CITIZENSHIP IN LOCAL ADMINISTRATION
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article explain the administration of local administrative organizations, which are the main agencies in providing public services at the local level. The aim is to provide quality public services because local administrative organizations are agencies that are close to the area for the provision of public services to achieve their goals. Local administrative organizations today must give importance to the people, who are stakeholders, to be aware of their participation in the operation. Local administrative organizations must create awareness to create citizens who are proactive and ready to take responsibility for missions and raise the level of participation to reduce the role of local administrative organizations to those who support the operations of citizens. However, empowering citizens cannot be demonstrated, as local administration must adhere to centrally determined regulations. This prevents local governments from empowering citizens to make decisions at every stage of the public service delivery process. The operation is so in the form of a collaborative effort to provide public services as a partnership that prioritizes the needs and opinions of citizens.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The author(s) is only responsible for data appearing in the submitted manuscript of Interdisciplinary social sciences and communication journal.Besides, this journal encourages and enables you to share data such as statements, contents, figures, etc. that support your research publication where appropriate, and enables you to interlink the data with proper citation.
References
โกวิทย์ พวงงาม. (2562). มองมุมใหม่ในการกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. มูลนิธิคอนราด อาเดนาวร์.
ถวิลวดี บุรีกุล, ทศพล สมพงษ์, และ สมเกียรติ นากระโทก. (2564). การศึกษาพฤติกรรมความเป็นพลเมืองสำหรับสังคมไทย.วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 19(2), 23-43.
ธีรพัฒน์ อังศุชวาล. (2566). Governance101: ความหมายและรูปแบบที่หลากหลาย. สยามปริทัศน์.
นันธิดา จันทร์ศิริ. (2558). ธรรมาภิบาลระดับท้องถิ่น: มุมมองด้านการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการท้องถิ่น. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 7(2), 95-117.
พันธุ์ศิริ ธนาวิริยะวงศ์. (2556). เครือข่ายการจัดการภัยพิบัติจากอุทกภัย หมู่บ้านเก้ากอ ตำบลทอนหงส์ อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยบริการ, 24(1), 51-71
วสันต์ เหลืองประภัสร์, เกรียงชัย ปึงประวัติ, และ ชาย ไชยชิต. (2566). การยกระดับการมีส่วนร่วมในการจัดบริการสาธารณะ. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 21(3), 72-101.
วินชัย อุยางกูร. (2563). การตัดสินใจจัดสรรงบประมาณเพื่อการพัฒนาพื้นที่ของนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด. วารสารสหวิทยการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร. 3(1), 23-45.
ศักดิ์สิทธิ์ ฆารเลิศ และ อลงกต สารกาล. (2560). ว่าด้วยแนวคิดการบริหารจัดการปกครองท้องถิ่นบนฐานเครือข่ายความร่วมมือ. วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์, 1(2), 82-103.
เสกสรร ตันติวนิช. (2562). แนวคิดกระบวนการกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และแนวโน้มการปกครองส่วนท้องถิ่นในอนาคต. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ. 7(1), 80-85.
อำนวย บุญรัตนไมตรี, วัฒนา นนทชิต, และ ธณกฤษ งามมีศรี. (2559). กระบวนทัศน์ใหม่ในการบริหารท้องถิ่น. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์, 14(2), 111-127.
อุดม ทุมโฆสิต. (2552). การปกครองท้องถิ่นสมัยใหม่: บทเรียนจากประทศพัฒนาแล้ว (พิมพ์ครั้งที่ 2). แซทโฟร์ พริ้นติ้ง.
เอนก เหล่าธรรมทัศน์ และ วลัยพร รัตนเศรษฐ. (2557). รัฐประศาสนศาสตร์พลเมือง. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
IBM Center for The Business of Government. (2013). Engaging Citizens in Co-creation in Public Services: Lesson Learned and Best Practices. https://www.businessofgovernment.org/sites/default/files/Engaging%20Citizens%20in%20Co- Creation%20in%20Public%20Service.pdf
Shah, A., & Shah, S. (2006). The New Vision of Local Governance and the Evolving Roles of Local Governments. In A. Shah (Ed.), Local Governance in Developing Countries (pp. 1-46). The World Bank.