การจัดการการท่องเที่ยวบนฐานทุนชุมชนชาติพันธุ์ของตำบลแม่สลองนอก อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย

Main Article Content

ณัฐธิดา จุมปา
ทวีโชค เตชะธรรมวงศ์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ศักยภาพการจัดการการท่องเที่ยวบนฐานทุนชุมชนชาติพันธุ์ และหาแนวทางการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวของชุมชน กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้นำชุมชน ผู้ประกอบการท่องเที่ยว ชาวบ้าน เจ้าหน้าที่ภาครัฐและเอกชน จำนวน 40 คน และนักท่องเที่ยว จำนวน 385 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง แบบสอบถาม การสนทนากลุ่มย่อยและการประชุมเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ ข้อมูลเชิงคุณภาพนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์จัดหมวดหมู่เพื่อสร้างข้อสรุปหาคำตอบตามวัตถุประสงค์


            ผลการศึกษาพบว่า นักท่องเที่ยวมีความพึงพอใจต่อศักยภาพการจัดการการท่องเที่ยวของชุมชนในระดับปานกลาง (gif.latex?\bar{x} = 2.83) เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน พบว่า นักท่องเที่ยวมีความพึงพอใจด้านทรัพยากรการท่องเที่ยวมากที่สุด ในระดับปานกลาง (gif.latex?\bar{x} = 3.26) รองลงมาคือ ด้านการบริการโครงสร้างพื้นฐานและการบริการทางการท่องเที่ยว ในระดับปานกลาง (gif.latex?\bar{x} = 3.04) และด้านการตลาดการท่องเที่ยว ในระดับปานกลาง (gif.latex?\bar{x} = 2.85) ตามลำดับ แนวทางการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวของชุมชน คือ (1) การจัดทำฐานข้อมูลทรัพยากรการท่องเที่ยวของชุมชนเพื่ออำนวยความสะดวกนักท่องเที่ยว (2) พัฒนาศักยภาพบุคลากรการท่องเที่ยวให้มีมาตรฐานและสร้างความประทับใจให้นักท่องเที่ยว และ (3) จัดตั้งศูนย์ประสานงานเพื่อขับเคลื่อนการบริหารจัดการการท่องเที่ยวของชุมชน

Article Details

How to Cite
จุมปา ณ., & เตชะธรรมวงศ์ ท. (2021). การจัดการการท่องเที่ยวบนฐานทุนชุมชนชาติพันธุ์ของตำบลแม่สลองนอก อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย . วารสารกระแสวัฒนธรรม, 22(41), 28–42. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/cultural_approach/article/view/244664
บท
Research Article

References

Chiang Rai Statistical Office. (2017). Provincial Statistics Report 2017. Chiang Rai.

Noppadon Tangsakun. (2011). A Study on Potential for Tai-sak Ethnic Tourism Development at Ban Bha-wa, Tha-Ruea Sub-District, Na-wa District, Nakhon Phanom District. Proceedings of National Conference, Khon Kaen University.

Pattaraporn Jiramahapoka. (2017). Strengthening Human Capital for Community-Based Tourism of Esan-Lanna Community for Promoting Sustainable Tourism. Journal of Cultural Approach, 18(34), 3-17.

Pimlapas Pongsakornrungsilp. (2014). The Management of Sustainable Community-Based Tourism: the Case of Ban Kokekrai, Phang Nga Province. Veridian E-Journal, Silpakorn, 7(3), 650-665.

Ratchada Jirathamakul. (2016). The Development Guidelines for Creative Cultural Community-Based Tourism of Ban Ka-nan Community, Thalang District, Phuket Province. Journal of Cultural Approach, 17(31), 3-17.

Sirinan Pongnirundorn, Ochanya Buatham & Chatchaya Yodsuwan. (2016). Guidelines for Effective Development in Tourism Management of Wang Nam Khiao District, Nakhon Ratchasima Province. College of Graduate Study in Management, Khon Kaen University, 9(1), 234-259.

Siriporn Luekveerawattana. (2010). The Study of the Potential of Palm Furnace Agriculture Tourism Management. Research and Development Journal, 2, 21-29.

Takerngsak Chaichan. (2013). The Quality Development of Ecotourism in Northeastern Thailand. Suranaree University of Technology.

Thongchai Phuwanatwichit. (2016). Cultural Capital Development and Tourism Attraction Management for Culture Village Wiang Tha Kan, Sa Pa Tong District, Chiang Mai Province. Journal of Community Development and Life Quality, 5(1), 14-23.

Wirunsiri Jaima et al. (2015). The Development of Green Tourism in Chiang Rai Municipality for Foreigner Tourist. Thailand Science Research and Innovation.