ผลของการสร้างชุดกิจกรรมส่งเสริมสมรรถภาพทางกายแบบสถานี สำหรับนิสิตที่ลงทะเบียนเรียนวิชากิจกรรมพลศึกษาสำหรับครู
คำสำคัญ:
สมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ, กิจกรรมทางกาย, ส่งเสริมสุขภาพ, นิสิตบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างชุดกิจกรรมส่งเสริมสมรรถภาพทางกายแบบสถานี และ 2) ศึกษาผลของการใช้ชุดกิจกรรมดังกล่าวต่อนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 25 คน กลุ่มตัวอย่างถูกแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มควบคุมได้รับการจัดการเรียนรู้พลศึกษาแบบปกติ และกลุ่มทดลองได้รับชุดกิจกรรมส่งเสริมสมรรถภาพทางกายแบบสถานีที่สร้างขึ้นเป็นเวลา 8 สัปดาห์ เปรียบเทียบผลการทดสอบสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพ 5 รายการ ก่อนและหลังการทดลอง โดยผู้วิจัยพัฒนาชุดกิจกรรมส่งเสริมสมรรถภาพทางกายแบบสถานี และใช้แบบทดสอบสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และคะแนนที (t-test)
ผลการวิจัยพบว่า 1) ชุดกิจกรรมส่งเสริมสมรรถภาพทางกายแบบสถานี ประกอบด้วย กิจกรรมเสริมสร้างความอ่อนตัว กิจกรรมเสริมสร้างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ กิจกรรมเสริมสร้างความอดทนของกล้ามเนื้อ และกิจกรรมเสริมสร้างความอดทนของระบบไหลเวียนโลหิตและระบบหายใจ มีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 1.00 2) ค่าเฉลี่ยคะแนนทดสอบสมรรถภาพทางกายรายการลุก-นั่ง 60 วินาที ดันพื้น 30 วินาที นั่งงอตัวไปข้างหน้าและวิ่งระยะไกลของกลุ่มทดลอง หลังการทดลองสูงกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ยกเว้นค่าเฉลี่ยดัชนีมวลกาย และ 3) ค่าเฉลี่ยคะแนนทดสอบสมรรถภาพทางกายหลังการทดลองทุกรายการ ยกเว้นค่าเฉลี่ยดัชนีมวลกายของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
เกรียงไกร อินทรชัย. (2559). ประมวลรายวิชากิจกรรมพลศึกษาสำหรับครู (แบดมินตัน). เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์, คณะครุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ, ประเทศไทย
โครงการสุขภาพคนไทย. (2559). ทำความรู้จักคนต่างรุ่นต่าง “เจเนอเรชัน”. ในคณะทำงานสุขภาพคนไทย (บ.ก.), สุขภาพคนไทย 2559: ตายดี วิถีที่เลือกได้ (น. 8-9). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธรรมชาติ นาคะพันธ์. (2557). ผลของโปรแกรมการฝึกแบบสถานีที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ประเทศไทย.
วสุนธรา รตโนภาส และสุนารี แซ่ว่าง. (2558). พฤติกรรมการควบคุมน้ำหนัก : กรณีศึกษานักศึกษาโปรแกรมวิชาสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร. รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับชาติ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร ครั้งที่ 2 (579-585). กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2549). แบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพสำหรับเด็กไทย อายุ 7-18 ปี. ม.ป.พ.
ภาษาอังกฤษ
Aekplakorn, W., Chaiyapong, Y., Neal, B., Chariyalertsak, S., Kunanusont, C., Phoolcharoen, W., et al. (2004). Prevalence and determinants of overweight and obesity in Thai adult. Journal of the Medical Association of Thailand, 87(6), 685-693.
Ahn, S., & Fedewa, A. L. (2011). A meta-analysis of the relationship between children’s physical activity and mental health. Journal of Pediatric Psychology Advance, 36(4), 385-397.
Bailey, R. (2006). Physical education and sport in schools: A review of benefits and outcomes. Journal of School Health, 76(8), 397-401.
