TOTAL SERIALISM AND INDETERMINATE MUSIC

Abstract

บทคัดย่อ

       นับตั้งแต่ศตวรรษที่ผ่านมา ได้มีความพยายามที่หลากหลายต่อแนวความคิดทางดนตรีอันมีวิวัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง ผู้ประพันธ์ได้ทดลองวิธีการใหม่ๆ คิดค้นทฤษฎีการประพันธ์ที่น่าทึ่ง และค้นพบหนทางแห่งการประพันธ์ที่ตนรู้สึกว่าสามารถตอบสนองเจตนารมณ์ของตนได้ดีที่สุด ทั้งในแง่อัตวิสัย และในแง่สติปัญญา

       ดนตรีซีเรียลสมบูรณ์และดนตรีเสี่ยงทาย ต่างก็เป็นหนึ่งในกระแสนิยมหลักที่ปรากฏในช่วงหลังสงครามโลกทั้งสิ้น แม้ว่าดนตรีทั้งสองระบบนี้มักจะได้รับการมองว่าเป็นคนละเรื่องกันและไม่เกี่ยวเนื่องกันเลยก็ตาม แต่หากพิจารณาถึงเนื้อแท้แล้วก็จะพบว่า อันที่จริง ทั้งสองระบบดังกล่าวก็มิได้มีความแตกต่างกันมากนัก นอกจากนี้ ผู้เขียนยังชี้นำคำถามเกี่ยวกับขอบเขตที่แท้จริงของวิธีการประพันธ์ดนตรีทั้งสองระบบ อีกทั้งเสนอความเชื่อมโยงบางประการที่แฝงอยู่ภายในโดยผ่านกระบวนการวิเคราะห์ทางปรัชญาด้วย

Abstract

Over the past century, there have been various approaches to the somewhat ever-sprouting, if not ever-changing, concept of music. Composers tried new methodologies, invented astounding compositional theories, and discovered numerous ways that they felt were best responsive, personally and intellectually, to their intentions.

         Total serialism and indeterminate music were also amongst the main streams in the so-called “Post World War” era. Often regarded as distinct and irrelevant towards one another, the two trends are, as to be demonstrated throughout this article, not dissimilar essentially. The author also raises questions concerning the true boundaries between these two methodologies of music composition and suggests, via various philosophical approaches, that some internal and intimate links could actually exist.