The Development of Club Activity to Enhance Green Consumption Behaviors for High School Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were 1) to create and verifying the quality of club activity to enhance green consumption behaviors for high school students, 2) to study green consumption behaviors of students after learning with the club activity, and 3) to compare the green consumption behaviors of students before and after learning with the propose club activity method. The study was conducted in accordance with the research and development processes. The sample group of 30 Mathayomsuksa student in the semester 2 of academic years 2022 at Bangrakamwittayasuksa School. The sample group of students was selected by Purposive Sampling. Research tools were 1) club activity to enhance green consumption behaviors for high school students 2) a green consumption behavior questionnaire. The statistics used for data analysis were mean, standard deviation, dependent sample t-test and content analysis.
The result of the study revealed that 1) Club Activity to Enhance Green Consumption Behaviors for High School Students were appropriate at high level ( = 4.41 , S.D. = 0.25). The supplementary document were appropriate at highest level ( = 4.58, S.D. = 0.20). The result showed that the Club Activity’s quality was implementation. 2) The green consumption behaviors of students in the posttest by using club activity was high level ( = 4.17, S.D. = 0.80). 3) The green consumption behaviors of students by Club Activity to Enhance Green Consumption Behaviors in the posttest were higher than that of the pretest with statistical significance at .05 level.
Article Details
References
กรนภา วัชระธํารงกุล. (2552). การสร้างแบบวัดความตระหนักรู้ต่อผลกระทบของสภาวะโลกร้อน สำหรับนักเรียนชวงชั้นที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา กรุงเทพมหานคร เขต 1. ปริญญานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรี นครินทรวิโรฒ.
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2559). คู่มือกิจกรรม สิ่งแวดล้อมศึกษา z (H)ero Waste: ปฏิบัติการขยะเหลือศูนย์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2549). คู่มือเลือกซื้อสินค้าและบริการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 1. กองส่งเสริมและเผยแพร่ กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม.
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2558). แนวทางแสดงความเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของสินค้าและ บริการ. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด นิวไพศาลการพิมพ์.
ก่อโชค นันทสมบูรณ์. (2565). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้สิ่งแวดล้อมศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อการจัดการ สิ่งแวดล้อมที่ยั่งยืน สำหรับชุมชนตำบลลำพาน อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์. ปริญญาปรัชญาดุษฎี บัณฑิต สาขาสิ่งแวดล้อมศึกษา คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ฐากร สิทธิโชค. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาจริยธรรมสิ่งแวดล้อม. วิทยานิพนธ์ ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: บริษัท. สุวีริยาสาส์น จำกัด.
ไพฑูรย์ พิมดี. (2555). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เพื่อสิ่งแวดล้อมของนักศึกษามหาวิทยาลัย. สาขาวิชาครุศาสตร์อุตสาหกรรม คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม. บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบัน เทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ไพฑูรย์ พิมดี. (2557). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันพฤติกรรมการบริโภค ที่เป็นมิตรกับ สิ่งแวดล้อม ของนักศึกษา. สาขาวิชาครุศาสตร์อุตสาหกรรม คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม. บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ล้วน สายยศและอังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
วารีรัตน์ แก้วอุไรและคณะ. (2562). แนวทางการพัฒนาการศึกษาเพื่อรองรับการเติบโตที่เป็นมิตรกับ สิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
อุไรวรรณ หาญวงค์. (2561). การพัฒนากิจกรรมชุมนุมนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์ สำหรับนักเรียนระดับประถม ศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 29 (3), 189-208.
Ágnes Zsóka. (2013). Greening due to environmental education? Environmental knowledge, attitudes, consumer behavior and everyday pro-environmental activities of Hungarian high school and university students. Journal of Cleaner Production 48 (2013)126-138.
Ajzen, I. (1991). "The theory of planned behavior." Organizational behavior and human decision processes. 50(2), 179-211.
Anastasios Pagiaslis. (2014). Green Consumption Behavior Antecedents: Environmental Concern, Knowledge, and Beliefs. Psychology and Marketing. 31(5), 335– 348.
environmental behavior, Environmental Education Research, 13 (4), 437-452.
J Elkington. (1994). Towards the Sustainable Corporation: Win-Win-Win Business Strategies for Sustainable Development. Towards the Sustainable Corporation. 36(2). 90-100.
Kollmuss, A. and J. Agyeman. (2002). “Mind the gap: Why do people act environmentally and what are the barriers to pro-environmental behavior?” Environmental Education Research. 8 (3), 239-260.
Louise Chawla & Debra Flanders Cushing. (2007). Education for strategic
Louise Petty. (2017). Environmental Awareness For Children: Ideas for Teachers. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 21 มกราคม 2566. แหล่งที่มา: https://www.highspeedtraining.co.uk/ hub/environmental-awareness-for-kids/
Roberts, Nina S. (2009). Impacts of the National Green Corps Programme (Eco-Clubs) on students in India and their participation in environmental educationactivities. Environ.Edu.Res,15, 443–464.
Schwartz, S. H. (1997). Normative influences on altruism. In: L. Berkowitz (Ed.), Advances in Experimental Social Psychology, 10, 221-279.
Shamila Janakiraman. (2021). Exploring the Effectiveness of Digital Games in Producing pro-Environmental Behaviors when Played Collaboratively and Individually: A Mixed Methods Study in India. Tech Trends. 65, 331–347.
Smith, William H. (2019). The role of environment clubs in promoting ecocentrism in secondary schools: student identity and relationship to the earth. The Journal of Environmental Education, 1940-1892.
