ผลการปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีอัตถิภาวนิยมเพื่อเสริมสร้างการปรับตัว ในผู้ต้องขังรับใหม่ ทัณฑสถานหญิงกลาง กรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
รับใหม่ที่เข้าร่วมและไม่ได้เข้าร่วมการปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีอัตถิภาวนิยม โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ต้องขังรับใหม่ อายุระหว่าง
20-50 ปี ถูกคุมขังในทัณฑสถานหญิงกลาง กรุงเทพมหานคร จากการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 16 คน ที่มีคะแนนการประเมินการปรับตัวต่ำกว่าเกณฑ์ แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 8 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล
ประกอบด้วยแบบประเมินการปรับตัวในผู้ต้องขังรับใหม่และการปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีอัตถิภาวะนิยม วิเคราะห์ข้อมูลด้วย
Wilcoxon Signed-Rank Test for Match Paired และ Mann-Whitney U Test
ผลการวิจัยพบว่า
1) หลังเข้าร่วมการปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีอัตถิภาวนิยม ผู้ต้องขังรับใหม่กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการปรับตัวสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
2) หลังเข้าร่วมการปรึกษากลุ่มตามทฤษฎีอัตถิภาวนิยม ผู้ต้องขังรับใหม่กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการปรับตัวสูงกว่าผู้ต้องขังรับใหม่กลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
** ข้อความ ข้อคิดเห็น หรือข้อค้นพบ ในวารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสารเป็นของผู้เขียน ซึ่งจะต้องรับผิดชอบต่อผลทางกฎหมายใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นจากบทความและงานวิจัยนั้น ๆ โดยมิใช่ความรับผิดชอบของคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี **
เอกสารอ้างอิง
กรมราชทัณฑ์. (2566) รายงานข้อมูลสถิติผู้ต้องราชทัณฑ์. สืบค้นจาก http://www.correct.go.th/stathomepage/.
กรมราชทัณฑ์. (2566) รายงานแสดงสภาพความแออัดของผู้ต้องขังในเรือนจำ/ทัณฑสถาน. สืบค้นจาก http://www.correct.go.th/rt103pdf/crowded_index.php.
นิภา นิ่มนวล. (2548). ปัจจัยที่มีผลต่อการปรับตัวของผู้ต้องขังให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของเรือนจำ ศึกษาเฉพาะกรณีของทัณฑ สถานหญิงกลาง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มาริษา อัจฉะวงค์. (2565). โลกหลังกำแพง : ประสบการณ์ชีวิตและการปรับตัวทางความคิดของผู้ต้องขังหญิง.(วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณทิต)มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ คณะมนุษศาสตร์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2561). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
รศ.ดร.ดวงมณี จงรักษ์. (2556). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี ไทย-ญี่ปุ่น).
วริศรา ศิริสุทธิเดชา. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการแสดงพฤติกรรมตามวัฒนธรรมรองของผู้ต้องขังในเรือนจำ (วิทยานิพนธ์ด ปริญญาดุษฎีบัณฑิต) อาชญาวิทยา การบริหารงานยุติธรรมและสังคม บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
สถาบันวิจัยนโยบายอาชญากรรม และความยุติธรรม (ICPR). (2566) สถิติ World Prison Brief สืบค้นจาก http://www.prisonstudies.org/highest-to-lowest.
สุวรรณา มณีวงศ์. (2565). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความสุขในชีวิตต่อการปรับตัวในภาวะวิกฤตของวัยรุ่นที่ตั้งครรภ์ไม่พร้อม (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Binswanger, L. (1963). Being in the world: Selected papers of Ludwig Binswanger (R. A. F. Ewin, Trans.).
Basic Books.
Frankl, V. E. (2020). Man's search for meaning. Beacon Press.
Heidegger, M. (1962). Being and time (J. MacQuarrie & E. Robinson, Trans.). Harper & Row.
Kierkegaard, S. (1849). The concept of anxiety. Princeton University Press. (Original work published 1849).
May, R. (1983). The discovery of being: Writings in existential psychology. W.W. Norton & Company
Roy, C., & Andrews, H. A. (1999). The Roy Adaptation Model (2nd ed.). Appleton & Lange.
Sartre, J. P. (1943). Being and nothingness (H. E. Barnes, Trans.). Washington Square Press, 1992.
Sartre, J.-P. (1956). Being and nothingness: An essay on phenomenological ontology. Philosophical Library. (Original work published 1943).
