การจูงใจพนักงานในองค์การสำหรับการจัดการสมัยใหม่

Main Article Content

ลลิตา สิริพัชรนันท์
เพ็ญศรี ฉิรินัง
อุดมวิทย์ ไชยสกุลเกียรติ
วรเดช จันทรศร

บทคัดย่อ

การจูงใจพนักงานในองค์การสำหรับการจัดการสมัยใหม่จึงเป็นเรื่องสำคัญ เพื่อให้เกิดการรักษาคนดีและคนเก่งไว้กับองค์การ รวมถึงการพัฒนาให้พนักงานให้มีศักยภาพสูงขึ้น และการจูงใจพนักงานในองค์กรยังส่งผลต่อการดึงดูดคนเก่งเข้ามาทำงานกับองค์การ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอศึกษาความสำคัญของการจูงใจพนักงาน และนำเสนอแนวทางจูงใจพนักงานสำหรับการจัดการสมัยใหม่ ผู้เขียนได้รวบรวมข้อมูลจากการทบทวนวรรณกรรมและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการจูงใจพนักงานในองค์การ ความพึงพอใจและความต้องการของพนักงานในการจัดการสมัยใหม่ และได้อธิบายถึงรูปแบบการจูงใจพนักงานในองค์การสำหรับการจัดการสมัยใหม่ การให้ความสำคัญกับข้อมูลมากกว่าความรู้สึกการประเมินผลการปฏิบัติงานที่มีประสิทธิภาพ รวมถึงการสร้างแรงจูงใจยังอยู่ในรูปของการมอบหมายให้รับผิดชอบ การสร้างความสัมพันธ์ภายในองค์การ มีสภาพแวดล้อมในการทำงานที่ดี และมีความมั่นคง เพื่อให้ผู้ที่สนใจนำไปประยุกต์ใช้ดังนี้ 1) สร้างบรรยากาศที่ดีในการทำงาน การจัดและปรับปรุงสถานที่ทำงานให้รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น มีสถานที่ทำงานที่ทันสมัย นำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการทำงาน และเอื้อต่อการแสดงความคิดเห็นและทำงานร่วมกัน 2) มีสวัสดิการที่ดีควบคู่ไปกับการมีแนวทางการส่งเสริมการพัฒนาความรู้และแนวทางการเติบโตสายการทำงานที่เหมาะสม 3) สร้างสมดุลระหว่างการทำงานกับชีวิตส่วนตัว และ 4) ลดช่องว่างระหว่างหัวหน้างานกับพนักงาน เพื่อนำไปสู่การแก้ไขปัญหาร่วมกันมากกว่าการตัดสินใจหรือสั่งการจากหัวหน้าเท่านั้น

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

ณัฏฐ์พัชร์ ลาภบำรุงวงศ์. (2562). การประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจในการปฏิบัติงาน. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 9(2), 167-168.

ธนิต โสรัตน์. (2560). การเตรียมพร้อมทรัพยากรมนุษย์สู่ไทยแลนด์ 4.0. จาก http://www.tanisorat.com.

นพรัตน์ ช่วงเวฬุวรรณ. (2556). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมขององค์การบริหารส่วนตำบลสะตอ อำเภอเขาสมิง จังหวัดตราด. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

บุญเลิศ จันทร์โท. (2555). ปัจจัยแรงจูงใจที่มีผลต่อการเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงาน บริษัทสยามโตโยต้า อุตสาหกรรม จำกัด จังหวัดชลบุรี. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

พงศธร โปสายานนท์. (2561). Creative Block และวิธีสร้างแรงจูงใจในการสร้างสรรค์ผลงาน. จาก https://www.pongsathornpmusic.com/single-post/creative-block

ศิริยุพา รุ่งเริงสุข. (2560). แนวโน้มความท้าทายในสายงาน HR ยุคใหม่. สถาบันบัณฑิตบริหารธุรกิจศศินทร์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมบัติ กุสุมาวลี. จับประเด็นร้อน HR 4.0 TRENDA AND MOVE ทิศทางการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ 4.0. วารสาร HR Society magazine, 14(164), 12.

สุทธกร เฟื่องกรณ์. (2556). การศึกษาความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของบุคลากรกองคลังสำนักพระราชวัง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

สุนทร ทองกำเนิด. (2560). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในยุคไทยแลนด์ 4.0. วิทยาลัยการทัพบก.

Daniel H. Pink. (2011). Drive: The Surprising Truth About What Motivates Us. NY: Riverhead Hardcover.

Hellriegel, Don., Jackson Susan E. and Slocum, John W. (2001). Management: A Competency-Based Approach. (9th ed). South-Western: Educational Publishing.

Maslow, Abraham H. (1970). Motivation and personality. NY: Harper and Row.

Moorhead, Gregory and Griffin, Ricky W. (1995). Organizational behavior: Managing people and organization. (4th ed). Boston: Houghton Mifflin.

Stephen P. Robbins. (1993). Organizational Behavior: Concepts Controversics and Applications. NY: Prentice – Hall Inc.