การพัฒนารูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการโดยวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น 2) พัฒนารูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น 3) ศึกษาผลของการใช้รูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น การวิจัยนี้แบ่งเป็น 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 การศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุของความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น ประชากร ได้แก่ นักศึกษาวัยรุ่นที่มีอายุระหว่าง 18-25 ปี กำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคกลาง จำนวนมหาวิทยาลัยทั้งหมด 14 แห่ง จำนวน 186,736 คน กลุ่มตัวอย่าง มาจากมหาวิทยาลัยราชภัฏ 4 แห่ง จำนวน 612 คน ได้มาจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน ระยะที่ 2 การพัฒนารูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการที่มีต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น ประชากร ได้มาจากการนำค่าเฉลี่ยคะแนนความโดดเดี่ยวในระยะที่ 1 นำมาจัดเรียงคะแนน จากมากไปหาน้อย คัดเลือกนักศึกษาวัยรุ่นที่มีค่าเฉลี่ยความโดดเดี่ยวมาก จำนวน 10 คน และมีความสมัครใจในการเข้าร่วมรับการพัฒนารูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น และระยะที่ 3 ศึกษาผลของการใช้รูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น ประชากร ได้จากขั้นตอน ดังนี้ 1) นักศึกษาวัยรุ่นที่มีอายุระหว่าง 18-25 ปี กำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคกลาง จำนวน 612 คน ที่มีคะแนนความโดดเดี่ยวมาก 2) นำข้อมูลคะแนนความโดดเดี่ยวของวัยรุ่นมาจัดเรียงคะแนนจากมากไปหาน้อย และคัดเลือกนักศึกษาวัยรุ่นที่มีคะแนนความโดดเดี่ยวมากเข้าร่วมการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ จำนวน 20 คน สุ่มเข้ากลุ่ม เป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 10 คน กลุ่มตัวอย่าง คัดเลือกจากนักศึกษาวัยรุ่นที่มีคะแนนความโดดเดี่ยวมาก จำนวน 20 คน และสุ่มอย่างง่ายเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบวัดความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น มีค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ 0.93 และ 2) รูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น มีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง 0.67-1.00 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบ Pearson ระหว่างตัวแปร การวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุ และการวิเคราะห์ความแปรปรวนวัดซ้ำ
ผลการวิจัยพบว่า
- โมเดลเส้นทางปัจจัยเชิงสาเหตุส่งผลต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (
2 = 0.576, df = 1.00,
- รูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการต่อความโดดเดี่ยวของนักศึกษาวัยรุ่น พัฒนาจากแนวคิดทฤษฎีและเทคนิคต่าง ๆ ของการปรึกษากลุ่ม ประกอบด้วย ทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบเป็นการปรึกษากลุ่มแบบพิจารณาเหตุผล อารมณ์ และพฤติกรรม เป็นทฤษฎีแกนหลัก และเทคนิคตามแนวทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบเกสตัลท์ เทคนิคตามแนวทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบเผชิญความจริง เทคนิคตามแนวคิดกลุ่มทฤษฎีพฤติกรรมนิยม และเทคนิคตามแนวทฤษฎีอัตถิภาวะนิยม เทคนิคทฤษฎีการปรึกษาแบบผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลาง เทคนิคทฤษฎีการให้การปรึกษาแบบแอดเลอร์ เทคนิคทฤษฎีการปรึกษากลุ่มแบบการรู้คิด เทคนิคการปรึกษาครอบครัวทฤษฎีประสบการณ์นิยม เทคนิคการปรึกษาครอบครัวทฤษฎีโซลูชั่นโฟกัส
- นักศึกษาวัยรุ่นกลุ่มทดลองที่ได้รับการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการมีคะแนนความโดดเดี่ยวระยะหลังการทดลอง และหลังการติดตามผลลดลงต่ำกว่ากลุ่มควบคุมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
Baron, R. A, & Byrne, D. (1997). Social psychology. Boston: Allyn and Bacon.
Baron, R. A., & Byrn, D. (2004). Social psychology. Boston: Pearson.
Corey, G. (2009). Theory and practice of counseling and psychotherapy. (8th ed.). California: Thomson Brook/Cole Inc.
Corey, G. (2012). Theory and practice of group counseling. (8th ed.). Belmont, CA: Brooks/Cole, Cengage Learning.
