แนวทางในการตรากฎหมายการจ้างงานผู้สูงอายุในประเทศไทย กรณีศึกษา: กฎหมายการจ้างงานผู้สูงอายุของประเทศญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้)

บทคัดย่อ

บทนำ: ประเทศไทยกำลังก้าวไปสู่สังคมผู้สูงอายุและจะเข้าสู่สถานะ "สังคมผู้สูงอายุระดับสูง" โดยมีประชากรผู้สูงอายุจำนวนมากมีลักษณะคล้ายกับญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้) ซึ่งทั้งสองประเทศมีกฎหมายการจ้างงานผู้สูงอายุ  แต่ประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายเฉพาะที่คุ้มครองการจ้างงานผู้สูงอายุ วัตถุประสงค์ของการวิจัย: 1) เพื่อศึกษาหลักการ แนวคิด ทฤษฎีการจ้างงานผู้สูงอายุ 2) เพื่อศึกษากฎหมายการจ้างงานผู้สูงอายุตามกฎหมายของต่างประเทศ และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการตรากฎหมายการจ้างงานผู้สูงอายุในประเทศไทย ระเบียบวิธีวิจัย:  เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษากฎหมายที่เกี่ยวกับแรงงานผู้สูงอายุของไทยและกฎหมายการคุ้มครองแรงงานผู้สูงอายุของญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้) โดยเปรียบเทียบกฎหมายของญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้) กับกฎหมายที่เกี่ยวกับผู้สูงอายุในไทย ผลการวิจัย: กฎหมายการจ้างงานผู้สูงอายุของญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้) มีบทบัญญัติให้ภาคเอกชน กำหนดอายุเกษียณอย่างน้อย 60 ปี สนับสนุนการจ้างงานต่อเนื่องถึงอายุ 70 ปี กฎหมายดังกล่าว มีบทลงโทษสำหรับการเลือกปฏิบัติในเรื่องอายุในการจ้างงาน ทั้งนี้ภาคเอกชนต้องให้การสนับสนุนการจ้างคนงานสูงอายุ ประการสำคัญ กฎหมายของทั้งสองประเทศบัญญัติให้มีองค์กรที่เกี่ยวข้องกับการจ้างงานผู้สูงอายุไว้ชัดเจนเพื่อสนับสนุนและส่งเสริมการจ้างงานผู้สูงอายุ แต่สำหรับประเทศไทย ยังไม่มีกฎหมายการจ้างงานผู้สูงอายุ คงมีแต่เพียงประกาศของกระทรวงแรงงานฯ ในลักษณะของการขอความร่วมมือจากภาคเอกชนเท่านั้น จึงทำให้ไม่มีการสนับสนุนและส่งเสริมอย่างชัดเจน ถึงแม้จะมีรัฐธรรมนูญบัญญัติก็ตาม ส่วนพระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546 เป็นเพียงการรับรองการสนับสนุนทางการแพทย์ การศึกษา และอาชีพ มิได้เกี่ยวกับการจ้างงานผู้สูงอายุ กฎหมายเหล่านี้ ไม่ครอบคลุมเท่ากับกฎหมายในญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้) สรุป: ประเทศไทยควรกำหนดแนวทางในการตรากฎหมายเฉพาะสำหรับการจ้างงานผู้สูงอายุขึ้น โดยใช้แนวทางและโครงสร้างที่ครอบคลุมอย่างญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลีใต้) เพื่อส่งเสริมการจ้างงานผู้สูงอายุของประเทศไทยต่อไป