การสัญจรภายในเมืองที่ยั่งยืนโดยการเดินและการใช้จักรยานในชีวิตประจำวัน

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาวิจัยและการจัดทำสมุดปกขาวเรื่องทำไมคนไทยไม่ปั่น ไม่เดินเท้า ในการเดินทางในชีวิตประจำวัน ได้รับทุนสนับสนุนการวิจัยจาก สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ ภายใต้การดำเนินการของมูลนิธิสถาบันการเดินและการจักรยานไทย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยพื้นฐานความต้องการ พฤติกรรม ปัญหา และข้อจำกัดในการส่งเสริมการเดินและใช้จักรยานในชีวิตประจำวัน เป็นการวิจัยแบบผสม (mixed  method) ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณ(Quantitative Research) และการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research)  โดยเริ่มจากการศึกษาแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการใช้จักรยานตั้งแต่อดีตและสถานการณ์ปัจจุบันเพื่อเป็นฐานข้อมูลประกอบการวิเคราะห์พฤติกรรมชุมชนและผู้คนรวมถึงวิวัฒนาการการเดินเท้าและการใช้จักรยาน จากนั้นได้ทำการสำรวจเชิงปริมาณด้วยแบบสอบถามโดยกลุ่มตัวอย่างจำนวน 384 คน จากคนวัยทำงาน อายุ 18-59 ปี ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล และเชิงคุณภาพด้วยกิจกรรมสัมภาษณ์แบบกลุ่ม (Focus Group) เพื่อรับฟังความคิดเห็นที่มีต่อแนวทางในการส่งเสริมการเดินเท้าหรือการใช้จักรยานในชีวิตประจำวันในเขต
           กรุงเทพมหานครและปริมณฑล จากการศึกษาวิจัยในครั้งนี้พบว่าระยะทางและระยะเวลาในการเดินทางมีผลหลักต่อการตัดสินใจในการเดินเท้าและการใช้จักรยานเพื่อการเดินทางสำหรับผู้ที่อยู่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล โดยระยะทางไม่ควรเกิน 5 กิโลเมตร และระยะเวลาในการใช้การเดินทางไม่ควรเกิน 30 นาที
            ดังนั้น หากมีความประสงค์จะรณรงค์ หรือวางแผนโครงการส่งเสริมการเดินเท้าหรือใช้จักรยานในการเดินทางในชีวิตประจำวันนั้น รัฐควรเตรียมความพร้อมในด้านโครงสร้างพื้นฐาน การท่องเที่ยวในชุมชน การส่งเสริมที่สามารถน าเสนอถึงประโยชน์ของการใช้เดินเท้าและการใช้จักรยานในด้านต่าง ๆ