มาตรการทางกฎหมายในการจัดชั้นนักโทษเด็ดขาดในความผิดทุจริตและประพฤติมิชอบ

บทคัดย่อ

บทนำ: กฎหมายเกี่ยวกับการจัดชั้นนักโทษเด็ดขาดในความผิดทุจริตและประพฤติมิชอบของประเทศไทยยังคงกำหนดให้ดำเนินการไปในรูปแบบเหมารวมกวาดกองโดยจัดเป็นนักโทษชั้นกลางในทุกกรณี แต่มิได้นำเอาข้อมูลปฐมภูมิ รวมถึงระดับความเสียหายจากการกระทำทุจริตและประพฤติมิชอบมาใช้พิจารณาในการจัดชั้นนักโทษเด็ดขาด อันเป็น          นิติวิธีการที่ไม่สอดคล้องกับทฤษฎีการแก้ไขฟื้นฟู และหลักการของข้อกำหนดมาตรฐานขั้นต่ำแห่งสหประชาชาติในการปฏิบัติต่อผู้ต้องขัง ค.ศ. 1955 วัตถุประสงค์ของการวิจัย: ศึกษาปัญหากฎหมายการกำหนดชั้นนักโทษเด็ดขาดในความผิดทุจริต    และประพฤติมิชอบ ระเบียบวิธีวิจัย: การวิจัยเชิงคุณภาพ ได้แก่ การวิจัยเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึก ผลการวิจัย: อาชญากรรมทุจริตและประพฤติมิชอบนับเป็นอาชญากรรมคอปกขาวที่ผู้กระทำความผิดเป็นชนชั้นนำในสังคม มิใช่โจรลักเล็กขโมยน้อย การแก้ไขฟื้นฟูจึงต้องกำหนดวิธีการในทางแตกต่างออกไป ในกรณีนี้ในสหรัฐอเมริกาได้นำเอาระบบการประเมิน    ค่าคะแนนความเป็นอาชญากร และข้อมูลปฐมภูมิของผู้ต้องขัง อันได้แก่ ประวัติอาชญากรรม ระดับตำแหน่งหน้าที่ รวมถึงความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการทุจริตและประพฤติมิชอบมาใช้ประกอบการพิจารณาเพื่อการจัดชั้นนักโทษเด็ดขาด ส่งผลให้   การจัดชั้นนักโทษมีความสอดคล้องกับพฤติการณ์ของการกระทำทุจริตและประพฤติมิชอบในลักษณะเฉพาะราย ซึ่งเป็นความยุติธรรมของกระบวนการบังคับโทษ สรุป: ควรนำเอาตัวแบบการจัดชั้นนักโทษเด็ดขาดของสหรัฐอเมริกา มาปรับใช้ เพื่อพัฒนากฎหมายการจัดชั้นนักโทษเด็ดขาดในความผิดทุจริตและประพฤติมิชอบของประเทศไทย