ความเที่ยงตรงของโครงสร้างองค์ประกอบและแบบจำลอง ความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างการมองเชิงบวกทางวิชาการ ของครูในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม จังหวัดชายแดนใต้
Keywords:
teacher academic optimism, Islamic private school, confirmatory factor analysis, structural equation model, การมองเชิงบวกทางวิชาการของครู, โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม, การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน, แบบจำลองโครงสร้างความสัมพันธ์Abstract
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของการมองเชิงบวกทางวิชาการของครูโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม จังหวัดชายแดนใต้ โดยการทดสอบความสอดคล้องกลมกลืนของแบบจำลองการวัดการมองเชิงบวกทางวิชาการของครูกับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างคือครูที่โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ จำนวน 404 คน ที่ปฏิบัติงานสอนอยู่ใน 21 โรงเรียน เก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบวัดการมองเชิงบวกทางวิชาการของครูแบบมาตรประมาณค่า 6 ระดับ ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ได้แก่ ด้านการรับรู้ความสามารถของครู ด้านความไว้วางใจต่อนักเรียนและผู้ปกครอง และด้านการมุ่งเน้นวิชาการ แบบวัดผ่านการตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ และมีค่าความเชื่อมั่นของแบบวัดทั้งฉบับอยู่ที่ 0.90 ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน พบว่า แบบจำลองการวัดการมองเชิงบวกทางวิชาการของครูมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ด้านที่มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบสูงสุดคือด้านการรับรู้ความสามารถของครู (factor loading=0.96) และต่ำสุดได้แก่การมุ่งเน้นวิชาการ (factor loading=0.78) แบบวัดมีค่าความเชื่อมั่นในการวัดตัวแปรแฝงขององค์ประกอบด้านการรับรู้ความสามารถของครู ความไว้วางใจของครูต่อนักเรียนและผู้ปกครอง และการมุ่งเน้นวิชาการ เท่ากับ 0.79 0.80 และ 0.83, ตามลำดับ นอกจากนี้ พบว่าการรับรู้ความสามารถของครูเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดในการทำนายการมองเชิงบวกทางวิชาการของครู รองลงมาคือความไว้วางใจของครูต่อนักเรียนและผู้ปกครอง และการมุ่งเน้นวิชาการ
The aim of the present research was to examine construct validation of the factor structure of teacher academic optimism scale. Confirmatory factor analysis was use to assess the factor structure of the three-factor teacher academic optimism. A total of 404 teachers of Islamic private school in three southern border provinces completed the scale. The study has shown that the teacher academic optimism model was acceptable fitted. The highest and lowest loadings were teacher’s sense of efficacy (factor loading=0.96) and academic emphasis (factor loading=0.78), respectively. The construct reliability of three factors (teacher’s sense of efficacy, teacher’s trust in students and parents, and academic emphasis) were 0.79, 0.80, and 0.83, respectively. The most important factor was teacher’s sense of efficacy followed by teacher trust in students and parents and academic emphasis.
References
กอเซม มะแซ. (2556). สภาพปัญหาและแนวทางการพัฒนาครูในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดปัตตานี (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, บัณฑิตวิทยาลัย.
ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์, เรชา ชูสุวรรณ, นินาวาลย์ ปานากาเซ็ง, และอ้อมใจ วงษ์มณฑา. (2554). การพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษาตามวิถีอิสลามในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามเพื่อบูรณภาพสังคมในสามจังหวัดชายแดนใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 19(1), 255-280.
ณัฐวุฒิ อรินทร์. (2555). การศึกษาปัจจัยเชิงเหตุและผลของทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อสุขภาวะทางจิตและพฤติกรรมการปฏิบัติงานภายใต้สถานการณ์ความไม่สงบของบุคลากรสาธารณสุขในจังหวัดชายแดนใต้ (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
นิเลาะ แวอุเซ็ง, ผ่องศรี วานิชย์ศุภวงศ์, อิบราเฮ็ม ณรงค์รักษาเขต, อะห์มัด ยี่สุ่นทรง, และมูหามัดรูยานี บากา. (2552). การจัดการศึกษาโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 15(5), 471-765.
