พัฒนาการการให้คุณค่าและความสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัจจุบันการให้คุณค่าและความสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมได้ขยายขอบเขตจากสิ่งที่จับต้องได้ไปยังสิ่งอื่น ๆ ที่จับต้องไม่ได้ด้วย ดังจะเห็นได้จากคำนิยามของมรดกทางวัฒนธรรมโดยองค์การยูเนสโก พ.ศ. 2546 ที่ได้ให้ความสำคัญกับ ‘การอยู่ร่วมกัน’ ของสิ่งที่จับต้องได้ อาทิ กลุ่มอาคาร โบราณสถาน โบราณวัตถุ แหล่งโบราณคดี กับสิ่งที่เป็นนามธรรม (จับต้องไม่ได้) ซึ่งแสดงถึงวิถีชีวิตผู้คนและวิวัฒนาการของชุมชน รวมเรียกว่า “มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้” การศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อทำความเข้าใจต่อมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ที่เพิ่มเติมไปจากสิ่งที่จับต้องได้เพียงสิ่งเดียว โดยการทบทวนวรรณกรรมเชิงปริทัศน์ และได้นำเสนอสาระสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมที่เชื่อมโยง สะท้อนคุณค่าและความหมายระหว่างกันกับองค์ประกอบที่จับต้องได้อย่างที่แยกออกจากกันได้ยาก นอกจากนี้ยังทำการตีแผ่แนวคิด พัฒนาการการให้คุณค่าและความสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ รวมทั้งอภิปรายเปรียบเทียบประเด็นต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการปกป้องคุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ ทั้งในระดับสากลและในประเทศไทย
บทความนี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่า 3 องค์ประกอบหลักที่เป็นพื้นฐานในการทำความเข้าใจหรือ “อ่าน” มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของเมือง อันประกอบด้วยนิยาม สิ่งที่แสดงให้รู้ และหลักการสำคัญของมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้นั้น เป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยต่อยอดองค์ความรู้ในการปกป้องมรดกทางวัฒนธรรมของเมืองไว้ในทุก ๆ มิติ ความเข้าใจนี้จะเป็นประโยชน์ต่อการอนุรักษ์ชุมชนเมืองเก่า เมืองประวัติศาสตร์ ตลอดจนกระบวนการประเมินคุณค่าของแหล่งมรดกทางวัฒนธรรมหรือตัวเมือง และการผลักดันสู่การขึ้นทะเบียนมรดกโลกต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Proposed Creative Commons Copyright Notices
1. Proposed Policy for Journals That Offer Open Access
Authors who publish with this journal agree to the following terms:
- Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
- Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
- Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access).
Proposed Policy for Journals That Offer Delayed Open Access
Authors who publish with this journal agree to the following terms:
- Authors retain copyright and grant the journal right of first publication, with the work [SPECIFY PERIOD OF TIME] after publication simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
- Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
- Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access).
เอกสารอ้างอิง
Burusratanaphund, R. (2011). Question – Answer: What is an Intangible Cultural Heritage and How is it Related to the Work of Fine Arts Department. Silpakorn Journal, 54(5), 114–117.
Chaichuay, V. (2017). Cultural Heritage Information: Concept and Research Issues. Journal of Information Science, 35(2), 131–153.
Chungsiriarak, S. (2005). The Concepts of Architectural Conservation from the 18th to the End of the 20th Century: From Sentiment and Faith to the Shared Heritage of Humankind. NAJUA: Architecture, Design and Built Environment, 21, 71–82.
Department of Cultural Promotion (DCP). (n.d.). Promotion and Preservation of Intangible Cultural Heritage Act B.E. 2559 and Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage 2003. http://book.culture.go.th/newbook/ich/ich2559.pdf
Ito, N. (2003). Intangible Cultural Heritage Involved in Tangible Cultural Heritage. https://openarchive.icomos.org/id/eprint/484/1/A3-2_-_Ito.pdf
Kirdsiri, K. & Muangyai, N. (2016). Determining World Heritage Value According to Criteria for Sites in CLMV Countries of Southeast Asia: Synthesizing Lessons and Guidelines for Thailand. NAJAU: Architecture, Design and Built Environment, 30, G41–G60.
Kraithong, N. & Issarathumnoon, W. (2020). Value Identification of the Traditional Row-Houses along Prasae River for Conservation. Journal of Environmental Design, 7(1), 23–43.
Lenzerini, F. (2011). Intangible Cultural Heritage: the Living Culture of Peoples. The European Journal of International Law, 22(1), 101–120.
Office of Natural Resource and Environmental Policy and Planning (ONEP). (2013). Conservation Knowledge Set of Protection of World Heritage Volume 1, Knowledge about the World Heritage Protection Convention. https://shorturl.at/fkEJN
Pimonsathean, Y. (2020). Architectural Conservation in Thailand and the Values-Based Approach. The Association of Siamese Architects under Royal Patronage.
Rattana, P. (2018). Law on Preservation and Safeguarding of Intangible Cultural Heritage: Development and Obstacle of Thailand. Assumption University Law Journal, 9(1), 69–102.
Satapornbooks. (2012). UNESCO World Heritage Sites in Asian. https://satapornbooks.com/file/product-sample/54w274q234v5k5e4
Sittirit, C. (2016). Tangible and Intangible: Similarities among the Diversities of the Cultural Heritage. Journal of Humanities and Social Sciences, 8(2), 141–160.
Thai World Heritage Information Center. (n.d.). Criteria for Registration of World Heritage Sites. http://164.115.22.96/convention.aspx#a1
Torpanyacharn, K. (2021). A Comparative Study of the Successors Rights of the Promotion and Preservation of Intangible Cultural Heritage Act B.E. 2559 and the Intangible Cultural Heritage Convention 2003. Naresuan University Law Journal, 14(1), 1–25.
United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). (n.d.). Advisory Body Evaluation (ICOMOS). https://whc.unesco.org/en/list/734/documents/
United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). (2018). Basic Texts of the 2003 Convention for Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage. https://ich.unesco.org/doc/src/2003_Convention_Basic_Texts-_2018_version-EN.pdf
United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). (n.d.). Browse the Lists
of Intangible Cultural Heritage and the Register of Good Safeguarding Practices. https://ich.unesco.org/en/lists
Wisudthiluck, S. (2017). Heritage of the Nations: Lessons Learned from the Neighboring Countries. Princess Chakri Sirindhorn Anthropology Centre (Public Organization).
World Commission on Culture and Development (WCCD). (1995). Our Creative Diversity. EGOGRIM.
Yodsurang, P. (2015). The Cultural Landscape and Vernacular Architecture of Shirikawago and Gokayama Villages: Value and Concept in Conservation. Journal of Humanities and Social Sciences, 3(1), 94–116.
