นาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยโพสต์โมเดอร์นดานซ์ (Post – Modern Dance) ชุดอ้างว้าง โดย นราพงษ์ จรัสศรี

Abstract

บทคัดย่อ

              งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาและวิเคราะห์รูปแบบการแสดงโพสต์โมเดอร์นดานซ์ (Post-Modern Dance) ชุด“อ้างว้าง” โดย นราพงษ์ จรัสศรี การศึกษาครั้งนี้ผู้วิจัยเลือกใช้วิธีดำเนินการวิจัยที่หลากหลาย ได้แก่ ศึกษาค้นคว้าข้อมูลจากหนังสือ เอกสารทางวิชาการ และเว็บไซต์ต่างๆ รวมทั้งศึกษาข้อมูลจากภาคสนามด้วยวิธีการสัมภาษณ์บุคลากรในการจัดงาน If...Performing Arts Festival เทศกาลศิลปะ โดยรวบรวมข้อมูลนำมาวิเคราะห์และดำเนินการจัดทำเป็นรูปเล่ม งานวิจัยในระดับต่อไป

              ผลการศึกษาจากการดำเนินการดังกล่าวพบว่ารูปแบบของการแสดงประกอบด้วย นักแสดง เครื่องแต่งกาย  เพลงประกอบการแสดง ฉาก สถานที่ใช้ในการแสดง อุปกรณ์ประกอบการแสดง การแต่งหน้าทำผม การฝึกซ้อม รวมถึงแนวคิดของการออกแบบลีลาและการเคลื่อนไหวตามชีวิตประจำวัน (Everyday Movement) ซึ่งเป็นแนวคิดของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในรูปแบบโพสต์โมเดอร์นดานซ์ (Post – Modern Dance) “ชุดอ้างว้าง” เป็นการแสดงในรูปแบบใหม่ โดย นราพงษ์ จรัสศรี ผู้ซึ่งบุกเบิกการแสดงในรูปแบบนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยและเล็งเห็นถึงประโยชน์ทางด้านการศึกษาในวงการนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในอนาคต     

                ทั้งนี้ความสำคัญของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยในรูปแบบโพสต์โมเดอร์นดานซ์ (Post – Modern Dance) “ชุดอ้างว้าง”ที่ส่งผลต่อบริบททางสังคม อันเป็นประโยชน์ต่อนิสิต นักศึกษา และประชาชนบุคคลทั่วไปที่มีความสนใจทางด้านนี้เพื่อเป็นการต่อยอดทางด้านความคิด การออกแบบ เพื่อก่อให้เกิดประสิทธิภาพที่ดีตามลำดับ

Abstract

              The objectives of this thesis are to study and analyze Post-Modern Dance: Loneliness by Dr. Naraphong charassi. Various research methodologies are applied, including secondary data from books, journals, websites, and field study which includes in-depth interview with participants in the event If...Performing Arts Festival. Relevant data are gathered for analysis and report. 

              Findings show that performance consists of actors, costumes, music, background, location, props, makeup, rehearsal, dance design and Everyday Movement. This portrays the concept of contemporary Thai performing arts in form of Post – Modern Dance: Loneliness, the new performance created by Dr. Naraphong charassi, renowned as pioneer of contemporary Thai performing arts, who anticipates the benefits of its originality in contemporary Thai performing arts education in the future.  

              The relevance of Post – Modern Dance Loneliness, influences social contexts and support students and public who are interested in contemporary Thai performing arts, thus promoting idea generation, and performance design in the future.