บรรจง ฟ้ารุ่งสาง, ไข่มุก อุทยาวลี, เอกรินทร์ สังข์ทอง, และไฟซอล หะยีอาวัง. (2554). การปฏิรูปการศึกษาจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 17(6), 157-174.
ปัญจมาส ทวิชาตานนท์. (2556). ปัจจัยพหุระดับที่ส่งผลต่อความยึดมั่นผูกพันในงานของเจ้าหน้าที่องค์กรไม่แสวงหาผลกำไรที่ปฏิบัติงานด้านเอดส์. (ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
เลขาธิการสภาการศึกษา สำนักงาน. (2552). แผนพัฒนาการศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้ (พ.ศ.2552-2555). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สมหญิง ลมูลพักตร์. (2558). ปัจจัยเชิงเหตุพหุระดับและผลของความยึดมั่นผูกพันในวิชาชีพพยาบาลที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานและความตั้งใจลาออกจากวิชาชีพของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลรัฐ กรุงเทพมหานคร. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
สาลินี จงใจสุรธรรม. (2559). การวิจัยผสานวิธีปัจจัยเชิงเหตุพหุระดับของการกำกับตนเองในการเรียนรู้คณิตศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
สำนักศึกษาธิการภาค 8. (2559). ข้อมูลสารสนเทศทางการศึกษาในเขตพื้นที่ตรวจราชการที่ 8 (นราธิวาส ปัตตานี ยะลา สงขลาและสตูล) ปีการศึกษา 2559. สืบค้นจาก http://coad3.org/web/index.php?option=com_content&view=article&id=353:-58&catid=9:2013-05-03-05-56-44&Itemid=24
สุดารัตน์ ตันติวิวัทน์. (2560). จิตวิทยาเชิงบวก: การพัฒนา การประยุกต์ และความท้าทาย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 9(1), 277-290.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. (2552). สภาพการจัดการศึกษาในจังหวัดชายแดนภาคใต้ (รายงนผลการวิจัย). สืบค้นจาก http://www.onec.go.th/onec_backoffice/uploads/Book/213-file.pdf
อ้อมใจ วงษ์มณฑา, ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์. เรชา ชูสุวรรณ, และนินาวาลย์ ปานากาเซ็ง. (2554). การพัฒนาศักยภาพการจัดการศึกษาของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 19(1), 255-280.
Anis-ul-Huque, A. (2014). Teacher Academic Optimism: A Preliminary Study Measuring the Latent Construct. FWU Journal of Sciences, 8(1), 10-16.
Asgari, A., and Rahimi, S. (2014).Teachers’ Academic Optimism: Confirming a New Construct. International Journal of Science Management and Development, 2(5), 105-109.
Bandura, A. (1997). Self-Efficacy: The Exercise of Control. NY: Freeman.
Bavel, R. K. (2010). The effects of academic optimism on student academic achievement in Alabama. Alabama: University of Alabama.
Beard, S, K., Hoy, W. K., & Hoy, A. (2010). Academic optimism of individual teachers: Confirming a new construct. Teaching and Teacher Education, 26(5), 1136-1144.
Coleman, J. S. (1966). Equality of educational opportunity Washington (pp.1-32). DC: US Government Printing Office.
Cooper, J. D. (2010). Collective efficacy, organizational citizenship behavior, and school effectiveness in Alabama Public High Schools (Doctoral dissertations). The University of Alabama, Graduate School.
de Bilde, J., Vansteenkiste, M., & Lens, W. (2011). Understanding the association between future time perspective and self-regulated learning through the lens of self-determination theory. Learning and Instruction, 21(3), 332-344.
D'Elisa, T. M. (2015). Student motivation: Teacher perceptions, beliefs and practices (Doctoral dissertations). Philadephia College of Osteophatic Medicine, Department of Psychology.
DiPaola, M. F., & Hoy, W. K. (2005). Organizational citizenship of faculty and achievement of high school students. The High School Journal, 88(3), 35-44.
