การศึกษาคุณธรรมจริยธรรมสำหรับครูของอาจารย์ในคณะครุศาสตร์และคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและหาความสอดคล้องกันของตัวบ่งชี้คุณธรรมจริยธรรมสำหรับครูของอาจารย์ในคณะครุศาสตร์และคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ จำแนกตามวุฒิการศึกษาและประสบการณ์ในการทำงาน กลุ่มตัวอย่าง คือ อาจารย์ในคณะครุศาสตร์และคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ จำนวน 242 คนเลือกโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง คือ อาจารย์ในคณะครุศาสตร์และคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ โดยมีการดำเนินการวิจัย 3 ขั้นตอน คือ 1) ศึกษาและสำรวจข้อมูลเบื้องต้นของคุณธรรมจริยธรรมสำหรับครู มหาวิทยาลัยกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ 2) สร้างและทดลองใช้เครื่องมือที่ในการวิจัยเป็นแบบมาตราส่วน 5 ระดับ ได้ค่าความเชื่อมั่นรายด้านและทั้งฉบับเท่ากับ 0.78 3) เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน มัธยฐาน ฐานนิยม และ ค่าพิสัยระหว่างควอไทล์
ผลการวิจัยพบว่า
- คุณธรรมจริยธรรมสำหรับครูของอาจารย์ในคณะครุศาสตร์และคณะศึกษาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก
- คุณธรรมจริยธรรมของอาจารย์ มีความสอดคล้องกัน (IR. ≤ 1.50; Mo. – Md. ≤ 1.00) กับตัวบ่งชี้คุณธรรมจริยธรรมที่ครูควรยึดมั่นคือ (1) การใฝ่ใจสัจธรรม (2) การใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา (3) เมตตา กรุณา (4) สติ สัมปชัญญะ (5) ความไม่ประมาท (6) ความซื่อสัตย์สุจริต
(7) ความขยันหมั่นเพียร และ (8) ความมีหิริโอตตัปปะ
Article Details
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
เอกสารอ้างอิง
คชกรณ์ บัวคำ และคณะ. (2558). แนวทางการพัฒนาคุณธรรมและจริยธรรมของครูสังกัดสำนักงาน คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต ฉบับที่ 15 ตุลาคม-ธันวาคม 2558. สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/buajead-ubru/article/view/62862/51665
ธงชัย สมบูรณ์. (2557). เป็นอยู่และดำรงอยู่ของครูไทย : อิทธิพลจากปริบทของรัฐชาติไทยแลนด์ 4.0. บทความวิชาการคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยรามคำแหง. สืบค้นจาก https://www.edu.ru.ac.th/index.php/2015-01-05-04-42-21.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). วิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
บุญมี แท่นแก้ว. (2552). จริยธรรมกับชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
ยนต์ ชุ่มจิต. (2553). ความเป็นครู. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : โอเดียสโตร์.
วารุณี ทีนา. (2551). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณลักษณะอันพึงประสงค์ในด้านการเรียนรู้อย่างมีความสุขของผู้เรียนตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการวิจัยและประเมินผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2547). พระราชบัญญัติข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา พ.ศ. 2547. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา.
สำนักบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัด “ร้อยแก่นสารสินธุ์”. (2556). แผนยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลางร้อยเอ็ด – ขอนแก่น – มหาสารคาม – กาฬสินธุ์ “กลุ่มร้อยแก่นสารสินธุ์”. สืบค้นจาก https://www.pad.moi.go.th/index.php?option=com_ content&task =view&id=216&Itemid=439.
สมาน อัศวภูมิ. (2557). “The Elements of Moral Philosophy” by James Rachels and Stuart Rachels. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต ฉบับที่ 14 มิถุนายน – กันยายน 2557. สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/buajead-ubru/issue/view/5900.
อัจฉราลักษณ์ วิเศษ. (2556). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณธรรมจริยธรรมของครูพลศึกษา. วิทยานิพนธ์ หลักสูตรปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา วิทยาการสังคมและการจัดการระบบสุขภาพ, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
