ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์หอมแดงศรีสะเกษเกรดพรีเมี่ยมเพื่อเพิ่มโอกาส ทางการตลาดในจังหวัดศรีสะเกษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวทางการคัดเลือกหอมแดงเกรดพรีเมี่ยม 2) พัฒนาระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์หอมแดงเกรดพรีเมี่ยม 3) ประเมินประสิทธิผลของระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์หอมแดงเกรดพรีเมี่ยมที่มีต่อการเพิ่มโอกาสทางการตลาด ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ สมาชิกกลุ่มหอมแดง อำเภอยางชุมน้อย จังหวัด
ศรีสะเกษ จำนวน 15 คน และผู้เยี่ยมชมเว็บไซต์ จำนวน 384 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ แบบประเมินประสิทธิภาพ และแบบประเมินประสิทธิผลของระบบที่มีผลต่อโอกาสทางการตลาด สถิติที่ใช้ในงานวิจัยคือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า 1) เกณฑ์ที่ใช้เป็นแนวทางการคัดเลือกหอมแดงเกรดพรีเมี่ยม คือมาตรฐานสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่พิจารณาจากการคัดเลือกพันธุ์หอมแดง การเตรียมดิน พื้นที่ที่เหมาะสม การปลูก การดูแลรักษา การให้น้ำ และการเก็บเกี่ยว ซึ่งทุกแปลงต้องผ่านการรับรองระบบการจัดการคุณภาพพืชจากกรมวิชาการเกษตรและต้องเก็บข้อมูลในระบบคิวอาร์โค้ด 2) ผลการออกแบบและพัฒนาระบบระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์หอมแดงเกรดพรีเมี่ยม พบว่าระบบทำงานบนเว็บไซต์ มีแผนที่นำทางไปยังแปลงหอมแดง มีช่องทางการติดต่อและสามารถวิเคราะห์เส้นทางที่เกี่ยวข้องได้ 3) ผลประเมินประสิทธิภาพของระบบ พบว่าโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (=4.56, S.D.=0.173) ส่วนผลการประเมินประสิทธิผลของระบบที่มีต่อการเพิ่มโอกาสทางการตลาด พบว่าโดยรวมอยู่ในระดับมาก (
=4.05, S.D=0.812) ระบบนำเสนอข้อมูลที่เป็นประโยชน์ตรงกับความต้องการ ช่วยประชาสัมพันธ์ ส่งเสริมหอมแดงเกรดพรีเมี่ยมให้เป็นที่รู้จัก ช่วยอำนวยความสะดวก ใช้เป็นแหล่งให้ข้อมูลที่มีประสิทธิภาพ เพื่อใช้ประกอบการตัดสินใจในด้านการตลาดได้ดี
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์. (2561). สินค้าสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ไทย (GI Thailand). กรุงเทพฯ : บริษัท ออนป้า จำกัด.
กรมวิชาการเกษตร. (2563). สถานการณ์หอมแดง. ค้นเมื่อ 3 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.doa.go.th/hort/wp-content/uploads/2020/06/สถานการณ์หอมแดง_เมษายน63.pdf
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2549). สถิติสำหรับงานวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : สำนักงานพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จักรพันธ์ สาตมุณี ภคพล สุนทรโรจน์ คัชรินทร์ ทองฟัก และ พงษ์กัมปนาท แก้วตา. (2564). การพัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว ผ่านระบบแอปพลิเคชัน LINE Chatbot ในจังหวัดพิษณุโลก. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 13(1), 100-111.
จิรประภา นิมารัมย์ มณีรัตน์ วงษ์ซิ้ม และรัตนาวดี สนธิประสาท. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างกลยุทธ์พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์สมัยใหม่กับผลการดำเนินงานของธุรกิจพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในประเทศไทย. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 10(1), 109-119.
ชลาวัล วรรณทอง ณัฐพล วงษ์รัมย์ และณัฐวุฒิ ทะนันไธสง. (2562). การประยุกต์เทคโนโลยีสารสนเทศ เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 14(1), 51-61.