Eren, A. (2012). Prospective teachers’ future time perspective and professional plans about teaching: The Mediating Role of Academic Optimism. Teaching and Teacher Education, 28(1), 111-123.
Fahy, P. F., Wu, H. C., & Hoy, W. K. (2010). Individual academic optimism of teachers: A new concept and its measure. Greenwich, CN: Information Age.
Gürol, M., & Kerimgil, S. (2010). Academic optimism. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 9, 929-932.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.), NY: Pearson.
Hejazieh, E., Lavasani, M. G., & Mazarei, F. (2011). Individual characteristics, Identity styles, identity commitment, and teacher's academic optimism. Procedia–Social and Behavioral Sciences, 15(2011), 2329-2333.
Hoy, W. K., Tarter, C. J., & Hoy, W. A. (2006a). Academic optimism: A second order confirmatory analysis. Greenwich, CT: Information Age Publishing.
Hoy, W. K., Tarter, C. J., & Hoy, W. A. (2006b). Academic optimism of schools: A force for student achievement. American Educational Research Journal, 43, 425–446.
Kılınç, A. Ç. (2013). The relationship between individual teacher academic optimism and school climate. International Online Journal of Educational Sciences, 5(3), 621-634.
Kirby, M. M., & DiPaola, M. F. (2011). Academic optimism and community engagement in urban elementary schools. Journal of Educational Administration, 49(5), 542-562.
Kulophas, D., Ruengtrakul, A., & Wongwanich, S. (2015). The Relationships among authentic ladership, teachers’ work engagement, academic optimism and school size as moderator: A conceptual model. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 191(2515), 2554-2558.
Kurz, N. M. (2006). The relationship between teachers’ sense of academic optimism and commitment to the profession (Doctoral dissertations). Ohio State University.
McGuigan, L., & Hoy, W. K. (2006). Principal leadership: Creating a culture of academic optimism to improve achievement for all students. Leadership and Policy in Schools, 5, 203–229.
Moghari, E. H., Lavasani, M. G., Bagherian, V., & Afshari, J. (2011). Relationship between perceived teacher's academic optimism and English achievement: Role of self-efficacy. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 15, 2329-2333.
Narenjithani, F., Youzbashi, A., Alami, F., & Ahmadzadeh, M. (2015). An investigation into the factor structure of academically optimistic culture, enabling school structure and school mindfulness scale (Case: Tehran Primary School). Journal of Buniness Administration and Education, 7(2), 158-176.
Reeves, J. B. (2010). Academic Optimism and organizational climate: An elementary school effectiveness test of two measures (Doctoral dissertations). University of Alabama, Graduate School.
Schaufeli, W. B., Bakker, A. B., & Salanova, M. (2006). The Measurement of Work Engagement with a Short Questionnaire: A Cross-National Study. Educational and Psychological Measurement. 66(4), 701-716.
Seligman, M. (2002). Positive Psychology, Positive Prevention, and Positive Therapy. In C. Synder & S. Lopez (Eds.), Handbook of Positive Psychology. NY: Oxford University.
Yildiz, G., and Ozer, A. (2012). Examining of Adaptability of Academic Optimism Scale into Turkish Language. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 47(2012), 566-571.
Zimbardo, P. G., & Boyd, J. N. (1999). Putting Time in Perspective: A Valid, Reliable Individual-Differences Metric. Journal of personality and social psychology, 77(6), 1271.
Translated Thai References (ส่วนที่แปลรายการอ้างอิงภาษาไทย)
Arin, N. (2012). The study of antecedents and consequences of psychological capital affecting psychological outcomes and work performance under adverse situation of public health officers in southern border province (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduated School.
Farrungsang, B., Uttayawalee, K, Sungtong, E., & Haji-Awang, F. (2011). Educational reform in southern border provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 17(6), 157-174.
Intarak, C., Chusuwan, R., Panagaseng, N., & Wongmontha, O. (2010). Quality development for educational management as Islamic way of life in Islamic private schools for integration of society in the three southern borders provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 19(1), 255-280.
