แนวทางการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ กรณีศึกษา บ่อพันขัน ตำบลเด่นราษฎร์ อำเภอหนองฮี จังหวัดร้อยเอ็ด

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1. เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ 2. เพื่อวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ และ 3. เพื่อเสนอแนะแนวทางการแก้ไขปัญหาและอุปสรรคการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (qualitative research) มีเครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ แบบการสัมภาษณ์เชิงลึก (indepth interview) โดยมีกลุ่มเป้าหมาย 5 กลุ่ม จำนวนทั้งสิ้น 18 คน แล้วนำมาวิเคราะห์แบบเชิงเนื้อหา (content analysis)
          ผลการศึกษาประเด็นแนวทางการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ พบว่า มีการกำหนดเป้าหมายที่ต้องพิจารณาถึงความพร้อมขององค์กร ตลอดจนปัจจัยที่ช่วยหน่วยงานให้บรรลุเป้าหมาย พร้อมทั้งจัดทำแผนงานขึ้นมาเพื่อการดำเนินงาน ทั้งยังมีกระบวนการของการพิจารณาตัดสินใจล่วงหน้า มีการเลือกกำหนดวัตถุประสงค์สำหรับช่วงเวลาข้างหน้าและกำหนดสิ่งที่จะกระทำต่าง ๆ เพื่อให้บรรลุตามวัตถุประสงค์ การวางแผนทางด้านบุคลากร การวางแผนด้านสถานที่ให้สอดคล้องกับนโยบายของกรมการท่องเที่ยว และสอดคล้องกับสภาพพื้นที่ของพื้นที่ โดยมุ่งเน้นในการรักษาแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ให้มีความสมบูรณ์ ผลการศึกษาประเด็นวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ พบว่า ไม่มีปัญหาและอุปสรรคการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ เพราะเจ้าหน้าที่บุคลากรทุกคนกระทำตามคำสั่งนโยบายกรมการท่องเที่ยว เจ้าหน้าที่ทุกคนมีรับผิดชอบในแต่ละหน้าที่เพื่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ด้วยความมุ่งมุ่นที่ได้รับมอบหมาย จึงสามารถแก้ไขได้อย่างถูกต้องและตรงเวลา  และผลการศึกษาประเด็นแนวทางการแก้ไขปัญหาและอุปสรรคของแนวทางการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ พบว่า ควรมีการศึกษาดูงานนอกสถานที่เพื่อนำประยุกต์ใช้ในการจัดการ และปฏิบัติตามกฎระเบียบทางราชการเป็นหลัก ดำเนินการประชุมเจ้าหน้าที่บุคลากรอยู่เสมอประจำทุกเดือน เพื่อให้มีการจัดการจัดแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์มีประสิทธิภาพและสอดคล้องกับสถานการณ์