เอกลักษณ์ทางเดี่ยวปี่ใน เพลงแขกมอญ สามชั้น ของสายพระยาเสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน)
Main Article Content
บทคัดย่อ
เพลงแขกมอญ สามชั้น เป็นเพลงที่มีสำนวนทำนองอันไพเราะ โบราณาจารย์จึงนิยมรังสรรค์เป็นทางเดี่ยวสำหรับเครื่องดนตรีไทยหลากหลายชนิด รวมไปถึงทางเดี่ยวปี่ในที่มีการประพันธ์โดยปูชนียบุคคล คนสำคัญของวงการดนตรีไทย นั่นก็คือ พระยาเสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน) ซึ่งมีรูปแบบเป็นเอกลักษณ์ แตกต่างจากทางเดี่ยวปี่ในเพลงอื่นๆ อีกทั้งยังมีกลวิธีพิเศษที่มีความสำคัญ อาทิ การใช้นิ้ว เช่น การตีนิ้ว การปริบ การพรมนิ้ว การใลิ้น เช่น การตอดลิ้น การประคองลิ้น และการใช้ลม เช่น การกลับลม การประคบเสียง เป็นต้น ทั้งนี้เพื่อแสดงถึงศักยภาพและสุนทรียภาพของผู้บรรเลงอย่างสมบูรณ์แบบทางเดี่ยวปี่ในเพลงแขกมอญ สามชั้น ของสายพระยาเสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน) จึงมีความวิจิตรเป็นที่ประจักษ์แก่สังคม อีกทั้งยังเป็นทางเดี่ยวมาตรฐานที่ได้รับการสืบทอดอย่างมั่นคง และแพร่หลายในสังคมดนตรีไทย
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลที่ได้รับการเผยแพร่ในวารสารวิพิธพัฒนศิลป์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้แต่งเท่านั้น โดยกองบรรณาธิการวารสารไม่มีส่วนรับผิดชอบต่อเนื้อหาหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในบทความ
References
ณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์. (2557). สารานุกรมเพลงไทย. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหิดล.
ถาวร สิกขโกศล. (2559). เจ้ายุทธจักรดนตรีไทย ประวัติศาสตร์สืบเนื่องจากภาพยนตร์เรื่อง “โหมโรง”. ศยาม.
บุญช่วย โสวัตร. (2531). ลักษณะของเพลงเดี่ยว. สูจิบัตรงานมหกรรมเดี่ยวเพลงไทยชัยมงคล. กรมศิลปากรและสมาคมนักแต่งเพลงประเทศไทย. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). สารานุกรมศัพท์ดนตรีไทย ภาคประวัตินักดนตรี และนักร้อง ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. อรุณการพิมพ์.