ความคิดเห็นของประชาคมที่ส่งผลต่อหลักสูตรดนตรีพันธุ์ใหม่: กรณีศึกษาเขตภาคเหนือตอนล่าง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การส่งเสริมหลักสูตรดนตรีในสถาบันอุดมศึกษาให้ก้าวทันพลวัตรของกระแสโลก เพื่อใช้เป็นตัวชี้วัดภาวะการมีงานทำของผู้เรียนในฐานวิถีชีวิตใหม่ นับเป็นหน้าที่หลักของคณะผู้บริหารหลักสูตรที่ต้องจัดทำยุทธศาสตร์เพื่อส่งเสริมสมรรถนะของหลักสูตรดนตรีที่สะท้อนความคาดหวังผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย บทความวิจัยเรื่อง “ความคิดเห็นของประชาคมที่ส่งผลต่อหลักสูตรดนตรีพันธุ์ใหม่ : กรณีศึกษาเขตภาคเหนือตอนล่าง” สำรวจข้อคิดเห็นจากนักเรียน นักศึกษา ผู้ปกครอง ศิษย์เก่า ผู้จบการศึกษาด้านดนตรี บุคลากรทางการศึกษา ผู้ประกอบการ/ผู้ใช้บัณฑิตด้านดนตรีในเขตภาคเหนือตอนล่าง รวมทั้งบุคคลทั่วไปผ่านแบบสอบถามออนไลน์ ที่ผู้วิจัยได้ออกแบบขึ้นจากการศึกษาวิจัยเชิงสำรวจ ผู้วิจัยใช้พิวิตเทเบิล (Pivot Table) ของโปรแกรม ไมโครซอฟเอ็กเซลเพื่อจัดการข้อมูล วิเคราะห์ และรายงานผลสรุปงานวิจัย พบว่า ความคิดเห็นของประชาคม ในเขตภาคเหนือตอนล่างทั้ง 9 จังหวัดต่อหลักสูตรดนตรีพันธุ์ใหม่นั้น จำนวนเปอร์เซ็นต์ค่าเฉลี่ยกลุ่มผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน แต่อาจมีข้อคิดเห็นเชิงสถิติในบางประเด็นที่แต่ละกลุ่มผู้ให้ข้อมูลมีความเห็นที่ขัดแย้งกัน และ/หรือมีความเห็นในทิศทางเดียวกันแต่ขัดแย้งกับหลักแนวคิดของนักวิชาการการศึกษา
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
คณิเทพ ปิตุภูมินาค. (2563). สภาพการจัดการศึกษาดนตรีระดับอุดมศึกษาในภาคเหนือของประเทศไทย. วารสารศึกษาศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 4(3), 106-119.
เดโช แขน้ำแก้ว และคณะ. (2563). บัณฑิตพัฒนาชุมชน: วิเคราะห์ผลสำรวจและแนวทางพัฒนาคุณลักษณะ ตามอัตลักษณ์ของบัณฑิตที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้. วารสารวิชาการเครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ, 10(1), 17-32.
วิชนาถ ทิวะสิงห์, และศิรินภา วงษ์ชารี. (2563). โครงการสำรวจความต้องการผู้ใช้บัณฑิตต่อคุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ของตลาดงานทางด้านสถาปัตยกรรมและการออกแบบในสถานะการณ์ปัจจุบัน. วารสารสถาปัตยกรรม การออกแบบและการก่อสร้าง, 2(3), 13-32.
เสาวนีย์ ศรีจันทรนิล. (2556). ความพึงพอใจของนายจ้างที่มีต่อบัณฑิตสาขาวิชาการตลาด วิทยาลัยราชพฤกษ์ ที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี ปีการศึกษา 2554. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 7(3), 174-184.
Ball, H. L. (2019). About research: Conducting online surveys. Journal of Human Lactation, 35(3), 413-417.
Boyle, B., & Charles, M. (2016). Curriculum development: A guide for educators. Los Angeles : Sage Publications.
Glatthorn, A. A., Boschee, F. A., Bruce M. Whitehead, B. M., & Boschee, B. F. (2016). Curriculum leadership: Strategies for development and implementation. 4th ed. Los Angeles : Sage Publications.
Gneezy, U., Meier, S., & Rey-Biel, P. (2011). When and why incentives (don't) work to modify behavior. The Journal of Economic Perspectives, 25(4), 191-209.
Joseph, P. B. (2011). Cultures of curriculum. 2nd ed. Mahwah, NJ : Routledge.
Oliva, P. F. (2005). Developing the curriculum. 6th ed. Boston : Pearson Allyn and Bacon.
Parkay, F. W., & Hass, G. (2000). Curriculum planning: A contemporary approach. 7th ed. Boston : Allyn and Bacon.
Picciano, A. G. (2017). Online education policy and practice: The past, present, and future of the digital university. Mahwah, NJ : Routledge.
Richards, J. C. (2002). Curriculum development in language teaching. 2nd ed. Cambridge : Cambridge University Press.
