทั่วประเทศ. สืบค้น 11 พฤศจิกายน 2561, จากhttp://www.djop.go.th/stat/ statbetween2008-2011/item/310-จำนวนร้อยละของคดีที่เป็นการกระทำผิดซ้ำที่ดำเนินคดีโดยสถานพินิจฯทั่วประเทศ.
กระทรวงยุติธรรม. (2551). แผนประสานความร่วมมือด้านการสนับสนุนกระบวนการยุติธรรมทางเลือก พ.ศ. 2551-2554. กรุงเทพฯ: กระทรวงยุติธรรม.
กระทรวงยุติธรรม. (2551). แผนประสานความร่วมมือด้านการสนับสนุนกระบวนการยุติธรรมทางเลือก พ.ศ. 2551-2554. กรุงเทพฯ: กระทรวงยุติธรรม.
ชาติชาย ม่วงเล็ก. (2543). บทบาทของนักสังคมสงเคราะห์ในขั้นตอนการปฏิบัติงานตามพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ฉบับที่ 20) พ.ศ. 2542.: สารนิพนธ์มหาบัณฑิต คณะสังคมสงเคราะห์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ณรงค์ ใจหาญ และคณะผู้วิจัย. (2552). รายงานผลการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัย เรื่อง กระบวนการสร้างความยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ในศาลยุติธรรม. สถาบันวิจัยรพีพัฒนศักดิ์ สำนักงานศาลยุติธรรม. กรุงเทพฯ.
ณัฐวสา ฉัตรไพบูลย์. (2550). กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์: จากทฤษฎีสู่ทางปฏิบัติในนานาชาติ. ไม่ปรากฏสถานที่พิมพ์: The University of Edinburgh 2550.
ธนธัช ปานวงษ์.(2549).ปัญหาและอุปสรรคของพนักงานสอบสวนในการสอบสวนปากคำเด็ก: ศึกษาเฉพาะกรณีพนักงานสอบสวนสังกัดกองบังคับการตำรวจนครบาล 9 กองบัญชาการตำรวจนครบาล. คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปณิธาน คราประยูร. (2557). ปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายเกี่ยวกับการบังคับใช้พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553. หลักสูตรนิติศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
พิชญา เหลืองรัตนเจริญ. (2555). กระบวนการยุติธรรมสำหรับเด็กและเยาวชนที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิด. ดุษฎีนิพนธ์คณะนิติศาสตร์ปรีดีพนมยงค์: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
ยศศักดิ์ โกไศยกานนท์. (2558). การมีส่วนร่วมของชุมชนในกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ทางอาญาของไทย. วารสารเกษมบัณฑิต ปีที่ 16 ฉบับที่ 2.
วันชัย ศรีนวลนัด. (2523). สิทธิของเด็กและเยาวชนระหว่างต้องหาคดีอาญาในชั้นสืบสวนและสอบสวน. กรุงเทพฯ: คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุวิช ปนุตติกร. ( 2555). กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์กับการดำเนินคดีอาญาของศาลเยาวชนและครอบครัว. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาข้าราชการฝ่ายตุลาการ.
อรุณี กระจ่างแสง. (2532). อัยการกับการสอบสวนคดีอาญา. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Adler, M. A. (1994). Gender difference in job autonomy: The consequences of occupational segregation and authority. Sociological Quartery, 34(3), 449.
Canadian International Development Agency. (2001). Results Based Management in CIDA: An Introductory Guide to Concept and Principles (Online). Available: http://www.acdi-cida.gc.ca/cida_ind.nsf. (2010, May 18).
Garth Luke and Chris Cunneen. (1990). Australian Indigenous Law. Reporter Vol. 1, No. 1 (January 1996), pp. 95-98
Jeffrey S. Nevid, Spencer A. Rathusand Lois Fichner- Rathus. (2009). Human sexuality. Boston: Allyn and Babon.
Williams, Richard S. (1998). Performance Management: Perspectives on Employee Performance. London: International Thomson Business Press.
