ปัจจัยที่มีผลต่อระดับการออมที่พอเพียงของครัวเรือน ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการออมของครัวเรือนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล และ (2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการออมของครัวเรือนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือ ประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ได้แก่ กรุงเทพมหานคร สมุทรปราการ นนทบุรี ปทุมธานี นครปฐม และ สมุทรสาคร ทำการเก็บแบบสอบถามจำนวน 400 ครัวเรือน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และแบบจำลองการถดถอยโลจิสติกส์แบบเรียงลำดับ (Ordered Logistic Regression) ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อการออมของครัวเรือนได้แก่ รายได้เฉลี่ยต่อเดือนของครัวเรือน จำนวนสมาชิกในครัวเรือนที่พึ่งพิง ประกอบด้วย เด็กที่มีอายุต่ำกว่า 15 ปี ผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป และผู้พิการ และจำนวนหนี้สินของครัวเรือน ดังนั้น แนวทางการเพิ่มความสามารถในการออมของครัวเรือน ควรส่งเสริมให้ครัวเรือนนำรายได้ที่เพิ่มขึ้นส่วนหนึ่งเก็บออมและสร้างวินัยในการออม และภาครัฐควรมีมาตรการทางด้านการคลังเพื่อช่วยลดรายจ่ายของครัวเรือนในการดูแลสมาชิกในครัวเรือนที่เป็นผู้พึ่งพิงเพื่อเพิ่มความสามารถในการออมให้เพิ่มขึ้น นอกจากนี้ ภาครัฐควรให้ความสำคัญกับการให้ความรู้ด้านการวางแผนทางการเงินเพื่อลดปัญหาภาระหนี้สินของครัวเรือน
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงมหาดไทย. (2561). จำนวนประชากรประจำปี. ค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2562, จาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/pk/pk_61.pdf.
จันทะสุก ลาดสะอาด โรจนา ธรรมจินดา และ สุจรรย์พินธ์ สุวรรณพันธ์. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการออมส่วนบุคคลของคนวัยทำงานในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 11(1), 124-138.
ชลธิชา อัศวนิรันดร. (2552). การออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์ และสุวิมล เฮงพัฒนา. (2557). การออม ความมั่งคั่ง และบำนาญผู้สูงอายุของครัวเรือนไทย. กรุงเทพฯ : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. (ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์). เงินทองต้องวางแผน. ค้นเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2562, จาก https://media.setinvestnow.com/ setinvestnow/Documents/2020/Nov/08_financial-planning-happy-retirement.pdf.
ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. (2565). 4 บัญชีเงินออม และเทคนิคออมเงิน. ค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2565, จาก https://www.set.or.th/th/education-research/education/happymoney/knowledge/article/18-4-savings-accounts-and-savings-tips
ธนาคารไทยพาณิชย์. (ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์). 50-30-20 สูตรบริหารเงิน. ค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2565, จาก https://www.scb.co.th/th/personal-banking/stories/salary-man/money-formula.html.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์). การออม. ค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2562, จาก https://www.1213.or.th/th/moneymgt/save/Pages/save.aspx.
นันทกา นันทวิสัย. (2552). การศึกษาเปรียบเทียบภาวะการออมของครัวเรือนในภาคเกษตรและนอก ภาคเกษตร. สารนิพนธ์เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปิยรัตน์ กฤษณามระ พัชราวัลย์ ชัยปาณี เมธินี วณิกกุล รัฐชัย ศีลาเจริญ และนาถฤดี ศุภกิจจารักษ์. (2554). พฤติกรรมการออมและปัจจัยที่มีผลต่อรูปแบบการออมของผู้ออมในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 33(3), 93-120.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช. (ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์). แนวปฏิบัติที่ดีในการวิเคราะห์ข้อมูลการวิจัยทางเศรษฐศาสตร์. ค้นเมื่อ 10 มีนาคม 2562, จาก https://www.stou.ac.th/schoolsweb/sec/UploadedFile/แนวปฏิบัติที่ดีวิจัย.pdf.
มุกดา โควหกุล. (2559). การจัดการการเงินส่วนบุคคลที่มีผลต่อพฤติกรรมการออมของประชากรในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจปริทัศน์, 12(1), 128-149.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.). (2564). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2563. นครปฐม : สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
วรเวศม์ สุวรรณระดา และ สมประวิณ มันประเสริฐ. (2552). ปัจจัยกำหนดพฤติกรรมการออมของผู้มีงานทำในประเทศไทย. ค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2562, จาก http://pioneer.netserv.chula.ac.th/ ~msompraw/Savings_NCE2009.pdf.
วิไล เอื้อปิยฉัตร. (2560). ความรู้ทางการเงิน: ตัวกำหนดและผลกระทบที่มีต่อพฤติกรรมการออม. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(47), 67-93.
วิศิษฎ์ บิลมาศ และ สุพิชชา โชติกำจร. (2557). รูปแบบและพฤติกรรมการออมของครัวเรือนในเขต อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์. ค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2562, จาก http://research.pcru.ac.th/rdb/published/datafilescreate/531
ศิวัช กรุณาเพ็ญ. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการออมและพฤติกรรมการออมของคน Gen Y. ปริญญานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2562). การเตรียมความพร้อมด้านการเงินและสุขภาพในสังคมอายุยืน. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
สุขใจ น้ำผุด สมนึก วิวัฒนะ และ อนุชนาฏ เจริญจิตรกรรม. (2557). กลยุทธ์การบริหารการเงินบุคคล. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2560). รายงานการสำรวจประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ : สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
อุบลวรรณ ขุนทอง และ บุญธรรม ราชรักษ์. (2563). การเปรียบเทียบพฤติกรรมการออมเพื่อการวางแผนการเกษียณของกลุ่มประชาชนทั่วไปกับกลุ่มข้าราชการ. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 12(1), 152-164.
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. New York : John Wiley & Sons.
Greene, W. (2008). Econometric analysis (6th ed.). New Jersey : Prentice-Hall.
Huang, C. L., Kan, K., & Fu, T. T. (1999). Consumer willingness-to-pay for food safety in Taiwan: A binary-ordinal probit model of analysis. The Journal of Consumer Affairs, 33(1), 76-91.
Melesse, B. (2015). Factors Affecting Rural Households Savings: The Case of Gedeb Hasasa District, West Arsi Zone, Oromia Regional State, Ethiopia. Thesis, Haramaya University.