Jongjaisurathum, S. (2016). Mixed methods research of multilevel causal factors of self-regulated learning of mathematics influencing mathematics achievement of mathayomsuksa 3 students (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduate school.
Lamounpak, S. (2015). Multilevel antecedents and effects of professional engagement on job performance and intention to leave nursing profession of professional nurses in government hospital, Bangkok Metropolitan area. (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduate school.
Masae, K. (2013). Problems and guidelines for teacher’s development in Islamic private schools under the office of private education, Pattani province (Master’s thesis). Prince of Songkla University, Graduate School.
Thawichatanon, P. (2012). The multilevel factors affecting work engagement of officers in HIV non profit organization (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduate school.
Tuntivivat, S. (2016). Positive psychology: Development, applications and challenges. Journal of Behavioral Science for Development, 9(1), 277-290.
Vongmontha, A., Intarak, C., Chusuwan, R., & Panakaseng, N. (2013). Developing the potential for educational management in Islamic private schools in three southern border provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 19(1), 255-280.
Wae-u-seng, N., Vantsuppavong, P., N arongraksakhet, I., Yisunsong, A., & Baka, M. (2009). Educational management of Islamic private schools in three southern border provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 15(5), 471-765.
ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์, เรชา ชูสุวรรณ, นินาวาลย์ ปานากาเซ็ง, และอ้อมใจ วงษ์มณฑา. (2554). การพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษาตามวิถีอิสลามในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามเพื่อบูรณภาพสังคมในสามจังหวัดชายแดนใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 19(1), 255-280.
ณัฐวุฒิ อรินทร์. (2555). การศึกษาปัจจัยเชิงเหตุและผลของทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อสุขภาวะทางจิตและพฤติกรรมการปฏิบัติงานภายใต้สถานการณ์ความไม่สงบของบุคลากรสาธารณสุขในจังหวัดชายแดนใต้ (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
นิเลาะ แวอุเซ็ง, ผ่องศรี วานิชย์ศุภวงศ์, อิบราเฮ็ม ณรงค์รักษาเขต, อะห์มัด ยี่สุ่นทรง, และมูหามัดรูยานี บากา. (2552). การจัดการศึกษาโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 15(5), 471-765.
บรรจง ฟ้ารุ่งสาง, ไข่มุก อุทยาวลี, เอกรินทร์ สังข์ทอง, และไฟซอล หะยีอาวัง. (2554). การปฏิรูปการศึกษาจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 17(6), 157-174.
ปัญจมาส ทวิชาตานนท์. (2556). ปัจจัยพหุระดับที่ส่งผลต่อความยึดมั่นผูกพันในงานของเจ้าหน้าที่องค์กรไม่แสวงหาผลกำไรที่ปฏิบัติงานด้านเอดส์. (ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
เลขาธิการสภาการศึกษา สำนักงาน. (2552). แผนพัฒนาการศึกษาในเขตพัฒนาพิเศษเฉพาะกิจจังหวัดชายแดนภาคใต้ (พ.ศ.2552-2555). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สมหญิง ลมูลพักตร์. (2558). ปัจจัยเชิงเหตุพหุระดับและผลของความยึดมั่นผูกพันในวิชาชีพพยาบาลที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานและความตั้งใจลาออกจากวิชาชีพของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลรัฐ กรุงเทพมหานคร. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
สาลินี จงใจสุรธรรม. (2559). การวิจัยผสานวิธีปัจจัยเชิงเหตุพหุระดับของการกำกับตนเองในการเรียนรู้คณิตศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, บัณฑิตวิทยาลัย.
