ความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ของผู้บริโภคในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ของผู้บริโภคในประเทศไทย 2) วิเคราะห์และเปรียบเทียบปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ของผู้บริโภคในประเทศไทยตามลักษณะทางประชากรศาสตร์ การวิจัยครั้งนี้ ใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวบรวมข้อมูลจากผู้บริโภคชาวไทยที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปี ขึ้นไปทั่วประเทศ จำนวน 1,096 คน สถิติที่ใช้การวิเคราะห์ข้อมูล คือ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว
ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้
1. ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ พบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ด้านการรับรู้เกี่ยวกับอาหารอินทรีย์ (= 6.19, S.D. = 0.46)มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมา คือ ด้านความรู้ด้านสิ่งแวดล้อม (
= 5.91, S.D. = 0.41) มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ด้านทัศนคติด้านสิ่งแวดล้อม (
= 5.16, S.D. = 0.57) มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับค่อนข้างมาก ด้านวิถีการดำเนินชีวิต (
= 3.98, S.D. = 0.97) มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง ด้านภาพลักษณ์ ของร้านค้า (
= 3.73, S.D. = 0.97) มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง ด้านอิทธิพลจากสังคม (
= 3.54, S.D. = 0.91) มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับค่อนข้างน้อย และด้านการสนับสนุนจากรัฐบาล (
= 3.51, S.D. = 01) มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับค่อนข้างน้อย
2. ผลการวิเคราะห์เพื่อเปรียบเทียบปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ของผู้บริโภคในประเทศไทยแตกต่างกันตามลักษณะปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ พบว่าระดับการศึกษา ที่แตกต่างกัน มีค่าเฉลี่ยปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ ไม่แตกต่างกัน และ พบว่า เพศ อายุ อาชีพ และรายได้ ที่แตกต่างกัน มีค่าเฉลี่ยปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจที่จะซื้ออาหารอินทรีย์ ที่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
นิศาชล ลีรัตนากร. (2556). รูปแบบการบริโภคสีเขียว ของผู้บริโภคในจังหวัดเชียงใหม่. รายงานผลการวิจัยมหาวิทยาลัยแม่โจ้.
วรรณา ประยุกต์วงศ์. (2544). ตลาดสินค้าเกษตรทางเลือก: กรณีศึกษาตลาดสีเขียว อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 7(3): 251-265.
วิฑูรย์ ปัญญากุล. (2556). ภาพรวมเกษตรอินทรีย์ไทย 2554-2555. มูลนิธิสายใยแผ่นดิน.
วิฑูรย์ ปัญญากุล และชัยวัฒน์ คงสม. (2558). โครงการศึกษาและจัดทำข้อมูลสถานการณ์การผลิตและการตลาดอินทรีย์. สืบค้นจาก https://www.organic.moc.go.th/sites/default/files/attachments/other/raayngaanchbabsmbuurn.pdf.
ส่วนบริหารและพัฒนาเทคโนโลยีการทะเบียน สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2559). จำนวนประชากรแยกรายอายุทั่วประเทศ. สืบค้นจาก https://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age_disp.php.
ไทยรัฐออนไลน์. (13 มิถุนายน 2556). โพลชี้คนกรุงนิยมรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ!. สืบค้นจาก https://www.thairath.co.th/content/350968.
Banerjee, S. & McKeage, K. (1994). How Green is my Value: Exploring the Relationship between Environmentalism and Materialism. In Allen, C.T. and John, D.R. (Eds), Advances in Consumer Research. 21: 147-152.
D’Souza, C., Taghian, M., Lamb, P. and Peretiatkos, R. (2007). Green Decisions: Demographics and Consumer Understanding of Environmental Labels. International Journal of Consumer Studies. 31(4): 371.
Do Paço, A. M. F., Raposo, M. L. B., Filho, W. L. (2009). Identifying the Green Consumer: A Segmentation Study. Journal of Targeting, Measurement and Analysis for Marketing, 17(1): 17-25.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J. Anderson, R. E. & Tatham, R. L. (2010). Multivariate data analysis. (6 th ed.). NJ: Prentice Hall.
Hughner, R. S. et al. (2007). Who are Organic Food Consumers? A Compilation and review of Why People Purchase Organic Food. Journal of Consumer Behavior. 6: 1-17.
Justin, P. & Jyoti, R. (2012). Consumer Behavior and Purchase Intention for Organic Food. Journal of Consumer Marketing. 29(6): 412-422.
Kareklas, I., Carlson, J. R. & Muehling, D. D. (2014). I Eat Organic for My Benefit and Yours: Egoistic and Altruistic Considerations for Purchasing Organic Food and Their Implications for Advertising Strategies. Journal of Advertising. 43(1): 18-32.
Krejcie, V. R. & Morgan, W. D. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30: 607 – 610.
Memery, J., Megicks, P., Williams, J. (2005). Ethical and Social Responsibility Issues in Grocery Shopping: a Preliminary Typology. Qualitative Market Research: An International Journal. 8(4): 399-412.
Nelson, J. (1991). Marketing of Pesticide-free vegetables in Bangkok. Thesis (MsC). Asian Institution of Technology, Thailand.
Ottman, JA, & Reilly, WR. (1 9 9 8). Green Marketing: Opportunity for Innovation. 2nd. Prentice Hall.
Roitner-Schobesberger, B., Darnhofer, I., Somsook, S., & Vogel, C. R. (2008). Consumer Perceptions of Organic Foods in bangkok, Thailand. Food Policy. 33: 112-121.
Sinnappan, P. and Rahman, A. A. (2011), Antecedents of green purchasing behavior among Malaysian consumers. International Business Management. 5(3): 129-139.
Webster, F. (1975). Determining the Characteristics of Socially Conscious Consumer. Journal of Consumer Research. 2(12): 188-196.
Wier, M., Andersen, L. M., (2003). Consumer Demand for Organic Foods: Attitudes, Values and Purchasing Behavior. Organic EPrints. Retrieved from: https://orgprints.org/00001829.
Zanoli, R. & Naspeti, S. (2002). Consumer motivations in the purchase of Organic Food: A Means-End Approach. British Food Journal. 104(8): 643-653.
