AN ANALYSIS OF PROCESS AND FORM OF MODERN SLAVERY IN THAILAND: A CASE STUDY OF LAOS MIGRANT LABOR
Article Sidebar
Published:
Dec 12, 2018
Keywords:
Modern Slavery Laos Migrant Labor
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to study the process and form of modern slavery of Laos migrant labor. The sample of this study were 10 Laos migrant labors who were “modern slavery” and 8 experts in “modern slavery”. Data were collected by semi structured interviewing and analyzed by using content analysis.
The findings revealed that:
- The form of “modern slavery” could be categorized into 3 types including slave labor, child slavery and sexual slavery. They were recruited with deception for they were motivated by wage and remuneration. The control could be divided as 3 types including physical control, psychological control and other controls. Most exploitation is regarding the exploitation of absolute surplus value such as forcing to work hard continually with long work hours but not paying wage as agreed etc.
- The process of “modern slavery” of Laos migrant labors was found that dimension of actors could be divided into 5 parts including business owner, recruiter/ agent, carrier/ transporter, supervisor and corrupted government officials. Structural dimensions that were related to “modern slavery” comprised 4 aspects including reserve army of migrant labors, Capitalism, corruption as well as consumerism.
Article Details
Section
Research Article
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ทรรศนะและข้อคิดเห็นในบทความวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ มิใช่เป็นทรรศนะและความคิดของผู้จัดทำจึงมิใช่ความรับผิดชอบของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มา
References
กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน. (2552). นโยบายและแผนระดับชาติเพื่อขจัดการใช้แรงงานเด็กในรูปแบบที่เลวร้าย ปีงบประมาณ พ.ศ.2552 – 2557. กรุงเทพฯ: กระทรวงแรงงาน
กรรณภัทร ชิตวงศ์. (2559). การบังคับใช้กฎหมายเพื่อการคุ้มครองสิทธิของลูกจ้างภาคประมงทะเลในจังหวัดสงขลา. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 9(1), 183-203.
จรีย์วรรณ พุทธานุรักษ์, ชายไทย รักษาชาติ และ ณรัตน์ สมมสวัสดิ์. (2550). “การค้ามนุษย์” พินิจในแนวสตรีนิยม ในพื้นที่ของอินเตอร์เน็ต กระบวนการทางกฎหมาย และหน่วยงานภาครัฐ. เชียงใหม่: มูลนิธิผู้หญิง กฎหมาย และการพัฒนาชนบท (ผกฎ.).
เนตรดาว เถาถวิล. (2549). เพศพาณิชย์ข้ามพรมแดน: ประสบการณ์ของหญิงลาวในธุรกิจบริการทางเพศในพรมแดนไทย – ลาว. วารสารสังคมศาสตร์. 18(2), 170 – 202.
เมธี เอี่ยมวรา. (2549). ว่าด้วยทุน (ฉบับย่อ). กรุงเทพฯ: รวมสาส์น (1997).
ศิบดี นพประเสริฐ. (2553). ความมั่นคงมนุษย์: การค้ามนุษย์ในไทย. กรุงเทพฯ: สแควร์ ปริ๊นซ์ 93.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต. (2555). ความท้าทายในการขจัดแรงงานเด็กในรูปแบบที่เลวร้าย. รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 8 “ประชากรและสังคม 2555” ประชากรชายขอบและความไม่เป็นธรรมในสังคมไทย วันจันทร์ที่ 2 กรกฎาคม 2555 (หน้า 125 – 144). ห้องกรุงธนบอลรูม โรงแรมรอยัลริเวอร์ กรุงเทพมหานคร.
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาชญาวิทยาและกระบวนการยุติธรรม. (2550). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการวิจัยเรื่องกระบวนการเข้าสู่การค้ามนุษย์. กรุงเทพฯ: คณะสังคมสงเคราะห์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เศกสิน ศรีวัฒนานุกูลกิจ และ น้ำทิพย์ เสมอเชื้อ. (2553). โครงการการค้ามนุษย์ในกลุ่มทายาทรุ่นที่ 2 ของผู้ย้ายถิ่นจากประเทศพม่า: รายงานฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สถานทูตสหรัฐฯ และสถานกงสุลในประเทศไทย. (2560). รายงานสถานการณ์การค้ามนุษย์ประจำปี พ.ศ.2560. สืบค้นจาก https://th.usembassy.gov/th/our-relationship-th/official-reports-th/2017-trafficking-persons-report-thailand-th/
สถานเอกอัครราชทูต ณ เวียงจันทร์ และ สำนักงานส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ ณ เวียงจันทร์. (2553). คู่มือส่งเสริมการค้าการลงทุนในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. อุดรธานี: บ้านเหล่าการพิมพ์.
สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ. (2556). การค้ามนุษย์ในประเทศไทย ปัจจัยที่เป็นสาเหตุ เครื่องมือ และกลไกในการแก้ไข. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษายุทธศาสตร์ สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ.
สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์. (2557). รายงานผลการดำเนินงานป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ของประเทศไทย ประจำปี 2557. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว. (2557). วารสารสถิติจำนวนคนต่างด้าวที่ ได้รับอนุญาตทำงานทั่วราชอาณาจักร ประจำปี 2556. กรุงเทพฯ: ฝ่ายสารสนเทศแรงงานต่างด้าว กลุ่มงานพัฒนาระบบควบคุมการทำงานของคนต่างด้าว สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว.
สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว. (2558). วารสารสถิติจำนวนคนต่างด้าวที่ ได้รับอนุญาตทำงานทั่วราชอาณาจักร ประจำปี 2557. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานพัฒนาระบบควบคุมการทำงานของคนต่างด้าว สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว.
