พลเมืองที่ตื่นตัวกับการเป็นพลเมืองดิจิทัลในการบริการสาธารณะแนวใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในโลกปัจจุบันความท้าทายของความตื่นตัวในการเป็นพลเมืองกับการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการให้การบริการสาธารณะเป็นประเด็นที่สำคัญในการเปลี่ยนแปลงการให้เป็นการจัดการบริการสาธารณะแนวใหม่ ความเป็นพลเมืองที่ตื่นตัว การให้ความร่วมมือในการทำประโยชน์ให้สังคม ชุมชน มีส่วนร่วมในกิจกรรมชุมชน สังคมเป็นประจำ ปฏิบัติต่อคนทุกคน ทุกกลุ่มโดยเสมอภาคกัน มีความรู้สึกดีที่ได้ทำประโยชน์ให้สังคม การเป็นพลเมืองที่ตื่นตัวในสังคมยุคปัจจุบันโดยการเข้าไปมีส่วนร่วมในกิจกรรมสาธารณะของชุมชนและต้องมีความเป็นพลเมืองดิจิทัลเป็นพลเมืองที่สามารถศึกษาและเข้าถึงข้อมูลดิจิทัล มีความรู้เท่าทันเทคโนโลยี การเข้าใจถึงสิทธิของตนเอง และเคารพในสิทธิผู้อื่น มีความซื่อสัตย์ มีมารยาทในการติดต่อสื่อสารกับผู้อื่น เคารพกฎหมาย สามารถใช้เทคโนโลยีโดยไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพกายและสุขภาพจิต สร้างสรรค์ และแบ่งปันสิ่งที่เป็นประโยชน์และสามารถป้องกันตนเองจากภัยคุกคามทางดิจิทัล ในสังคมปัจจุบันและอนาคตความเป็นพลเมืองดิจิทัลจำเป็นต้องอาศัยดิจิทัลเพื่อใช้ในการบริการสาธารณะแนวใหม่ในการสร้างความร่วมมือ การใช้ผลประโยชน์สาธารณะ การคิดอย่างมีกลยุทธ์โดยพิจารณาปัจจัยแวดล้อม มีวิสัยทัศน์ พันธกิจ บทบาท และขั้นตอนในการการนำเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรมดิจิทัล การใช้แอปพลิเคชันมือถือ ปัญญาประดิษฐ์ ระบบการจัดเก็บข้อมูลที่ใช้สัญญาณอินเทอร์เน็ต เทคโนโลยีที่ทำให้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่าง ๆ สามารถเชื่อมโยงกันและรับส่งข้อมูลระหว่างกัน ชุดข้อมูลที่มีขนาดใหญ่และซับซ้อนมาก และ เทคโนโลยีการจัดเก็บข้อมูลและการทำธุรกรรมที่มีความปลอดภัยมาใช้ร่วมกับการออกแบบบริการสาธารณะตามช่องทางบนโลกออนไลน์ที่รัฐเปิดโอกาสให้พลเมืองมีปฏิสัมพันธ์มากกว่าหนึ่งช่องทางของระบบบริการสาธารณะ โดยการนำเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่ออำนวยความสะดวกในบริการสาธารณะของรัฐที่ให้บริการและมีความเท่าเทียมเพื่อยกระดับมาตรฐานการให้บริการสาธารณะภาครัฐที่สะดวก รวดเร็ว ทันสมัย และมีประสิทธิภาพ การให้บริการประชาชนที่ดีขึ้น มีความมั่นคงปลอดภัยในการรักษาข้อมูลส่วนบุคคล มีความโปร่งใส สามารถตรวจสอบได้ เพื่อให้พลเมืองในยุคใหม่มีความพร้อมในการปรับตัวและรับมือกับโลกยุคดิจิทัลในโลกปัจจุบันและอนาคต
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและบทความในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ เป็นแนวคิดของผู้เขียน ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของคณะผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์
ข้อความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการีพิมพ์ในวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ หากบุคคลใดหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ณัฏฐเมธร์ ดุลคนิต. (2563). คู่มือการจัดการเรียนรู้เพื่อสร้างพลเมืองรู้เท่าทันสื่อสำหรับระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. กรุงเทพฯ: มูลนิธีสิ่งเสริมสื่อเด็กและเยาวชน.
ถวิลวดี บุรีกุลและคณะ. (2557). พลเมืองไทย. การสร้างความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัย และพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า.
นราธิป ศรีราม และคณะ. (2556). การสังเคราะห์แนวคิดการบริการสาธารณะแนวใหม่. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). คู่มือพลเมืองดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจ และสังคม.
