การประเมินสมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแบบพหุมิติของนักศึกษา หลักสูตรครุศาสตรอุตสาหกรรมบัณฑิต

ผู้แต่ง

  • สุกัญญา บุญศรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • กมลวรรณ ตังธนกานนท์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • ศิริชัย กาญจนวาสี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

สมรรถนะความรู้, ครูช่างอุตสาหกรรม, หลักสูตรครุศาสตรอุตสาหกรรมบัณฑิต

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินสมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแบบพหุมิติของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรอุตสาหกรรม และ 2) เปรียบเทียบสมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแบบพหุมิติ จำแนกตามสาขาวิชา ตัวอย่างเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 หลักสูตรครุศาสตรอุตสาหกรรมบัณฑิต ปีการศึกษา 2559 จำนวน 936 คน ด้วยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลทั่วประเทศ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดสมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแบบพหุมิติ ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการประเมินสมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแบบพหุมิติในมิติความรู้วิชาชีพครู นักศึกษาส่วนใหญ่มีผลการประเมินอยู่ในระดับไม่ผ่านร้อยละ 65.92 ส่วนมิติความรู้วิชาชีพช่างอุตสาหกรรมมีผลการประเมินอยู่ในระดับไม่ผ่านร้อยละ 58.76 2) ผลการเปรียบเทียบสมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแบบพหุมิติในมิติความรู้วิชาชีพครูและมิติความรู้วิชาชีพช่างอุตสาหกรรม พบว่า สมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแตกต่างกันตามสาขาวิชา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทั้ง 2 มิติ

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย
ข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพ พ.ศ. 2556. (2556, 4 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 130 ตอนพิเศษ. หน้า 65-71.
เมธีศิน สมอุ่มจารย์, วิทยา จันทร์ศิลา, สําราญ มีแจ้ง, และ ปัญญา สังขวดี. (2556). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูช่างอุตสาหกรรมในสถานศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15 (ฉบับพิเศษ), 169-181.
วณิชย์ อ่วมศรี. (2555). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะวิชาชีพครูอาชีวศึกษาด้วยการสร้างประสบการณ์ในสถานประกอบการ. พัฒนาเทคนิคศึกษา, 25 (84), 20-25.
ศรัญญา ปานเจริญ และ สุนิสา ช่อแก้ว. (2560). แนวโน้มการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในวิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรม (พ.ศ. 2559-2569). วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 30(1), 75-93.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2556). หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ พุทธศักราช 2556. กระทรวงศึกษาธิการ.
อร่ามศรี อาภาอดุล, อัครัตน์ พูลกระจ่าง, และ ราตรี ศิริพันธ์. (2554). มาตรฐานวิชาชีพครูอาชีวศึกษา. สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.

ภาษาอังกฤษ
Arifin, M. A., Rasdi, R. M., Anuar, M. A. M., & Omar, M. K. (2017). Competencies of vocational teacher: A personnel measurement framework. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 7(Special), 147-164.
Briggs, D. C., & Wilson, M. (2003). An introduction to multidimensional measurement using Rasch models. Journal of Applied Measurement, 4(1), 87-100.
Embretson, S. E., & Reise, S. P. (2000). Item response theory for psychologists. Erlbaum.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2010). Multivariate data analysis. (7th ed.). Pearson Education.
Lunz, M., Wright, B. D., & Linacre, J. M. (1990). Measuring the impact of judge severity on examination scores. Applied Measurement in Education, 3, 331-345.
Marvelde, J. M., Glas, C. A. W., Landeghem, G. V., & Damme, J. V. (2006). Application of multidimensional item response theory models to longitudinal data. Educational and Psychological Measurement, 66(1), 5-34.
Nunnally, J. C., & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric theory (3rd ed). McGraw-Hill.
Seo, D. G., & Weiss, D. J. (2015). Best design for multidimensional computerized adaptive testing with the Bifactor model. Educational and Psychological Measurement, 75(6), 954-978.
Wu, M., Adams, R., Wilson, M., & Haldane, S. (2007). ACER ConQuest version 2.0: Generalized item response modeling software. ACER.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-09-30

รูปแบบการอ้างอิง

บุญศรี ส. ., ตังธนกานนท์ ก. ., & กาญจนวาสี ศ. . (2020). การประเมินสมรรถนะความรู้วิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรมแบบพหุมิติของนักศึกษา หลักสูตรครุศาสตรอุตสาหกรรมบัณฑิต. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(3), 349–369. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/245013