สุภางค์ จันทวานิช และ Gary Risser. (2539). การย้ายถิ่นข้ามชาติในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียตะวันออก: สถานการณ์ทั่วไปและผลกระทบต่อแรงงานข้ามชาติและแรงงานไทย. วารสารหางานปริทัศน์. 1(3), 91.
Bales, K. (1999). Disposable People: New Slavery in the Global Economy. Los Angeles: University of California Press.
Icduygu, A., and Toktas, S. (2002). How do Smuggling and Trafficking Operate via Irregular Border Crossings in the Middle East? Evidence from Fieldwork in Turkey. International Migration. 40(6), 25-54.
Office on Drugs and Crime & Thailand Institute of Justice. (2017). Trafficking in persons from Cambodia, Lao PDR and Myanmar to Thailand. Bangkok: UNODC
กรรณภัทร ชิตวงศ์. (2559). การบังคับใช้กฎหมายเพื่อการคุ้มครองสิทธิของลูกจ้างภาคประมงทะเลในจังหวัดสงขลา. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 9(1), 183-203.
จรีย์วรรณ พุทธานุรักษ์, ชายไทย รักษาชาติ และ ณรัตน์ สมมสวัสดิ์. (2550). “การค้ามนุษย์” พินิจในแนวสตรีนิยม ในพื้นที่ของอินเตอร์เน็ต กระบวนการทางกฎหมาย และหน่วยงานภาครัฐ. เชียงใหม่: มูลนิธิผู้หญิง กฎหมาย และการพัฒนาชนบท (ผกฎ.).
เนตรดาว เถาถวิล. (2549). เพศพาณิชย์ข้ามพรมแดน: ประสบการณ์ของหญิงลาวในธุรกิจบริการทางเพศในพรมแดนไทย – ลาว. วารสารสังคมศาสตร์. 18(2), 170 – 202.
เมธี เอี่ยมวรา. (2549). ว่าด้วยทุน (ฉบับย่อ). กรุงเทพฯ: รวมสาส์น (1997).
ศิบดี นพประเสริฐ. (2553). ความมั่นคงมนุษย์: การค้ามนุษย์ในไทย. กรุงเทพฯ: สแควร์ ปริ๊นซ์ 93.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต. (2555). ความท้าทายในการขจัดแรงงานเด็กในรูปแบบที่เลวร้าย. รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 8 “ประชากรและสังคม 2555” ประชากรชายขอบและความไม่เป็นธรรมในสังคมไทย วันจันทร์ที่ 2 กรกฎาคม 2555 (หน้า 125 – 144). ห้องกรุงธนบอลรูม โรงแรมรอยัลริเวอร์ กรุงเทพมหานคร.
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาชญาวิทยาและกระบวนการยุติธรรม. (2550). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการวิจัยเรื่องกระบวนการเข้าสู่การค้ามนุษย์. กรุงเทพฯ: คณะสังคมสงเคราะห์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เศกสิน ศรีวัฒนานุกูลกิจ และ น้ำทิพย์ เสมอเชื้อ. (2553). โครงการการค้ามนุษย์ในกลุ่มทายาทรุ่นที่ 2 ของผู้ย้ายถิ่นจากประเทศพม่า: รายงานฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สถานทูตสหรัฐฯ และสถานกงสุลในประเทศไทย. (2560). รายงานสถานการณ์การค้ามนุษย์ประจำปี พ.ศ.2560. สืบค้นจาก https://th.usembassy.gov/th/our-relationship-th/official-reports-th/2017-trafficking-persons-report-thailand-th/
สถานเอกอัครราชทูต ณ เวียงจันทร์ และ สำนักงานส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ ณ เวียงจันทร์. (2553). คู่มือส่งเสริมการค้าการลงทุนในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. อุดรธานี: บ้านเหล่าการพิมพ์.
สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ. (2556). การค้ามนุษย์ในประเทศไทย ปัจจัยที่เป็นสาเหตุ เครื่องมือ และกลไกในการแก้ไข. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษายุทธศาสตร์ สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ.
สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์. (2557). รายงานผลการดำเนินงานป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ของประเทศไทย ประจำปี 2557. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว. (2557). วารสารสถิติจำนวนคนต่างด้าวที่ ได้รับอนุญาตทำงานทั่วราชอาณาจักร ประจำปี 2556. กรุงเทพฯ: ฝ่ายสารสนเทศแรงงานต่างด้าว กลุ่มงานพัฒนาระบบควบคุมการทำงานของคนต่างด้าว สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว.
สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว. (2558). วารสารสถิติจำนวนคนต่างด้าวที่ ได้รับอนุญาตทำงานทั่วราชอาณาจักร ประจำปี 2557. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานพัฒนาระบบควบคุมการทำงานของคนต่างด้าว สำนักบริหารแรงงานต่างด้าว.
สุภางค์ จันทวานิช และ Gary Risser. (2539). การย้ายถิ่นข้ามชาติในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียตะวันออก: สถานการณ์ทั่วไปและผลกระทบต่อแรงงานข้ามชาติและแรงงานไทย. วารสารหางานปริทัศน์. 1(3), 91.
Bales, K. (1999). Disposable People: New Slavery in the Global Economy. Los Angeles: University of California Press.
Icduygu, A., and Toktas, S. (2002). How do Smuggling and Trafficking Operate via Irregular Border Crossings in the Middle East? Evidence from Fieldwork in Turkey. International Migration. 40(6), 25-54.
Office on Drugs and Crime & Thailand Institute of Justice. (2017). Trafficking in persons from Cambodia, Lao PDR and Myanmar to Thailand. Bangkok: UNODC