บูรณจิตร แก้วศรีมล. (2565). การให้บริการสาธารณะภายใต้อนวคิดรัฐบาลดิจิทัล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ปีที่ 41 ฉบับที่ 5 (กันยายน-ตุลาคม) 2565.
วินิจ ผาเจริญ. (2563). การพัฒนาเมืองสู่โมเดลพลเมืองที่ตื่นตัวในสังคมประชาธิปไตยของไทย. วารสารพุทธสังคมวิทยาปริทรรศน์ ปีที่ 5 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2563)
สรานนท์ อินทนนท์. 2561. ความฉลาดทางดิจิทัล. กรุงเทพฯ: มูลนิธิส่งเสริมสื่อเด็กและเยาวชน (สสย.).
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2565). คู่มือประชาชน พลเมืองคุณภาพ. กรุงเทพฯ: ฝ่ายพัฒนาเครือข่าย 1 สำนักพัฒนา การเลือกตั้ง.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2565). 5 ประเทศต้นแบบรัฐบาลดิจิทัลพัฒนา e-Government สู่เป้าหมาย การยกระดับบริการสุดล้ำเพื่อประชาชน. กรุงเทพฯ: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). (2562). ร่างแผนพัฒนาดิจิทัลของประเทศไทย พ.ศ. 2563-2565. กรุงเทพ: สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2555). พลเมืองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
Cogan, J., Moris, P., and Print, M. (2013). Civic education in the Asia-Pacific region: Case studies across six societies. New York: Routledge Falmer.
Couros, A., & Hildebrandt., K (2015). Understanding Literacy in A Connected Word: Why Teaching Digital Skills is A Crucial Part of Higher Education, and How to Make it Work. Canada: University of Regina Canada.
Denhardt, R. B. Denhardt, J. V. (2000). The New Public Service: Serving Rather than Steering. Public Administeation Review, 60(1), 549-599.
Denhardt, R. B. Denhardt, J. V. (2000). The New Public Service: Serving not Steering. (3rded.). Armonk, NY: M.E.Sharpe.
Denhardt, R. B. Denhardt, J. V. (2008). Theory of Public Organization (5th ed). California: Thompson Wadsworth.
Enslin, P. (2000). Education and democratic citizenship: in defence of cosmopolitanism. In Leicester, M., Modgil,S. and Modgil, C.(Eds.) Politics, Education and Citizenship. London: Falmer Press.
Faulks, K. (1998). Citizenship in modern Britain. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Hale, M.,Musso,J. & Weare, C. (1999). Developing Digital Democracy: Evidence foem Californaian Municipal Web Pages. In B.N. Hague & B.D.Loader (Eds.).
Hood, Christopher. (1991). A public management for all season. Public Administration 69 (Spring 1991): pp.3-19.
Jochum, V. (2003). Active citizenship: a policy agenda or a reality?. London: NCVO.
Kenneth L. Hacker. & Dijk, J.V. (2000). Digital Democracy Issues of Theory and Practice. London: SAGE Publication.
Mike Ribble. (2015). Digital Citizenship in Schools. Paperback Bunko,8(21),pp.60.
Millet, John D. (1954). Management in the public Service. New York: McGraw Hill Book Company.
Mori, I. (2010). What do the people want, need and expect form public services?. London: 2020 Public Services Trust at the RSA.
Olnes, S, Ubacht, J., & Janssen, M. (2017). Blockchain in government: Benefits and implications of distributed ledger technology for information sharing. Government Information Quarterly, 1(34), pp.355-364.
Papa, V. and D.L. Milioni. (2013). Active Citizenship or Activist Citizenship? A Framework for Studying Citizenship in New Social Movement and the Role of ICTs. Journal of the MeCCSA-PGN 6(3). pp.30-34.
Pick, D. and Holmes and M. Brueckner. (2011). Governmentalities of volunteering: a study of Regional Western Australia. Voluntas 22(3). pp.393.
Plavia,S & Sharma, S. (2007). E-government and e-governance: Definition/domain framework and status around the world. Hyderabad, India: ICEG.
Putnam, R.D. (2001). Bowling alone: The collapse and revival of American community. New York: Simon and Schuster.
Ribble & Bailey. (2007). Digital Citizenship in Schools. Eugene, OR: International Society for Technology in Education.
UNESCO. (2017). Digital Citizenship Education in Asia-Pacific Outcome Document. Bangkok: UNESCO Asia and Pacific Regional for Education.
Westheimer,J., & Kahne,J. (2004). What kind of citizen: The politics of educating for democracy. American Educational Research Jounal,41(2). pp.1-26.