สำนักศึกษาธิการภาค 8. (2559). ข้อมูลสารสนเทศทางการศึกษาในเขตพื้นที่ตรวจราชการที่ 8 (นราธิวาส ปัตตานี ยะลา สงขลาและสตูล) ปีการศึกษา 2559. สืบค้นจาก http://coad3.org/web/index.php?option=com_content&view=article&id=353:-58&catid=9:2013-05-03-05-56-44&Itemid=24
สุดารัตน์ ตันติวิวัทน์. (2560). จิตวิทยาเชิงบวก: การพัฒนา การประยุกต์ และความท้าทาย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 9(1), 277-290.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. (2552). สภาพการจัดการศึกษาในจังหวัดชายแดนภาคใต้ (รายงนผลการวิจัย). สืบค้นจาก http://www.onec.go.th/onec_backoffice/uploads/Book/213-file.pdf
อ้อมใจ วงษ์มณฑา, ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์. เรชา ชูสุวรรณ, และนินาวาลย์ ปานากาเซ็ง. (2554). การพัฒนาศักยภาพการจัดการศึกษาของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 19(1), 255-280.
Anis-ul-Huque, A. (2014). Teacher Academic Optimism: A Preliminary Study Measuring the Latent Construct. FWU Journal of Sciences, 8(1), 10-16.
Asgari, A., and Rahimi, S. (2014).Teachers’ Academic Optimism: Confirming a New Construct. International Journal of Science Management and Development, 2(5), 105-109.
Bandura, A. (1997). Self-Efficacy: The Exercise of Control. NY: Freeman.
Bavel, R. K. (2010). The effects of academic optimism on student academic achievement in Alabama. Alabama: University of Alabama.
Beard, S, K., Hoy, W. K., & Hoy, A. (2010). Academic optimism of individual teachers: Confirming a new construct. Teaching and Teacher Education, 26(5), 1136-1144.
Coleman, J. S. (1966). Equality of educational opportunity Washington (pp.1-32). DC: US Government Printing Office.
Cooper, J. D. (2010). Collective efficacy, organizational citizenship behavior, and school effectiveness in Alabama Public High Schools (Doctoral dissertations). The University of Alabama, Graduate School.
de Bilde, J., Vansteenkiste, M., & Lens, W. (2011). Understanding the association between future time perspective and self-regulated learning through the lens of self-determination theory. Learning and Instruction, 21(3), 332-344.
D'Elisa, T. M. (2015). Student motivation: Teacher perceptions, beliefs and practices (Doctoral dissertations). Philadephia College of Osteophatic Medicine, Department of Psychology.
DiPaola, M. F., & Hoy, W. K. (2005). Organizational citizenship of faculty and achievement of high school students. The High School Journal, 88(3), 35-44.
Eren, A. (2012). Prospective teachers’ future time perspective and professional plans about teaching: The Mediating Role of Academic Optimism. Teaching and Teacher Education, 28(1), 111-123.
Fahy, P. F., Wu, H. C., & Hoy, W. K. (2010). Individual academic optimism of teachers: A new concept and its measure. Greenwich, CN: Information Age.
Gürol, M., & Kerimgil, S. (2010). Academic optimism. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 9, 929-932.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.), NY: Pearson.
Hejazieh, E., Lavasani, M. G., & Mazarei, F. (2011). Individual characteristics, Identity styles, identity commitment, and teacher's academic optimism. Procedia–Social and Behavioral Sciences, 15(2011), 2329-2333.
Hoy, W. K., Tarter, C. J., & Hoy, W. A. (2006a). Academic optimism: A second order confirmatory analysis. Greenwich, CT: Information Age Publishing.
Hoy, W. K., Tarter, C. J., & Hoy, W. A. (2006b). Academic optimism of schools: A force for student achievement. American Educational Research Journal, 43, 425–446.
Kılınç, A. Ç. (2013). The relationship between individual teacher academic optimism and school climate. International Online Journal of Educational Sciences, 5(3), 621-634.
Kirby, M. M., & DiPaola, M. F. (2011). Academic optimism and community engagement in urban elementary schools. Journal of Educational Administration, 49(5), 542-562.
Kulophas, D., Ruengtrakul, A., & Wongwanich, S. (2015). The Relationships among authentic ladership, teachers’ work engagement, academic optimism and school size as moderator: A conceptual model. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 191(2515), 2554-2558.
Kurz, N. M. (2006). The relationship between teachers’ sense of academic optimism and commitment to the profession (Doctoral dissertations). Ohio State University.
