LEGAL ISSUE OF DECLARATION OF INTENTION IN ELECTRONICS CONTRACT: STUDY OF PURCHASING PRODUCTS THROUGH SOCIAL MEDIA OF ELDERLY CONSUMERS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this article were 1) to study the patterns of declaration of intention in electronic contracts and shopping behaviors of elderly people through social media; 2) to study the legal principles related to declaration of intention in electronic contracts and 3) to analyze legal problems and legal recommendations regarding to declaration of intention in electronic contracts in case of shopping behaviors of elderly people through social media. The research employed the qualitative approach by using document analysis.
The findings found that:
1) shopping decision-making behaviors of elderly people through social media affected by the factors on service and delivery, including on information provision. In terms of the patterns of declaration of intention in electronic contracts and shopping behaviors of elderly people through social media, they are divided into Real Time and Non-Real Time patterns which are popularly used these days.
2) the relevant laws were: Electronic Transactions Act B.E. 2544 (Amended No. 4 B.E. 2562), Unfair Contract Terms Act, B.E. 2540 (1997), and other related principle laws in the civil and commercial code are also considered and
3) legal problems included the unclarity of law provisions, the lack of modernity and the lack of consistency between relevant laws, the lack of supervisory authorities for transactions or electronic contracts in case of elderly people’s online shopping, problems of the injustice of exploitation, fraud, and infringement of the right in product purchasing through social media. Legal recommendations were presence of specific provisions in declaration of intention in electronic contracts and shopping behaviors through social media especially for elderly people, additional amendments to the details of the Consumer Protection Act B.E. 2522, the increase of penalties for offenses, legal assistance in case of unfairness in online shopping for elderly people, and a setup of system to prepare for the readiness of the relevant agencies.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The author(s) is only responsible for data appearing in the submitted manuscript of Interdisciplinary social sciences and communication journal.Besides, this journal encourages and enables you to share data such as statements, contents, figures, etc. that support your research publication where appropriate, and enables you to interlink the data with proper citation.
References
ณัฏฐ์รดา แสงจันทร์จิราธร. (2556). การคุ้มครองผู้บริโภคในธุรกรรมซื้อขายสินค้าทางพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์.[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ณัฐพงศ์ ศรีพา. (2561). รายงานการศึกษาทางวิชาการ เรื่อง กฎหมายว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์: กรณีศึกษาการเกิดสัญญาอิเล็กทรอนิกส์. สำนักกรรมาธิการ 1 สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
ธัญลักษณ์ สุมนานุสรณ์. (2561). พฤติกรรมการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุกลุ่มเบบี้บูมเมอร์. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ.2522. (2522). ราชกิจจานุเบกษา. 96 (ตอนที่ 72 ฉบับพิเศษ), หน้า 20-40.
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ.2522 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ 4 พ.ศ.2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา. 136 (ตอนที่ 69 ก), หน้า 96-114.
พระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ.2544. (2544). ราชกิจจานุเบกษา. 118 (ตอนที่ 112 ก), หน้า 26-42.
พระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ.2544 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ 3 พ.ศ.2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา. 136 (ตอนที่ 49 ก), หน้า 12-26.
พระราชบัญญัติว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรมพ.ศ.2540. (2540). ราชกิจจานุเบกษา. 114 (ตอนที่ 72 ก), หน้า 32-36.
พินัย ณ นคร. (2561). กฎหมายเกี่ยวกับธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ในยุคดิจิทัล. วิญญูชน.
ไพโรจน์ วายุภาพ. (2563). คำอธิบายกฎหมายวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงสยาม พับลิชชิ่ง.
ภารุจา บุญจารุทัศน์. (2557). การคุ้มครองผู้บริโภคในการซื้อขายสินค้าออนไลน์ : กรณีศึกษาเฉพาะเฟชบุ๊คและอินสตาแกรม. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์].มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ,
มูลนิธิเพื่อผู้บริโภค. (2564, 14 มีนาคม). ซื้อสินค้าออนไลน์ แล้วพบปัญหาทำอย่างไรดี.
https://www.consumerthai.org/consumers-news/ffc-news/4414-how-to-complain-online-shopping.html.
วราภรณ์ วนาพิทักษ์. (2562). การปรับปรุงกฎหมายเพื่อกำหนดความรับผิดชอบทางแพ่งของผู้ประกอบธุรกิจในทางสัญญาพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 17(2), 74-90.
ศลิษา ทองโชติ ประทีป ทับอัตตานนท์ และสอาด หอมมณี. (2558). การคุ้มครองผู้บริโภคในการซื้อขายสินค้าและบริการทางสื่ออิเล็กทรอนิกส์. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 12(2),114-124.
ศูนย์กฎหมายเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2559). สัญญาต้องเป็นสัญญา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการ สื่อสาร.
สิทธิชัย จิระสันติมโน. (2557). การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทเกี่ยวกับพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์: ศึกษากรณีการซื้อขายสินค้าผ่านทางอินเตอร์เน็ต. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
Barry, Jenkins QC, Lloyd, Douglas-Jones and Sumnall. (2016). Blackstone Guide to the Consumer Rights Act 2015. Oxford University Press.
Federal Trade Commission. (2016, 14 March ). FTC Issues Final Rule Amendments Related tothe E-Warranty Act. https://www.ftc.gov/newsevents/pressreleases/2016/09/ftc-issues-final-ruleamendments-related-e-warranty-act.