Donaldson, J. M. & Watson, R. (1996). Loneliness in elderly people: an important area for nursing research. Journal of Advanced Nursing 24, 952-959.
Gomez, G., & Gomez, E. (1993). Depress in the elderly. Journal of Psychosocial Nursing and Mental Health Services. 5(31), 28-33.
Hoffman, A. L. (1991). Loneliness. In G.H. Mafarland; and M.D. Thomas (eds.). Psychiatric Metal Health Nursing Application of Nursing Process. pp. 297-301 Philadelphia: J. B. Loppicott.
Jacobs, E., Masson, R. L., & Harvill, R. L. (2006). Group counseling: Strategies and skills (6th ed.) Belmon, CA: Brooks/Cole, Cengage Learning.
Kassa, K. (1998). Loneliness in old age: Psychosocial and health predictor. Norwegian Journal of Epidemiology. 8(2), 195-201.
Lopworth, P., Sills, C., & Fish, S. (2001). Integration in counseling and psychotherapy: Developing a personal approach. London: SAGE.
Malgorzata, S., Anna, V. S., & Yarrow, D. (2014). Self-Esteem as a Mediator between Personality Traits and Body Esteem: Path Analyses across Gender and Race/Ethnicity. PLoS One. 9(11), e112086.
Nawarat S. (2013). sưksā kānphatthanā tūa bǣp samakān khrōngsāng chœ̄ng sēn khō̜ng tūaprǣ thī song phon tō̜ phāwa sưmsao nai rawāng tang khan khō̜ng naksưksā wairun Thai [A Structural equation model development of variables that effect to depression among pregnancy of Thai adolescent]. Journal of the Association of Researcher. 18(2), May – August 2013.
Newbern, V. B., & Krowchuck, H. V. (1994). Failure to thrive in elderly people: a conceptual analysis. Journal of Advanced Nursing. 19, 840-849.
Office of the Higher Education Commission. (2017). nayōbāi phatthanā khunnaphāp bandit Thai. sathāban ʻudom nai sangkat [The Quality Development of Thai Graduate/Development of Thai Students’ Quality of Policy. National University]. Retrieved from: https://www.mua.go.th/2018/?page_id=2879.
Otto, K. C. (2002). Depression in the elderly. Retrieved from: https://www.healingcenterpc.com/apieceofmymind-april2002.htm
Pierce, L. (1997). The lived experience of aloneness for older women currently being treated for depression. Issus in Mental Health Nursing. 18(2), 99-111.
Prince, M. J., et al. (1997). Social support deficits, loneliness and life events as risk factors for depression in old age. Psychological Medicine. 27(92): 323-332.
Richard W. R., Jessica L. T., & Kali, T. (2001). Personal Correlates of Self-Esteem. University of California, Davis Jeff Potter Brown University and Samuel D. Gosling University of of Texas, Austin Journal of Research in Personality. Doi: 10.1006/jrpe.2001.2324, available online at https://www.idealibrary.com onIDEAL.
Triruangworawat B. (2017). khāo čhāk nangsư̄phim thī kīeokhō̜ng kap sukkhaphāp čhit: wairun pūai sưmsao kwā nưng lān khon dū ʻākān yāk hēt khit wā khǣ "kērē" [Mental Health of Newspaper: Depression of adolescent more than 1 million]. Retrieved from: https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=27390.
Trotzer. (1989). The Counselor and the Group: Intergrating Theory, Training and Practice. Montery, California: Brooks/Cole.
Wiklinson, L. & Pierce, L. (1997). The lived experience of aloneness for older woman currently being treated for depression, Issue in Mental Health Nursing. 18(2), 99-111.
Windriver, W. (1993). A Symbolic tree: Loneliness is the root, delusion are the leaves. Journal of Psychiatric Nuring. 13(51), 30-35.
Wongtim S. (2011). kān bō̜rikān prưksā chœ̄ng čhittawitthayā pen klum . nai nǣokhit thāngkān nænǣo læ thritsadī kān prưksā chœ̄ng čhittawitthayā [Group Counseling Service. Concepts of Guidance and Theories in Psychological Counseling]. Unit 8-15, pp.14-34.
Wright, B. D., & Masters, G. N. (1982). Rating scale analysis. Chicago: MESA Press.
Wright, B. D., & Stone, M. H. (1979). Best test design. Chicago: MESA Press.
