GREEN BUSINESS STRATEGY BY CREATING VALUE- ADDED TO LONG-TERM BUSINESS OPERATION: NARRATIVE OF SUCCESS HEALTHY FOOD RESTAURANT OWNER ‘YAMYEN’ IN BANGKOK
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this study is to examine the narrative of successful green business strategy by creating value-added to the long-term business operations of healthy food restaurant owner ‘YamYen’ in Bangkok. The research is qualitative research with narrative and biographical research methods; the key informants consist of restaurateurs, employees, and customers with an autobiographical interview together with questionnaires and observational descriptive analytic methods are used to narrate the finding.The findings of the research showed that:A green business strategy is applied to Yam Yen health restaurant, comprising friendly food production, friendly service, and support for friendly management and engagement with local communities. The value-added business model consists of service-added value creation, activities, network integration, and human resource development.In the restaurant business nowadays – unprecedented situation, it is inevitable that restaurateurs have to focus on the management strategy for long-term operation, the strategy should be adjusted with a focus on education to be aware of negative effects on the world, reduce losses, continuous development as standard with follow up on practical and performance results as well as evaluation.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The author(s) is only responsible for data appearing in the submitted manuscript of Interdisciplinary social sciences and communication journal.Besides, this journal encourages and enables you to share data such as statements, contents, figures, etc. that support your research publication where appropriate, and enables you to interlink the data with proper citation.
References
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2560, 13 มีนาคม). หนังสือคู่มือการพัฒนามูลค่าเพิ่ม.http://econs.co.th/index.php/2018/06/21/dbdvaluecreationhandbook/.
คมศักดิ์ สว่างไสว. (2559, 13 มีนาคม). ธุรกิจสีเขียว (Green Business). https://progreencenter.org/2016/02/09 -green-business/.
จรัญญา วงษ์ดอนขมิ้น. (2557). การให้ความหมายรูปแบบและกลยุทธ์ในการดำเนินธุรกิจสีเขียวของบริษัทคีนน์ จำกัด. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(1), 191-201
ชญานิษฐ์ วิวัฒนวานิช โอยามา และ จิรยุทธ์ สินธุพันธุ์. (2562). การขับเคลื่อนนวัตกรรมสังคมผ่านเรื่องเล่าของคนต้นแบบวิถีชีวิต
ออร์แกนิก. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(9), 4582-4596.
ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 3). อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
ทศพร กาญจนภมรพัฒน์. (2562). การบริหารจัดการโรงแรมที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในภาคใต้ฝั่งตะวันตกของประเทศไทย. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสยาม.
ฝนทิพย์ ฆารไสว. (2554). การศึกษาคุณลักษณะของผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จของธุรกิจโรงแรมในจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง
ของไทย. วารสารวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(1), 39-50.
พิพัฒน์ วีระถาวร. (2555). ธุรกิจสีเขียว (Green Business) โอกาสของประเทศไทย. วารสารแก่นเกษตร. 40,(1), 11-13.
พิทักษ์ ศิริวงศ์ กำพล เชี่ยวชาญศิลป์ และอภิวัฒน์ บางเหลือง. (2561). การสร้างมูลค่าเพิ่มของผลิตภัณฑ์ สู่ความสำเร็จของผู้ประกอบการ
ร้านอาหารเพื่อสุขภาพ : กรณีศึกษา ร้านสวนผักน้ำ เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร. ในการประชุมวิชาการระดับชาติสังคมศาสตร์วิชาการครั้งที่ 14 มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 361-369.
ภาวินีย์ ธนาอนวัช. (2563). โรงแรมสีเขียว: กลยุทธ์การบริหารจัดการและการปฏิบัติบัญชีเพื่อการจัดการสิ่งแวดล้อมของโรงแรมกรุงศรีริ
เวอร์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12 (2), 117-134.
วราธัช ตันติวรวงศ์. (2558). SINGAPOREกับธุรกิจสีเขียว. วารสาร SME Thailand.
สลิลาทิพย์ ทิพยไกรศร. (2555). การบริหารความต่อเนื่องทางธุรกิจ..ทางรอดของธุรกิจในภาวะวิกฤต. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 4(1), 68-77.
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2557). คู่มือการจัดทำแผนการดำเนินธุรกิจอย่างต่อเนื่อง. สำนักงาน
ส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม.
อกณิษฐ์ ชัยเฉลิมศักดิ์ ปาลิตา พรรณรัตน์ ประทุม สุดใจ ณัฐจิรา อิ่มวิเศษ และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2559). การให้ความหมาย รูปแบบและ
กลยุทธ์ในการดำเนินธุรกิจสีเขียวของร้านออเรนจ์เจอร์รี่ คาเฟ่. Veridian E-Journal, 9(1), 223-236.
อธิป จันทร์สุริย์ และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2561). เรื่องเล่าความสำเร็จการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรด้วยกระบวนทัศน์การใช้แนวคิด
เศรษฐกิจพอเพียง สวนลุงนิล อำเภอทุ่งตะโก จังหวัดชุมพร. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 8 (1), 222-237.
อุรพี สุวรรณเดชา. (2559). การรับรู้เกี่ยวกับร้านอาหารที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อของนักท่องเที่ยวอาเซียนในเมือง
พัทยา จังหวัดชลบุรี. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ไอเดียธุรกิจ. (2558, 13 มีนาคม). 4 โอกาสเพื่อพัฒนาธุรกิจสีเขียว.http://incquity.com/articles/go-green-business-trend.
Chan, R. Y., He, H., Chan, H. K., and Wang, W. Y. (2012). Environmental orientation and corporate performance: The
mediation mechanism of green supply chain management and moderating effect of competitive intensity. Industrial Marketing Management, 41(4), 621-630.
Chen, Y. S., Lai, S. B., and Wen, C. T. (2006). The influence of green innovation performance on corporate advantage
in Taiwan. Journal of business ethics, 67 (4), 331-339.
Gavronski, I., Klassen, R. D., Vachon, S., and Nascimento, L. (2011). A resource-based view of green supply
management. Transportation Research Elsevier Journal, E (47), 872-885.
Hatten. (2006). Small Business Management: Entrepreneurship and Beyond (6th Ed). Timothy S. Hatten.
Kotler, P. and Keller, K.L. (2012). Marketing Management (14th ed). Pearson Prentice Hall.
Levitt, T. (1980). Marketing Success throught Differentiation of anything. Harvard Business Review, 1(2), 83-91.
Nilson, H. T. (1992). Value-Added Marketing. Marketing Management for Superior Results. McGraw-Hill
Naumann, E. (1995). Creating Customer Value. The Part to Sustainable Competitive Advantage, Thompson Executive Press, OH.