ฐารดี วงศ์ษา. (2557). สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์และส่วนประสมทางการตลาดที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้คุณค่าตราสินค้าชามไก่ลำปาง. บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยเนชั่น.
นพดล สายคติกรณ์. (2558). การพัฒนาเทคโนโลยีสารสนเทศการตลาดสมัยใหม่ เพื่อส่งเสริมผลิตภัณฑ์ชุมชนและ ท้องถิ่นใน อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ อุตรดิตถ์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีรัตนโกสินทร์.
น้ำผึ้ง ท่าคล่อง. (2559). การใช้ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์เพื่อวิเคราะห์เส้นทางการขนส่งหอมแดง: กรณีศึกษา อำเภอยางชุมน้อย จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารงานวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 3(1), 61-70.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
พเยาว์ พรหมพันธุ์ใจ. (2558). การพัฒนาเทคโนโลยีการผลิตหอมแดงคุณภาพในภาคเหนือตอนล่างและภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. กรุงเทพฯ : กรมวิชาการเกษตร.
โยธิน แสวงดี. (2561). การวิจัยแบบผสม . ค้นเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://research.srru.ac.th/research/?p=3095.
ศณัทชา ธีระชุนห์, ฐิติมา บูรณวงศ์ และเมธาวัตร ภูธรภักดี. (2561). การเปรียบเทียบการรับรู้คุณภาพและความตั้งใจซื้อเครื่องถมเมืองนครตามระดับการรู้จักสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ของผู้บริโภคชาวไทย. วารสารปาริชาติ มหาวิทยาลัย ทักษิณ, 31(3), 167-177.
ศิริยา มากมี และปรีดา นาเทเวศน์. (2559). การศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรมของพันธุ์หอมแดงในเขตภาคเหนือของประเทศไทยด้วยเครื่องหมายโมเลกุล SSR. การประชุมวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 54, 2-5 กุมภาพันธ์ 2559, 31-38.
ศุภวิชย์ วิไลพงศ์. (2556). การศึกษาโอกาสทางการตลาดสินค้าแฟชันผู้ชายเพื่อจำหน่ายบนเว็บไซต์ของไทย. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศูนย์วิจัยภูมิสารสนเทศเพื่อประเทศไทย. (2533). Learning GIS. ค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2563, จาก http://www.gisthai.org/about-gis/gis.html.
สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์. (2563). เกษตรกรปลูกหอมแดงอำเภอยางชุมน้อย จังหวัดศรีสะเกษ ปลื้มราคาหอมแดงปีนี้พุ่งสูง ในรอบ 15 ปี. ค้นเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https://thainews.prd.go.th/th/news/print_news/TCATG201217135535278
สำนักงานจังหวัดศรีสะเกษ. (2563). รายงานการประชุมคณะกรมการจังหวัดศรีสะเกษ และหัวหน้าส่วนราชการประจำจังหวัดศรีสะเกษ ครั้งที่ 8/2563 วันจันทร์ที่ 31 สิงหาคม 2563 เวลา 09.30 น. ค้นเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https://new.sisaket.go.th/wp-content/uploads/oldpic/meeting/256309090518-7s.pdf.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). ตารางแสดงรายละเอียดหอมแดง. ค้นเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https://www.oae.go.th/view/1/ตารางแสดงรายละเอียดหอมแดง/TH-TH.
สุมิตรา ศรีวิบูลย์ และ รสชงพร โกมลเสวิน. (2561). เครื่องหมายรับรองคุณภาพ: โอกาสทางการตลาดสำหรับวิสาหกิจ ขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารนักบริหาร, 28(1), 11-21.
Mustafa, K., & Khan, R. A. (2007). Software Testing: Concepts and Practices. England : Alpha Science.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory. 2th ed. New York : McGraw-Hill.
Turban, E., & Volonino, L. (2013). Information Technology for Management. 9th ed. Asia : John Wiley & Sons.
Valacich, J. S., & Schneider, C. (2016). Information System Today. 7th ed. USA : Pearson Education.
