KING RAMA 9 PHILOSOPHY HALL CHIANG RAI RAJABHAT UNIVERSITY ON THE METAVERSE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The King Rama IX Philosophy Hall at Chiang Rai Rajabhat University on the Metaverse is a digital media innovation for modern tourism for visiting places in the form of a virtual world through the Metaverse spatial platform. The research team has studied the data and knowledge necessary for the development of the King Rama IX Philosophy Hall on the Metaverse. The research process starts with the creation of a 3D building structure by designing from real building plans both inside and outside. Then, the database is designed to store the 3D structure data of the King Rama IX Philosophy Hall and the system is designed to support the uploading of large data into the Metaverse spatial platform to be published for access to visit via the online platform. After the research and development are complete, it is brought to a specific sample group. From a sample group of 50, it was found that the highest level of satisfaction is in 4 aspects: design and beauty, usability and modernity, system readiness, and benefits received. The average satisfaction is 4.66, 4.7, 4.76, and 4.72, respectively. The satisfaction in terms of the completeness of the components of the place has an average of 4.48, which is very satisfied. From the evaluation of satisfaction of the King Rama IX Philosophy Hall at Chiang Rai Rajabhat University on the Metaverse, it was found that it was at the highest level, with an average value of 4.66.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The author(s) is only responsible for data appearing in the submitted manuscript of Interdisciplinary social sciences and communication journal.Besides, this journal encourages and enables you to share data such as statements, contents, figures, etc. that support your research publication where appropriate, and enables you to interlink the data with proper citation.
References
จักรพันธ์ วงศ์ฤกษ์ดี พรรณธิภา เพชรบุญมี และธนภรณ์ นาคนรินทร์. (2563). การส่งเสริมเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจากอำเภอเมืองถึงอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก ผ่านเทคโนโลยีภาพเสมือน. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มทร.สุวรรณภูมิ. 4(1), 1–10.
จิตรนันท์ ศรีเจริญ ดวงจันทร์ สีหาราช และอนุพงษ์ สุขประเสริฐ. (2562). แอปพลิเคชันส่งเสริมการท่องเที่ยว 8แหล่งท่องเที่ยวที่ต้องไปในจังหวัดเพชรบูรณ์ด้วยเทคโนโลยีเสมือนจริง. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ. 5(1), 84–94.
ถิตรัตน์ พิมพาภรณ์ และ วีระยุทธ พิมพาภรณ์. (2565). พฤติกรรมการใช้อินเตอร์เน็ตและการรับรู้ข้อมูลการท่องเที่ยวจากสื่อดิจิทัลต่อความตั้งใจเดินทางท่องเที่ยวในบทบาทของความเชื่อมั่นในข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต. วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร. 5(1), 50–60.
นิคม กงนะ และนารท ศรีละโพธิ์. (2566). จักรวาลนฤมิตกับอนาคตการศึกษาไทย. ครุศาสตร์สาร. 17(1), 1-10.
นิติศักดิ์ เจริญรูป. (2560). การประยุกต์ใช้ความเป็นจริงเสริมเพื่อนำเสนอข้อมูลแหล่งท่องเที่ยว: กรณีศึกษาวัดพระแก้ว จังหวัดเชียงราย. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่. 10(1), 13-30.
ปิยพงศ์ เผ่าวณิช และพุฒิธร จิรายุส. (2566). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการประยุกต์ใช้สื่อสังคมออนไลน์ของผู้ประกอบการธุรกิจรยย่อยในประเทศไทย. วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร. 6(4), 117–129.
พจน์ศิรินทร์ ลิมปินันทน์. (2562). การส่งเสริมแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดมหาสารคามโดยใช้เทคโนโลยีเสมือนจริง. วารสารวิชาการ การจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.6(1), 8–16.
พิเชนทร์ จันทร์ปุ่ม สุธิรา จันทร์ปุ่ม สุรเชษฐ์ เหลื่อมเภา และวินิจ สุขวงศ์. (2566). การพัฒนาแอปพลิเคชันเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม เรื่องระบบสุริยะจักรวาลสำหรับผู้บกพร่องทางการได้ยิน. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 101(2), 112–121.
ภัทรา เวชสวรรค์ และศรัณยา เลิศพุทธ. (2564). การสร้างคุณค่าทางการท่องเที่ยวที่สอดคล้องกับนโยบายภาครัฐในเขตพัฒนาพิเศษ ภาคตะวันออกจังหวัดชลบุรี สำหรับนักท่องเที่ยวเจเนเรชั่นซีกลุ่มประเทศยุโรปและกลุ่มประเทศอเมริกาเหนือ. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. 4(3), 16–32.
รวิวิน ระวิวงศ์. (2565). แนวทางการพัฒนาแพลตฟอร์มโลกเสมือน (Metaverse) เพื่อยกระดับแหล่งเรียนรู้และการบริการแห่งอนาคต. วารสารรัฏฐาภิรักษ์ 64(3), 32–41.
รวีวรรณ ชินะตระกูล. (2542). การทำวิจัยทางการศึกษา. ที.พี.พรินท์.
วรรณศิลป์ ภู่เด่นใส และสุนันทา ศรีม่วง.(2560). การพัฒนาแอพพลิเคชันเสมือนจริง เรื่องระบบสุริยะด้วยเทคโนโลยีอัคเมนต์ เตดเรียลริตี้. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ. 3(1), 63–69.
วุฒิไกร พิมพขันธ์ ภัสสร ปัทวงค์ และอภิรดี เดชพงษ์สัมฤทธิ์. (2564). การออกแบบและพัฒนาสื่อแอนิเมชัน 3 มิติเพื่อส่งเสริมจิตสํานึกการอนุรักษณ์ช้างไทย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี วิทยาลัยเซาธ์อีสท์บางกอก. 1(1), 53–64.
วันชนะ จูบรรจง วิไรวรรณ แสนชะนะ รุ่ง หมูล้อม และอภิชัย ซื่อสัตย์สกุลชัย. (2564). การส่งเสริมการท่องเที่ยวจังหวัดตากโดยใช้เทคโนโลยีเสมือนจริง. วารสารวิทยาการและเทคโนโลยีสารสนเทศ. 11(1), 56–64.
สถาพร เกียรติพิริยะ, ศราวุฒิ บุษหมั่น, กมล เพชรอ้อน และ อัญชัญ ไชยวงศ์. (2563). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองด้วยเทคโนโลยีสื่อดิจิทัล. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 7(12), 436–450.
โอปอ กลับสกุล. (2566). การพัฒนาเว็บแอปพลิเคชันการท่องเที่ยวด้วยเทคโนโลยีเสมือนจริง กรณีศึกษาชุมชนรอบปราสาท ปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มทร.สุวรรณภูมิ. 7(7), 80–99.
