DEVELOPMENT OF A SPA MARKETING SCALE FOR THAI CUSTOMERS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The aims of this research were: (1) to develop a scale for measuring key dimensions of spa marketing in Thailand and (2) to analyze salient marketing communication factors based on the surveyed data. This research employed a quantitative research methodology, collecting data through online questionnaires. The purposive sampling technique relied on the data from 400 samples who reported having used health day-spa services within the past 2 years and lived in Bangkok and its vicinity.
The results showed that:
Respondents were those with the age range between 21-30 years old and most of them were employees of private organizations. Most of the visits were those to the health massage spas. It was found that females were more interested in health and beauty than males. In terms of the frequency of visits, it was found to be between 1-2 times per month. The subjects, on average, spent 500 Baht or less per one visit. The most popular form of spa service was massage for health. And the purpose of visiting the massage / spa shops was mostly for the relief of body aches. We also conducted an exploratory factor analysis (EFA) and found four different communication marketing factors affecting the customers’ use of spa/massage services, entailing (1) Promotions, for example, giveaways, discounts, special packages, and coupons, (2) Non-Interactive Media, including news, articles in newspapers and Web boards, (3) Interactive Media, such as shops’ Facebook, online media, Facebook advertisements, and Google advertisements, and (4) Customer Experience, including word of mouth from the people they know and reviews by past visitors. All the variables used in measuring of marketing communication of the spas in all 4 areas were found to be high in the measurement of internal consistency and they were highly fitted, resulting in a scale with high reliability.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The author(s) is only responsible for data appearing in the submitted manuscript of Interdisciplinary social sciences and communication journal.Besides, this journal encourages and enables you to share data such as statements, contents, figures, etc. that support your research publication where appropriate, and enables you to interlink the data with proper citation.
References
จุฬารัตน์ ขันแก้ว. (2562). กลยุทธ์การตลาดดิจิทัลและผลการดำเนินงานทางการตลาด หลักฐานเชิงประจักษ์จากธุรกิจบริการในประเทศไทย. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 41(1), 1-32. https://doi.org/ 10.14456/cbsr.2019.1
ชลธิศ บรรเจิดธรรม และนิตนา ฐานิตธนกร. (2559). การตลาดผ่านสื่อสังคมออนไลน์ การแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร และความเหมาะสมของตนเองส่งผลต่อความตั้งใจซื้อผลิตภัณฑ์เครื่องหนังของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. [การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
มูลนิธิสถาบันวิจัยนโยบายเศรษฐกิจการคลัง. (2009, 27 มีนาคม). Fiscal Policy Research Institute Foundation .http://www.fpri.or.th/wp/?page_id=147#.XsuUzmgzY2w.
ธุรกิจสปาไทยเตรียมรับ AEC. (2555, 27 มีนาคม). จาก https://millionaireacademy.com/ archives/5497
ศมน พรหมหิตาทร. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในการใช้บริการสปาเพื่อสุขภาพ. [การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ลดาอำไพ กิ้มแก้ว. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจซื้อของผู้บริโภคจากสื่อโฆษณาประเภทวีดีโอผ่านผู้มีอิทธิพลบนสังคมออนไลน์. [การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ละอองทราย โกมลมาลย์. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลเชิงบวกต่อความพึงพอใจของลูกค้าผู้ใช้บริการสปาในเขตคลองสาน จังหวัดกรุงเทพมหานคร. [การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศัชชญาส์ ดวงจันทร์ และนริศา คำแก่น. (2557, 27 มีนาคม). ความคาดหวังต่อการเลือกใช้บริการสปาเพื่อสุขภาพและความงาม. https://so03.tcithaijo.org/index.php/sduhs/article/ view/78069/62590
มติชน. (2560, 27 มีนาคม). คิดนอกกรอบ ตอบโจทย์เทรนด์ธุรกิจ Wellness Tourism. https://www.matichon.co.th/publicize/news_684173
อรรถการ สัตยพาณิชย์. (2558). 50 ปี ส่วนประสมทางการตลาด สู่การเติบโตของศาสตร์การสื่อสารการตลาดแบบครบวงจร จากมุมมองนักวิชาการและนักสื่อสารการตลาด. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ , 23(4), 247-267.
Field, A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS (2nd ed.).SAGE Publications Ltd.
Global Wellness Institute. (2014). https://globalwellnessinstitute.org/ industry-research/
Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2010). Multivariate data analysis
(7th ed.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Kaiser, H. F. (1974). An Index of Factorial Simplicity. Psychometric, 39(1), 31-36.
Merlo, O., Lukas, B. A., & Whitwell, G. J., (2012). Marketing’s reputation and influence in the firm, Journal of Business Research, 65(3), 446–452.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory (2nd ed.). New York.