ผลการใช้กิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับทฤษฎีการคิดของมาร์ซาโน เพื่อพัฒนาความคิดวิจารณญาณ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบคะแนนการคิดวิจารณญาณก่อนและหลังการใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับทฤษฎีการคิดของมาร์ซาโน และ 2) ศึกษาการคิดวิจารณญาณ
ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยการใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับทฤษฎีการคิดของมาร์ซาโน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5/4 โรงเรียนพิชญศึกษา จำนวน 40 คน ได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เรื่องวิชาเหมือนสินค้า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน และโคลงโลกนิติ 2) แบบวัดการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และ
3) แบบประเมินความคิดวิจารณญาณ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าที
ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนที่เรียนด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับทฤษฎีการคิดของมาร์ซาโนมีคะแนนการคิดวิจารณญาณหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 2) นักเรียนที่เรียนด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับทฤษฎีการคิดของมาร์ซาโนมีการคิดวิจารณญาณอยู่ในเกณฑ์ดี โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 46.98 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 2.35
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
Areeda, P. E. (1996). The Socratic Method (SM) (Lecture at Puget Sound, 1/31/90), Harvard Law Review. 109(5), 911-922.
Barrow, H. S. (2000). Problem-based learning applied to medical education. Revised edition. Illinois: School of Medicine, Southern Illinois University.
Chuaytukpuan, T. (2013). Kār phạtʹhnā kickrrm thāng fis̄iks̄̒ nı radạb xudmṣ̄ụks̄ʹā doy chı̂ kār reīyn rū̂ bæb chı̂ pạỵh̄ā pĕn h̄lạk pheụ̄̀x nên krabwnkār khid cheing wiphāks̄ [A development of physics activities at higher education level employing problem-based learning to emphasize critical thinking process]. Doctoral Thesis, Ph.D., (Engineering Management), Srinakharinwirot University, Bangkok.
Dewey, J. (1993). How we think. New York: Health and Company.
Good, C. V. (1973). Dictionary of education. 3 ed. New York: Book Company.
Hilgard, E. R. (1962). Introduction to psychology. 3rded. New York: Marcourt, Brace & World Inc.
Hmelo-Silver, C. E. & Barrows, H. S. (2006). Goals and strategies of a problem-based learning facilitator. New York: Cambridge University Press.
Kahneman, D. (2011). Thinking, fast and slow. London: Macmillan.
Marzano, R. J. & Kendall, J. S. (2007). The new taxonomy of educational objectives. California: Corwin Press.
Munsethawit, S. (2004). lak læ withīkān sō̜n ʻān phāsā Thai [Principles and methods of teaching to read Thai]. Bangkok: Thai Watana Panich Press Co. Ltd.
Office of the Education Council. (2002). Nyobāy kār ṣ̄ụks̄ā phh̄u wạtʹhnthrrm k̄hxng nạkreīyn mạthym plāy nı pạttānī: Krnī ṣ̄ụks̄ā nı pạttānī prathes̄thịy [The multicultural education policies on high school student in Pattani: A case study in Pattani, Thailand]. Bangkok: VTC Communication Limited Partnership.
Savin-Baden, M. & Major, C. H. (2004). Foundations of problem-based learning. Buckingham: SRHE and Open University Press.
The Ministry of Education Thailand. (2008). H̄lạks̄ūtr kæn klāng kār ṣ̄ụks̄ā k̄hận phụ̄̂nṭ̄hān ph.s̄. 2551 (Ph.s̄. 2551) [The basic education core curriculum B.E. 2551 (A.D. 2008)]. Bangkok: Kurusapa Ladprao Publishing.
Torp, L. & Sage, S. (1998). Problem as association: problem-based learning for K-20. Alexandria. Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development.
Wheatley, G. H. (1991). Constructivist perspective of science and mathematics learning. Science Education. 75(1), 9 - 21.
