การวิเคราะห์คำศัพท์ที่ปรากฏในคลังข้อมูลทางภาษาของชุดตำราเรียนภาษาจีน หวาเหวินเค่อเปิ่น

This article is part of the thesis entitled “A Study on the Thai Chinese Textbook Huawen Keben” for the Doctor of Philosophy (Eastern Languages), Department of Eastern languages, Faculty of Humanities, Kasetsart University, Asst. Prof. Dr. Chatuwit Keawsuwan is the principal advisor and Prof. Dr. Kanokporn Numthong is the co-advisor.

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ศึกษาคำศัพท์ที่ปรากฏในชุดตำราเรียนภาษาจีน หวาเหวินเค่อเปิ่น ของประเทศไทยที่เรียบเรียงขึ้นในคริสต์ทศวรรษ 1960 จำนวน 12 เล่ม เนื่องจากไม่พบมาตรฐานของการจัดทำตำราเรียนภาษาจีนในยุคดังกล่าวในประเทศไทย ดังนั้นผู้วิจัยจึงเลือกใช้มาตรฐานการแบ่งระดับคำของคำศัพท์ทั้งหมดตามหลักเกณฑ์การแบ่งระดับการใช้พยางค์อักษรจีนและคำศัพท์ในการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนนานาชาติของคณะกรรมการดำเนินงานด้านภาษาแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ สาธารณรัฐประชาชนจีนเป็นหลักการในการการศึกษาและวิเคราะห์ในเบื้องต้น แม้ว่าจะเป็นเกณฑ์ในยุคที่แตกต่างกัน แต่ก็ยังถือว่าอยู่บนฐานแนวคิดเดียวกันคือการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนสำหรับชาวต่างชาติ งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยรูปแบบผสมผสานทั้งการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ จากผลการวิจัย พบว่า ลักษณะการเลือกใช้คำศัพท์ในชุดตำราเรียนภาษาจีน หวาเหวินเค่อเปิ่น ส่วนใหญ่เป็นคำศัพท์ระดับหนึ่งและระดับสอง คำศัพท์ระดับสามมีอยู่ไม่มากนัก ขณะเดียวกันยังปรากฏคำศัพท์ที่ไม่ปรากฏในหลักเกณฑ์จำนวนมาก จากการวิเคราะห์พบว่า เหตุผลที่ก่อให้เกิดการใช้คำศัพท์ที่ไม่อยู่ในหลักเกณฑ์จำนวนมากมี 3 ข้อดังนี้ 1) ผู้เขียนหลีกการแนะนำเนื้อหาที่เกี่ยวกับจีนแผ่นดินใหญ่หรือคอมมิวนิสต์จีน เนื่องจากได้รับผลกระทบจากนโยบายการสอนภาษาจีนของรัฐบาลไทย ดังนั้น เนื้อหาและคำศัพท์
จึงได้รับอิทธิพลจากภาษาจีนกวางตุ้ง มาเก๊า และไต้หวัน 2) หลักการและธรรมเนียมในการเลือกคำศัพท์มีความแตกต่างกับปัจจุบัน และ 3) อิทธิพลของภาษาแต้จิ๋วในประเทศไทยทำให้มีการใช้คำศัพท์ภาษาถิ่นแต้จิ๋วด้วย สาเหตุเหล่านี้ ทำให้ตำราเรียน หวาเหวินเค่อเปิ่น ปรากฏคำศัพท์ที่ไม่ปรากฏในหลักเกณฑ์เป็นจำนวนมาก สุดท้ายนี้ยังสามารถรู้ได้ด้วยว่าตำราชุดนี้เขียนขึ้นสำหรับลูกหลานชาวจีนเพื่อเรียนภาษาจีน ไม่ใช่สำหรับนักเรียนต่างชาติ