Biddle, S. (1999). The motivation of pupils in physical education. In C.A. Hardy and M. Mawer (Eds.), Learning and teaching in physical education. London: Falmer Routledge.
Boujut, E., & Bruchon-Schweitzer, M. (2009). A construction and validation of a freshman stress questionnaire: An exploratory study. Journal of Psychological Report, 104(2), 680–692.
Bragg, M., Tucker, C., Kaye, L., & Desmond, F. (2009). Motivators of and barriers to engaging in physical activity: Perspective of low-income culturally diverse adolescents and adults. American Journal of Health Education, 40, 146-154.
Budde, H., Voelcker-Rehage, C., Pietraßyk-Kendziorra, S., Ribeiro, P., & Tidow, G. (2008). Acute coordinative exercise improves attentional performance in adolescents. Neuroscience Letters, 441(2), 219–223.
Eather, N., Morgan, P. J., & Lubans, D. R. (2013). Improving the fitness and physical activity level of primary school children: Result of fit-4-fun group randomized controlled trial. Journal of Preventive Medicine, 56, 12-19.
Fernhall, B., Borghi-Silva, A., & Babu, A. S. (2015). The future of physical activity research: Funding, opportunities and challenge. Progress in Cardiovascular Deceases, 57(4), 299-305.
Finlayson, G., Cecil, J., Higgs, S., Hill, A., & Hetherington, M. (2012). Susceptibility to weight gain. Eating behavior traits and physical activity as predictors of weight gain during the first year of university. Appetite, 58(3), 1091–1098.
Fisher, A., Reilly, J. J., Kelly, L. A., Montgomery, C., Williamson, A., Paton, J. Y., & Grant, S. (2005). Fundamental movement skill and habitual physical activity in young children. Medicine and Science in Sports and Exercise, 37(4), 684–688.
Hills, A. P., Dengel, D. R., & Lubans, D. R. (2015). Supporting public health priorities: Recommendations for physical education and physical activity promotion in schools. Progress in cardiovascular diseases, 57(4), 368-374.
Kim, H., Lee, J., & So, Y. (2018). The relationship of exercise frequency to body composition and physical fitness in dormitory-dwelling university students. Journal of Mens Health, 14(1), 332-343.
National Association for Sport and Physical Education, an Association of the American Alliance for Health, Physical Education, Recreation and Dance. (2011). Physical education for lifelong fitness: The physical best teacher’s guide. Champaign, IL: Human Kinetics.
Ortega, B., Ruiz, J., Castillo, J., & Sjostrom, M. (2008). Pediatric review: Physical fitness in childhood and adolescence: A powerful marker of health. International Journal of Obesity, 32, 1-11.
World Health Organization. (2006). Workshop on the implementing the Global strategy on Diet, Physical Activity and Health in Asian countries. WHO Western Pacific Region.
World Health Organization. (2010). Workshop on the implementing the global strategy on diet, physical activity and health in Asian countries. WHO Western Pacific Region.
เกรียงไกร อินทรชัย. (2559). ประมวลรายวิชากิจกรรมพลศึกษาสำหรับครู (แบดมินตัน). เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์, คณะครุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ, ประเทศไทย
โครงการสุขภาพคนไทย. (2559). ทำความรู้จักคนต่างรุ่นต่าง “เจเนอเรชัน”. ในคณะทำงานสุขภาพคนไทย (บ.ก.), สุขภาพคนไทย 2559: ตายดี วิถีที่เลือกได้ (น. 8-9). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธรรมชาติ นาคะพันธ์. (2557). ผลของโปรแกรมการฝึกแบบสถานีที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ประเทศไทย.
วสุนธรา รตโนภาส และสุนารี แซ่ว่าง. (2558). พฤติกรรมการควบคุมน้ำหนัก : กรณีศึกษานักศึกษาโปรแกรมวิชาสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร. รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับชาติ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร ครั้งที่ 2 (579-585). กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2549). แบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพสำหรับเด็กไทย อายุ 7-18 ปี. ม.ป.พ.
