การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม การแสดงฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศา การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม การแสดงฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อสร้างหลักสูตรฝึกอบรมการแสดงฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศา 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ด้านความรู้การแสดงฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศาระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน 3) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ด้านทักษะปฏิบัติการแสดงฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศา และ 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้เข้าอบรมต่อหลักสูตรฝึกอบรมการแสดงฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศา
กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชานาฏศิลป์ไทยศึกษา วิชาเอกโขนลิง ภาควิชานาฏดุริยางคศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
ปีการศึกษา 2567 จำนวน 11 คน โดยใช้วิธีการอบรมเชิงปฏิบัติการ จำนวน 2 วัน โดยใช้เวลา 12 ชั่วโมง
ผลการวิจัยพบว่า 1) หลักสูตรฝึกอบรมชุดฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศามีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย () เท่ากับ 4.89 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 0.32 2) ผู้เข้าอบรมมีผลสัมฤทธิ์ด้านความรู้หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และเมื่อทดสอบด้วยสถิติ t-test พบว่า ค่า t = 20.49 3) ผู้เข้าอบรมมีผลสัมฤทธิ์ทางด้านทักษะปฏิบัติอยู่ในระดับดีมาก ค่าเฉลี่ย เท่ากับ 19.86 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.452 และ 4) ผู้เข้าอบรมมีความพึงพอใจต่อหลักสูตรฝึกอบรมการแสดงฉุยฉายพระยาอนุชิตจักรกฤษณ์พิพรรธพงศา ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ค่าเฉลี่ย () เท่ากับ 4.89 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เท่ากับ 0.144 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านได้พบว่ามีความพึงพอภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ได้รับการเผยแพร่ในวารสารวิพิธพัฒนศิลป์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้แต่งเท่านั้น โดยกองบรรณาธิการวารสารไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อเนื้อหาหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในบทความ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). แนวทางการบริการจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตรแกนการการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษรตแห่งประเทศไทย จำกัด.
ฉวีวรรณ ตาลสุก. (2558). การพัฒนาหลักสูตรนาฏศิลป์สร้างสรรค์ ตามแนวทางการจัดการศึกษาเชิงสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษา. (วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต) สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2550). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. ประสานการพิมพ์ : กาฬสินธุ์.
พงศธร กัณหา. (2567). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมชุดรำโทนของดีโคราช. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต) สาขาวิชานาฏศิลป์ศึกษา คณะศิลปกรรมศาสตร์ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
สมพร เชื้อพันธ์. (2547). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้วิธีการจัดการเรียนการสอนแบบสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองกับการจัดการเรียนการสอนตามปกติ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ : บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
อังคณา โตกระโทก. (2565). การพัฒนาหลักสูตรสาระเพิ่มเติมนาฏศิลป์ เรื่องระบำนาฏยมาลาสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (วิทยา นิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบันทิต)สาขาวิชานาฏศิลป์ศึกษา คณะศิลปกรรมศาสตร์ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงมลธัญบุรี
อาทิตย์ โพธิ์ศรีทอง. (2559). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมครู เพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. ปริญญานิพนธ์ ปร.ด. (วิทยาการทางการศึกษาและการจัดการเรียนรู้). กรุงเทพมหานคร: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
