วิจัยสร้างสรรค์ “บทประพันธ์เพลง หัตถยุทธ ลีลา”
คำสำคัญ:
การประพันธ์เพลง, ดนตรีแจ๊ส, บิกแบนด์, ภาพวาดบทคัดย่อ
งานวิจัยสร้างสรรค์ “บทประพันธ์เพลง หัตถยุทธ ลีลา” ได้รับทุนอุดหนุนการวิจัยและนวัตกรรมจากสำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2564 บทประพันธ์มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างชุด บทประพันธ์เพลงแจ๊สรูปแบบวงดนตรีแจ๊สขนาดใหญ่ จำนวน 1 ชุด ประกอบด้วย 4 เอพิโสด ระยะเวลาประมาณ 30-40 นาที สะท้อนศาสตร์และศิลป์ในมิติดนตรีแจ๊ส ทั้งยังแฝงไปด้วยองค์ความรู้ใหม่สำหรับแวดวงวิชาการด้านดนตรีขั้นสูงอันได้รับแรงบันดาลใจจากการศึกษาผลงานภาพวาดศิลปิน 4 คน จำนวน 4 ภาพ สังเคราะห์ออกมาผสมผสานกับแนวคิดทางดนตรี ได้แก่ 1) เอ็ดวาร์ด มูงค์ ชื่อผลงาน “The Scream” ใช้แนวคิดโมดและกลุ่มเสียงกัด 2) ปาโบล ปิกัสโซ ชื่อผลงาน “The Guitar Player” แรงบันดาลใจจากดนตรีมินิมัลลิซึม 3) วาสซิลี คันดินสกี ชื่อผลงาน “Improvisation 28” ใช้แนวคิดดนตรีฟรีแจ๊ส และ 4) แอนดี วอร์ฮอลชื่อผลงาน “Michael Jackson” ใช้แนวคิดดนตรีป็อป ร็อก
ผลจากการประพันธ์ทำให้ได้บทประพันธ์บทใหม่ตามวัตถุประสงค์ แนวคิดหรือวัตถุดิบการประพันธ์แต่ละเอพิโสดมีความหลากหลายเป็นผลพวงจากการศึกษาผลงานของศิลปินทั้ง 4 คน แนวคิดมีความเชื่อมโยงกับภาพวาดและแนวคิดทางดนตรีถูกนำมาร่วมกันสร้างสรรค์แนวทำนอง เสียงประสาน เนื้อดนตรี รูปแบบจังหวะในบทเพลง บทบาทหน้าที่เครื่องดนตรี ตลอดจนลีลาทางดนตรีที่มีพื้นฐานจากแนวคิดทางดนตรีแจ๊สหรือแนวคิดจากดนตรีศตวรรษที่ 20 อีกทั้งยังเปิดโอกาสให้นักดนตรีสามารถตีความการบรรเลงของตนเองได้ ซึ่งเป็นแนวคิดทางการบรรเลงที่พบได้บ่อยครั้งสำหรับดนตรีแจ๊ส
เอกสารอ้างอิง
Bolton, Linda. Artists in Their Time: Andy Warhol. London: Frankin Watts, 2002.
Chongchitpotha, Sompob. “Cubist style paintings: a case study of Pablo Picasso’s painting since AD 1906-1915.” Master's thesis, Srinakharinwirot University, 2001.
สมภพ จงจิตต์โพธา. “จิตรกรรมแนวคิวบิสม์ : กรณีศึกษาผลงานจิตรกรรมของปาโบล ปิกัสโซ (ช่วง ค.ศ. 1906-1915).” วิทยานิพนธ์ระดับมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2544.
Dhammabutr, Narongrit. Composition of contemporary music. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2009.
ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. การประพันธ์เพลงร่วมสมัย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552.
Euprasert, Den. “Jazz structure.” Rangsit Music Journal 5, no. 1 (January-June 2010): 31-42.
เด่น อยู่ประเสริฐ. “โครงสร้างของดนตรีแจ๊ส.” วารสารดนตรีรังสิต ปีที่ 5, เล่มที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2553): 31-42.
Howard, Annabel and Adam Simpson. This is Kandinsky. London: Laurence King Publishing, 2015.
Kuhleman, Ute. “5 Things You Should Know The Scream.” https://www.munchmuseet.no/en/the-collection/5-things-you-should-know-about-the-scream/.
Office of the Royal Society. International music dictionary. Royal Society edition. Bangkok: Office of the Royal Society, 2018.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. พจนานุกรมศัพท์ดนตรีสากล ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561.
Pancharoen, Natcha. Dictionary of Music Vocabulary. 3rd edition. Bangkok: Ketkarat Publishing House, 2009.
ณัชชา พันธุ์เจริญ. พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เกศกะรัต, 2552.
Premanont, Weerachat. Philosophy and technique of composing contemporary Thai music. Bangkok: Faculty of Fine and Applied Arts Chulalongkorn University, 1994.
วีรชาติ เปรมานนท์. ปรัชญาและเทคนิคการแต่งเพลงร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ : คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2537.
Soonpongsri, Kamjorn. Modern art. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2015.
กำจร สุนพงษ์ศรี. ศิลปะสมัยใหม่. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558.
Tangcharoen, Wirun. Postmodern art. Bangkok: Santisiri Phim, 2004.
วิรุณ ตั้งเจริญ. ศิลปะหลังสมัยใหม่. กรุงเทพฯ : สันติศิริการพิมพ์, 2547.
Trakulhun, Wiboon, “Minimalism.” Rangsit Music Journal 1, no. 1 (January-June 2006): 47-55.
วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. “มินิมอลลิซึ่ม.” วารสารดนตรีรังสิต ปีที่ 1, เล่มที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2549): 47-55.
Trakulhun, Wiboon. Music of the 20th century. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2015.
วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. ดนตรีศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 JETNIPITH SUNGWIJIT
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทัศนะของผู้เขียน
กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น