McGuigan, L., & Hoy, W. K. (2006). Principal leadership: Creating a culture of academic optimism to improve achievement for all students. Leadership and Policy in Schools, 5, 203–229.
Moghari, E. H., Lavasani, M. G., Bagherian, V., & Afshari, J. (2011). Relationship between perceived teacher's academic optimism and English achievement: Role of self-efficacy. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 15, 2329-2333.
Narenjithani, F., Youzbashi, A., Alami, F., & Ahmadzadeh, M. (2015). An investigation into the factor structure of academically optimistic culture, enabling school structure and school mindfulness scale (Case: Tehran Primary School). Journal of Buniness Administration and Education, 7(2), 158-176.
Reeves, J. B. (2010). Academic Optimism and organizational climate: An elementary school effectiveness test of two measures (Doctoral dissertations). University of Alabama, Graduate School.
Schaufeli, W. B., Bakker, A. B., & Salanova, M. (2006). The Measurement of Work Engagement with a Short Questionnaire: A Cross-National Study. Educational and Psychological Measurement. 66(4), 701-716.
Seligman, M. (2002). Positive Psychology, Positive Prevention, and Positive Therapy. In C. Synder & S. Lopez (Eds.), Handbook of Positive Psychology. NY: Oxford University.
Yildiz, G., and Ozer, A. (2012). Examining of Adaptability of Academic Optimism Scale into Turkish Language. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 47(2012), 566-571.
Zimbardo, P. G., & Boyd, J. N. (1999). Putting Time in Perspective: A Valid, Reliable Individual-Differences Metric. Journal of personality and social psychology, 77(6), 1271.
Translated Thai References (ส่วนที่แปลรายการอ้างอิงภาษาไทย)
Arin, N. (2012). The study of antecedents and consequences of psychological capital affecting psychological outcomes and work performance under adverse situation of public health officers in southern border province (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduated School.
Farrungsang, B., Uttayawalee, K, Sungtong, E., & Haji-Awang, F. (2011). Educational reform in southern border provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 17(6), 157-174.
Intarak, C., Chusuwan, R., Panagaseng, N., & Wongmontha, O. (2010). Quality development for educational management as Islamic way of life in Islamic private schools for integration of society in the three southern borders provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 19(1), 255-280.
Jongjaisurathum, S. (2016). Mixed methods research of multilevel causal factors of self-regulated learning of mathematics influencing mathematics achievement of mathayomsuksa 3 students (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduate school.
Lamounpak, S. (2015). Multilevel antecedents and effects of professional engagement on job performance and intention to leave nursing profession of professional nurses in government hospital, Bangkok Metropolitan area. (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduate school.
Masae, K. (2013). Problems and guidelines for teacher’s development in Islamic private schools under the office of private education, Pattani province (Master’s thesis). Prince of Songkla University, Graduate School.
Thawichatanon, P. (2012). The multilevel factors affecting work engagement of officers in HIV non profit organization (Doctoral dissertation). Srinakharinwirot University, Graduate school.
Tuntivivat, S. (2016). Positive psychology: Development, applications and challenges. Journal of Behavioral Science for Development, 9(1), 277-290.
Vongmontha, A., Intarak, C., Chusuwan, R., & Panakaseng, N. (2013). Developing the potential for educational management in Islamic private schools in three southern border provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 19(1), 255-280.
Wae-u-seng, N., Vantsuppavong, P., N arongraksakhet, I., Yisunsong, A., & Baka, M. (2009). Educational management of Islamic private schools in three southern border provinces. Songklanakarin Journal of Social Science and Humanities, 15(5), 471-765.
Downloads
Published
2018-01-31
How to Cite
นอจิ ฮ., ศุภฤกษ์ชัยสกุล น., & ภัทราวิวัฒน์ ก. (2018). ความเที่ยงตรงของโครงสร้างองค์ประกอบและแบบจำลอง ความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างการมองเชิงบวกทางวิชาการ ของครูในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม จังหวัดชายแดนใต้. Journal of Behavioral Science for Development, 10(1), 63–82. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JBSD/article/view/92482
Issue
Section
Research Article
