การพัฒนาคุณภาพเสียงของฆ้องวงใหญ่ที่ผลิตจากการหล่อ
คำสำคัญ:
คุณภาพเสียง, ฆ้องวงใหญ่, การหล่อบทคัดย่อ
ปัญหาหลักของฆ้องวงใหญ่ที่ผ่านการผลิตด้วยวิธีหล่อนั้น นักดนตรีส่วนมากมีความเห็นตรงกันว่ามีน้ำเสียงที่ใหญ่คล้ายเสียงโหม่ง ต่างจากฆ้องวงใหญ่ที่ผลิตด้วยการบุแบบดั้งเดิมที่มีเสียงคล้ายระฆัง จึงเป็นสาเหตุให้เกิดความคิดที่จะสร้างงานประดิษฐ์นี้ด้วยวิธีปรับสัดส่วนลูกฆ้องหล่อ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงคุณลักษณะเสียงของฆ้องวงใหญ่ที่ผลิตจากการหล่อให้มีน้ำเสียงเช่นเดียวกับฆ้องวงใหญ่ที่ผลิตจากการบุ ทั้งมีความทนทานง่ายต่อการเก็บรักษาและเคลื่อนย้าย ผลิตได้ง่าย มีราคาที่ย่อมเยา ตลอดจนยังรักษาขนบในการบรรเลงได้เหมือนเดิมทุกประการ
เอกสารอ้างอิง
Department of Fine Arts. Thai musical instruments and dulcimer. 10th edition. Bangkok: Somjai Phim, 1998.
กรมศิลปากร. เครื่องดนตรีไทยและขิม. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ : สมใจการพิมพ์, 2541.
Phurahong, Apichat. “Gong Wong: Culture, Production and Effects of Music.” Master of Arts thesis, Mahidol University, 1997.
อภิชาติ ภู่ระหงษ์. “ฆ้องวง : วัฒนธรรมการสร้างและผลกระทบทางดนตรี.” วิทยานิพนธ์ระดับปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล, 2540.
Srikanok, Burong. Chang ten groups. Bangkok: Fine Arts Department, 2006.
บุหรง ศรีกนก. ช่างสิบหมู่. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2549.
Tujinda, Picchanat. “The end of "Gong Tam-Gong Tee" in the world of Thai music.” Accessed in March, 30, 2015, https://kotavaree.com/2015/03/30/จุดจบ-ฆ้องทุบ-ฆ้องตี-บ/.
พิชชาณัฐ ตู้จินดา. “จุดจบ ‘ฆ้องทุบ-ฆ้องตี’ บนโลกอุตสาหกรรมดนตรีไทย.” บันทึกข้อมูลเมื่อ 30 มีนาคม 2558 https://kotavaree.com/2015/03/30/จุดจบ-ฆ้องทุบ-ฆ้องตี-บ/.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วิรัช สงเคราะห์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทัศนะของผู้เขียน
กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น