ภาษาอังกฤษ
Aekplakorn, W., Chaiyapong, Y., Neal, B., Chariyalertsak, S., Kunanusont, C., Phoolcharoen, W., et al. (2004). Prevalence and determinants of overweight and obesity in Thai adult. Journal of the Medical Association of Thailand, 87(6), 685-693.
Ahn, S., & Fedewa, A. L. (2011). A meta-analysis of the relationship between children’s physical activity and mental health. Journal of Pediatric Psychology Advance, 36(4), 385-397.
Bailey, R. (2006). Physical education and sport in schools: A review of benefits and outcomes. Journal of School Health, 76(8), 397-401.
Biddle, S. (1999). The motivation of pupils in physical education. In C.A. Hardy and M. Mawer (Eds.), Learning and teaching in physical education. London: Falmer Routledge.
Boujut, E., & Bruchon-Schweitzer, M. (2009). A construction and validation of a freshman stress questionnaire: An exploratory study. Journal of Psychological Report, 104(2), 680–692.
Bragg, M., Tucker, C., Kaye, L., & Desmond, F. (2009). Motivators of and barriers to engaging in physical activity: Perspective of low-income culturally diverse adolescents and adults. American Journal of Health Education, 40, 146-154.
Budde, H., Voelcker-Rehage, C., Pietraßyk-Kendziorra, S., Ribeiro, P., & Tidow, G. (2008). Acute coordinative exercise improves attentional performance in adolescents. Neuroscience Letters, 441(2), 219–223.
Eather, N., Morgan, P. J., & Lubans, D. R. (2013). Improving the fitness and physical activity level of primary school children: Result of fit-4-fun group randomized controlled trial. Journal of Preventive Medicine, 56, 12-19.
Fernhall, B., Borghi-Silva, A., & Babu, A. S. (2015). The future of physical activity research: Funding, opportunities and challenge. Progress in Cardiovascular Deceases, 57(4), 299-305.
Finlayson, G., Cecil, J., Higgs, S., Hill, A., & Hetherington, M. (2012). Susceptibility to weight gain. Eating behavior traits and physical activity as predictors of weight gain during the first year of university. Appetite, 58(3), 1091–1098.
Fisher, A., Reilly, J. J., Kelly, L. A., Montgomery, C., Williamson, A., Paton, J. Y., & Grant, S. (2005). Fundamental movement skill and habitual physical activity in young children. Medicine and Science in Sports and Exercise, 37(4), 684–688.
Hills, A. P., Dengel, D. R., & Lubans, D. R. (2015). Supporting public health priorities: Recommendations for physical education and physical activity promotion in schools. Progress in cardiovascular diseases, 57(4), 368-374.
Kim, H., Lee, J., & So, Y. (2018). The relationship of exercise frequency to body composition and physical fitness in dormitory-dwelling university students. Journal of Mens Health, 14(1), 332-343.
National Association for Sport and Physical Education, an Association of the American Alliance for Health, Physical Education, Recreation and Dance. (2011). Physical education for lifelong fitness: The physical best teacher’s guide. Champaign, IL: Human Kinetics.
Ortega, B., Ruiz, J., Castillo, J., & Sjostrom, M. (2008). Pediatric review: Physical fitness in childhood and adolescence: A powerful marker of health. International Journal of Obesity, 32, 1-11.
World Health Organization. (2006). Workshop on the implementing the Global strategy on Diet, Physical Activity and Health in Asian countries. WHO Western Pacific Region.
World Health Organization. (2010). Workshop on the implementing the global strategy on diet, physical activity and health in Asian countries. WHO Western Pacific Region.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
2020-09-30
รูปแบบการอ้างอิง
อินทรชัย เ., & เทียบทอง บ. (2020). ผลของการสร้างชุดกิจกรรมส่งเสริมสมรรถภาพทางกายแบบสถานี สำหรับนิสิตที่ลงทะเบียนเรียนวิชากิจกรรมพลศึกษาสำหรับครู. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(3), 41–59. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/244980
ฉบับ
ประเภทบทความ
Articles
