ความพึงพอใจของผู้สูงอายุต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้: กรณีศึกษาจังหวัดอำนาจเจริญ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของผู้สูงอายุต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้ จังหวัดอำนาจเจริญ และ 2. เพื่อศึกษาเปรียบเทียบระดับความพึงพอใจของผู้สูงอายุต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้ จำแนกตามลักษณะประชากรศาสตร์ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่อาศัยในจังหวัดอำนาจเจริญ โดยทำการสุ่มตัวอย่างการวิจัย เชิงสำรวจ จำนวน 378 คน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการการศึกษา สถิตที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ t-test และ F-test ผลการศึกษาพบว่า ระดับความพึงพอใจต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้ ภาพรวม มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก โดยเรียงจากมากไปน้อยได้ดังนี้ด้านความต่อเนื่อง มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.18 รองลงมา คือ ด้านความเท่าเทียมกัน มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.04 ด้านความโปร่งใส มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.92 ด้านการเข้าถึงได้ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.90 ตามลำดับ การเปรียบเทียบระดับความพึงพอใจต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้ จังหวัดอำนาจเจริญ จำแนกตามลักษณะประชากรศาสตร์ ผู้สูงอายุที่มีเพศแตกต่างกัน ด้านการเข้าถึง และด้านความโปร่งใส มีระดับความ พึงพอใจต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้ ไม่แตกต่างกัน ส่วนด้านความเท่าเทียมกัน และด้านความต่อเนื่อง มีระดับความพึงพอใจต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้ แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผู้สูงวัยที่มีการศึกษา และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน แตกต่างกัน มีระดับความพึงพอใจต่อบริการสาธารณะที่รัฐจัดให้ไม่แตกต่างกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและบทความในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ เป็นแนวคิดของผู้เขียน ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของคณะผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์
ข้อความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการีพิมพ์ในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ หากบุคคลใดหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กิตติศักดิ์ วงษ์มเหศักดิ์, & ศมานันทน์ รัตนศิริวิไล. (2567). ความพึงพอใจของผู้รับบริการและผู้มีส่วนได้เสียของสำนักงานกองทุนฟื้นฟูและพัฒนาเกษตรกร: ปีบัญชี 2566. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์, 4(4), 1596-1607.
กรมกิจการผู้สูงอายุ อำนาจเจริญ. (2566). สิทธิผู้สูงอายุ. สืบค้นวันที่ 1 มิถุนายน 2566, จาก http://www.dop.go.th/
พรเพ็ญ รัตนสุวรรณ. (2564). ผลของรายได้และการเข้าถึงบริการสุขภาพที่มีต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสาร รัฐประศาสนศาสตร์, 22(3), 55–68.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). รายงานการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2565. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Best, J. W. (1977). Research in education (3rd ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Chaisomboon, M., Jomnonkwao, S., & Ratanavaraha, V. (2020). Public transport service quality and passengers’ behavioral intentions: The case of Thailand. Sustainability, 12(10), 4259.
https://doi.org/10.3390/su12104259
Chou, K.-L., & Chiu, C.-J. (2022). Successful aging and well-being among older adults: A critical review. Journal of Aging Studies, 60, 100998. https://doi.org/10.1016/j.jaging.2021.100998
Eagly, A. H., & Wood, W. (2020). Social role theory of sex differences and similarities: Implications for the partner preferences of women and men. Journal of Personality and Social Psychology, 119(5), 982–1006. https://doi.org/10.1037/pspp0000358
Esping-Andersen, G. (2021). The three worlds of welfare capitalism revisited. Cambridge: Polity Press.
Estevez, E., & Janowski, T. (2025). Digital government ecosystems for sustainable development. Government Information Quarterly, 42(1), 101789. https://doi.org/10.1016/j.giq.2024.101789
Nguyen, T. H., & Lim, S. (2021). E-government and citizen satisfaction: Evidence from Asia. Information Development, 37(4), 536–548. https://doi.org/10.1177/0266666920944851
Maythikul, N. (2025). New Public Management and Public Administration in the Digital Age. Journal of Public Administration, 15(2), 45-60.
Open Government Partnership. (2021). Title of report. Retrieved June 1, 2025, from https://www.opengovpartnership.org
Organisation for Economic Co-operation and Development. (2020). Policy framework on sound public governance: Baseline measurement and initial findings. Paris: OECD Publishing. https://doi.org/10.1787/931b05fc-en
Organisation for Economic Co-operation and Development. (2022). OECD good practice principles for public service design and delivery in the digital age. Paris: OECD Publishing. https://doi.org/10.1787/f3845ec3-en
Rojniruttikul, N. (2025). Public service innovation in Thailand: Toward citizen-centered governance. Journal of Public Administration Studies, 20(2), 15–32.
Taylor-Gooby, P. (2020). The limits of universalism: Social policy challenges in the 21st century. Social Policy & Administration, 54(4), 565–579. https://doi.org/10.1111/spol.12567
United Nations, Department of Economic and Social Affairs. (2022). E-Government survey 2022: The future of digital government. New York: United Nations.
United Nations, Department of Economic and Social Affairs. (2024). E-Government survey 2024: Towards sustainable and inclusive digital transformation. New York: United Nations.
van de Walle, S., Groeneveld, S., & Bouckaert, G. (2025). Public administration and trust in times of crisis. Cheltenham, UK: Edward Elgar.
Wang, D., & Xu, F. (2023). Local public transport and neighbourhood satisfaction among older adults. Journal of Transport & Health, 30, 101452.
World Health Organization. (2020). Decade of healthy ageing: Baseline report. Geneva: WHO.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York: Harper & Row.
