การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติมเครื่องดนตรีสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นด้วยการจัดการเรียนรู้สะเต็มศึกษา

Main Article Content

Worawuth Sudjitjul
Sitthipon Art-in

Abstract

The objectives of this research were: 1) to develop the supplementary course on creative music instrument for lower secondary school students using STEM education, 2) to develop Learning and Innovations skills of students for the 21st century with average score at 70%, and there were students passed criterion of 70%, 3) to study the student satisfaction instruction in the supplementary course on creative music instrument for lower secondary school students using STEM education. The research designed through the process of Research and Development. The target group consisted of 20 lower secondary school students studying in the first semester of the 2018 academic year at Nonmuang Wittayakarn School, Secondary Educational Service Area Office 19. The instruments using in this study were 1) a questionnaire and a check list for studying the context, current situation and needs about current education and expectations in 21st century learning 2) the supplementary course on creative music instrument for lower secondary school students using STEM education 3) a lesson plan designed for STEM education 4 plans, 18 hours 4) Learning and Innovations skills of students in the 21st century rating scale 30 items, 5) satisfaction questionnaire rating scale 33 items.


          The research findings were:


  1. 1. Developing of the supplementary course on creative music instrument for lower secondary school students using STEM education score appropriate at a high level ( = 4.42, S.D. = 0.56);

  2. 2. Developing of Learning and Innovations skills for students in the 21st century when studied with supplementary course on creative music instrument for lower secondary school students using STEM education found learning and innovations skills of students in the 21st century was 114.60 or 76.40% and there were students passed criterion with 14 students or 70.00% and higher than the criterion;

  3. The student satisfaction on supplementary course for creative music instrument using STEM education for overall at the high level (gif.latex?\bar{x} = 4.17 S.D. = 0.65)

Article Details

How to Cite
[1]
W. Sudjitjul and S. Art-in, “การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติมเครื่องดนตรีสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นด้วยการจัดการเรียนรู้สะเต็มศึกษา”, EDGKKUJ, vol. 13, no. 2, pp. 1–11, Sep. 2019.
Section
บทความวิจัย (Research article)

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). นิยามศัพท์หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ธีรชัย เนตรถนอมศักดิ์. (2550). การพัฒนาระบบการประเมินหลักสูตรสถานศึกษาด้วยตนเองในระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฏีบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เพชรศิรินทร์ ตุ่นคำ. (2559). การพัฒนาชุดกิจกรรมสะเต็มศึกษาวิชาเคมี เรื่อง สารชีวโมเลกุล: โปรตีนและลิพิดเพื่อส่งเสริมทักษะในศตวรรษที่ 21 ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาเคมี บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2539). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพ: สุวิริยาสาส์น.
ฤทัยรัตน์ ชัยสงค์. (2557). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่องเสื่อกกสร้างสรรค์ กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(4), 137-145.
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และ อธิป จิตตฤกษ์. (2556). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์ส.
วาสนา ประภาษี และ อุทิศ อินทร์ประสิทธิ์. (2560). การศึกษาการคิดวิเคราะห์ทางคณิตศาสตร์โดยการจัดการเรียนรู้ได้ใช้ปัญหาเป็นฐานและแนวคิดสะเต็มศึกษา. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ค้นเมื่อ 1 เมษายน 2561, จาก http://www.math.science.cmu.ac.th/amm2017/proceedings/EDM-21.pdf
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธีสดศรี - สฤษดิ์วงศ์.
วิชชาวุธ อุ่นสิม. (2560). ศึกษาผลการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มศึกษา รายวิชาฟิสิกศ์ เรื่อง ไฟฟ้าสถิตที่ส่งเสริมทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนวิทยาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรังสิต.
ศิริลักษณ์ ชาวลุ่มบัว. (2558). การพัฒนาหลักสูตรตามแนวทางสะเต็มศึกษาเรื่องอ้อยสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์ศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
สุพรรณี ชาญประเสริฐ. (2557). สะเต็มกับการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. นิตยสาร สสวท, 42(186), 3-5.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติสำนักนายกรัฐมนตรี. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติฉบับที่ 12 พุทธศักราช 2560-2564. ค้นเมื่อ 1 เมษายน 2561, จากhttp://www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2557). รู้จัก สสวท. ค้นเมื่อ 1 เมษายน 2561, จาก http://www.ipst.ac.th/web/index.php/ipst/objective .
อโนดาษ์ รัชเวทย์. (2560). การพัฒนาทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมในศตวรรษที่ 21 โดยชุดการ เรียนการสอนตามแนวสะเต็มศึกษา เรื่อง การแยกสาร ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อิสเทอร์น, 11(7), 226-236.
อับดุลยามีน หะยีขาเดร์. (2560). ผลของการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษาที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนชีววิทยา ความคิดสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์ และความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
Good, C. V. (1973). Dictionary of Education. 3rded. New York: Mc Graw Hill Book Company.
Partnership for 21st Century Skills. (2009). “Framework for 21st at Century Learning”. Retrieved April 10, 2018, from www.p21.org/storage/documents/P21_Framework_Definitions.pdf
Vasquez, J. A., Sneider, C., & Comer, M. (2013). STEM Lesson Essentials: Integrating Science, Technology, Engineering and Mathematics. Portsmouth, NH: Heinemann.