Teachers’ Teaching Behaviors Affecting Students’ Life Skills in The 21st Century under The Office of Secondary Educational Service Area 31
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research is descriptive research methodology. The objective of this study were 1) studying the level of teaching behaviors of teachers in schools under The Office of Secondary Educational Service Area 31, 2) studying the level of life skills in the 21st century of students in these schools, 3) studying the relationship between teaching behaviors of teachers and life skills in the 21st century of students in these schools, and 4) studying teachers’ teaching behaviors affecting life skills in the 21st century of students in these schools. The population of this research included 3,456 teachers and 32,311 student from 50 schools under the Office of Secondary Educational Service Area 31. The sampling groups were 692 persons including 346 teachers and 346 students which were selected through multi-stage sampling method. A questionnaire with 5-level rating scale was used as a research instrument. Data analysis was made by using for figuring out descriptive and inferential statistics. Findings were as follows: 1) Overall and each aspect of teachers’ teaching behavior indicated a high level of action. Their mean scores could be ranked from high to low as follows; student-centered instructional activity management, classroom management, use of media and technology, development of critical thinking ability, authentic measurement and evaluation, and building a motivation for seeking knowledge. 2) Overall level of students’ life skills indicated a high level of action. These could be ranked from high to low as follows; adaptation skills, social skills, independent skills, creativity skills, and responsibility skills. 3) The positive relationship between teaching behaviors of teachers and life skills in the 21st century of students in schools under The Office of Secondary Educational Service Area 31 was found with statistical significance at the 0.01 level. 4)The analysis of prediction equations of teachers’ teaching behaviors affecting students’ life skills in the 21st century through these following aspects: authentic measurement and evaluation (X4); student-centered instructional activity management(X1); building a motivation for seeking knowledge (X6); classroom management (X2), indicated a statistical significance at the 0.01 level, multiple correlation coefficient at 0.790, and prediction coefficient at 63.30% (R2 = 0.633).These could be presented in the formats of regression equations in terms of unstandardized score and standardized score as follows:
The unstandardized score equation:
= 1.46+0.23(X4)+ 0.19(X1) + 0.17(X6) + 0.08(X2)
The standardized score equation:
The unstandardized score equation:
= 1.46+0.23(X4)+ 0.19(X1) + 0.17(X6) + 0.08(X2)
The standardized score equation:
= 0.37(X4) + 0.24(X1) + 0.25(X6) + 0.13(X2)
= 0.37(X4) + 0.24(X1) + 0.25(X6) + 0.13(X2)
Article Details
References
ทัศนีย์ ศรีสวัสดิ์. (2555). การบริหารการวัดและประเมินผลการศึกษากับการปฏิบัติงานตามภารกิจการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ของสถานศึกษาในจังหวัดนครปฐม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 9. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธนารัตน์ มาลัยศรี. (2557). การพัฒนาการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ในหน่วยการเรียนรู้ย้อนกลับเรื่องประชาคมอาเซียน โดยใช้รูปแบบการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ (5Es). วารสารศึกษาศาสตร์, 8(2), 55-59.
ประทวน มูลหล้า. (2552). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับสมรรถนะการบริหารจัดการชั้นเรียนของครูระดับมัธยม ศึกษาช่วงชั้นที่ 3 ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต1. วารสารบริหารการศึกษา, 6(11), 11-16.
พิมพ์วลัญช์ นันทัยทวีกุล. (2557). ภาวะผู้นำของผู้ บริหารสถานศึกษาและพฤติกรรมการสอนของครูที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชา การบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ยุวดี อินชัยเทพ. (2541). เปรียบเทียบแรงจูงใจในการเข้าศึกษาของนักศึกษานอกโรงเรียน กลุ่มวิธีเรียนทางไกลและชั้นเรียน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย เชียงใหม่.
ละอองดาว ปะโพธิง. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร สถานศึกษากับพฤติกรรมการสอนที่มีประสิทธิผลของครูในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชาการบริหารการศึกษา สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
ศันสนีย์ ฉัตรศุปต์. (2548). การฝึกสมองให้คิดอย่างมีวิจารณญาณ. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2560, จากwww.onec.go.th/publication.html.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31. (2559). การพัฒนาการจัดการความรู้รายงานการวิจัย. นครราชสีมา: สำนักงาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2557). การพัฒนาทักษะชีวิตในระบบการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31. การพัฒนาการจัดการความรู้รายงานการวิจัย. นครราชสีมา: สำนักงาน.
อำนาจ สนเมือง. (2554). การพัฒนาบุคลากรด้านการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญโรงเรียนบ้านห้วยหินลับ อำเภอน้ำหนาว จังหวัดเพชรบูรณ์. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เอกชัย พุทธสอน. (2556). แนวโน้มการเสริมสร้างทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาผู้ใหญ่. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.