การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม ของนิสิตสาขาเทคโนโลยีการศึกษาและคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม ของนิสิตสาขาเทคโนโลยีการศึกษาและคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม และ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนิสิต สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษาที่เรียนด้วยรูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม ของนิสิต สาขาเทคโนโลยีการศึกษาและคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มีขั้นตอนดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 สังเคราะห์องค์ประกอบของรูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม ระยะที่ 2 พัฒนารูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม และระยะที่ 3 ศึกษาผลการใช้รูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้แก่ นิสิตระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ที่ลงทะเบียนเรียนในรายวิชาบทเรียนบนเว็บ จำนวน 23 คน ด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
- ผลการพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม ของนิสิตสาขาเทคโนโลยีการศึกษาและคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น มีองค์ประกอบและขั้นตอนดังนี้ มี 4 องค์ประกอบ (1) วัตถุประสงค์ (2) การวิเคราะห์บริบทการเรียน แบ่งเป็น ขั้น 4 คือ 2.1) วิเคราะห์ผู้สอน 2.2) วิเคราะห์ผู้เรียน 2.3) วิเคราะห์เนื้อหา 2.4) วิเคราะห์สื่อการเรียน (3) กลยุทธ์การเรียนการสอน (Instruction Strategies) แบ่งเป็น 7 ขั้น ดังนี้ ขั้นที่ 3.1) การเลือกสื่อสังคม (Social Media Selection) 3.2) ปฏิสัมพันธ์ทางสังคม (Social Interaction) 3.3) สร้างสรรค์เนื้อหา (Content Creation) 3.4) สร้างแรงจูงใจ (Motivation) 3.5) การนำเสนอผลงานและรายงานความก้าวหน้า (Presentation and Progress) 3.6) การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ (Knowledge Sharing) 3.7) การสะท้อนผล (Reflection) (4) การประเมินผล (Evaluation) และผลการประเมินรับรองรูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม ของนิสิตสาขาเทคโนโลยีการศึกษาและคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคามจากผู้ทรงคุณวุฒิ อยู่ในเกณฑ์ “เหมาะสมมาก”
- ผลการการศึกษาความพึงพอใจของนิสิตสาขาเทคโนโลยีการศึกษาและคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคามที่มีต่อการเรียนด้วยรูปแบบการเรียนรู้ผ่านสื่อสังคม พบว่า ผู้เรียนมีความพึงพอใจ โดยรวมอยู่ในระดับมาก (
= 4.08, S.D. = 0.29)
Article Details
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
Bangthamai, E. (2017). kānphatthanā rūpbǣp kitčhakam kān rīan kānsō̜n bon khrư̄a khāi sangkhom ʻō̜nlai phư̄a songsœ̄m kānchai ʻinthœ̄net chœ̄ng sāngsan samrap phū rīan nai radap ʻudomsưksā [The Development of
Learning and Teaching Activities through Online Social Networking to Promote Creative Internet Using for Students in Tertiary Level]. Silpakorn University Journal. 37(1), 93-118.
Banlue, S. (2017). rūpbǣp kānčhatkān rīan kānsō̜n ʻō̜nlai thī mo̜som samrap mahāwitthayālai rātchaphat ʻUbon rātchathānī [The Suitable Model of Online Learning and Teaching for Ubon Ratchathani Rajabhat University]. Journal of Roi Et Rajabhat University. 11(2), 250-260.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing. 5th ed. New York: Harper Collins.
Driscoll, M. (2002). Blended learning: Let’s get beyond the hype. E-Learning, 1(4), 1–3. Retrieved from https://www- 07.ibm.com/services/pdf/blended_learning.pdf.
Ethier, J. (2006). Current Research in Social Network Theory. Retrieved from https://www.scribd.com/doc/11171859/Current-Research-in-Social-Network-Theory.
Marquez, R. (2011). Analysis of social networking: good idea or not?. U.S.A: Kennesaw State University.
Osatuyi, B. (2013). Information sharing on social media sites. Computers in Human Behavior, 29(6), 2622-2631. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/253238930_Information_sharing_on_social_media_sites.
Prangsorn, S. (2014). kānphatthanā rūpbǣp kān rīanrū dūai sư̄ ʻilekthrō̜nik khō̜ng yaowachon rư̄ang phūmpanyā thō̜ngthin dōi kānmī sūanrūam khō̜ng chumchon kō̜ranī sưksā čhangwat Nakhō̜n Pathom [The Development of Model Learning with e-learning media of Among Youth in Province]. Rajamangala University of Technology Rattanakosin.
Saekwung, A. (2016). kānčhatkān rīanrū dūai sư̄ mai [Learning Management with New Medias]. Journal of Humanities and Social Sciences, SRU. 8(1), 251-274.
Sangpom, N. & Wannapiroon, P. (2012). kānphatthanā rūpbǣp kānčhatkān rīan kānsō̜n bǣp ʻing prasopkān phān sư̄ sangkhom phư̄a phatthanā māttrathān khunnawuthi wichāchīp ʻudomsưksā dōi chai krabūankān rīanrū bǣp MIAP [Development of instructional model in social media experience base approach for develops reference standards for vocational qualifications of higher education using learning process MIAP]. Academic Services Journal, 23(3), 54-67.
Srisa-ard, B. (2000). kānwičhai bư̄angton [Basic research]. 6th ed. Bangkok: Suweeriyasan.
Wijitboonyaruk, P. (2011). sư̄ sangkhom ʻō̜nlai : sư̄ hǣng ʻanākhot [Social media : The media of the future]. Journal of Management, 31(4), 99-103.
Yakin, I. & Tinmaz, H. (2015). Theoretical Guidelines for the Utilization of Instructional Social Networking Websites. Turkish Online Journal of Distance Education. 16(4), 67-83. Retrieved from https://tojde.anadolu.edu.tr/yonetim/ icerik/makaleler/1218-published.pdf.
