Strategic Management of Community Enterprises Under COVID-19 Epidemic Situation
Keywords:
Strategic Management, Competitive Advantage, Community Enterprise, Coronavirus Disease 2019Abstract
The coronavirus epidemic spreading throughout the country has affected all sectors and produced a dramatic decline in the country's income. These resulted in a lack of funds, especially among small business owners, as well as a lack of purchasing power among the general populace. Thai economy's recovery, on the other hand, must start from strengthening the country by establishing a secure foundation for community entrepreneurs. The purpose of this academic article is to introduce the concept of strategic management of community enterprises in the light of coronavirus epidemic situation in 2019. It begins with an analysis of the internal environment, external circumstances, opportunities, and threats to plan a proactive managerial strategy of community entrepreneurs and gain competitive advantage correlated theoretical frameworks, for instance, generating various competitive advantages on unique community products, focusing on reacting to particular market, providing customers value with the value chain which continuously organizes activities in every process, and increasing the recovery potential of income in response to the corona virus's epidemic condition 2019, which brings about employment and economic development of community businesses and the nation. Thus, these procedures conforms with the management plan to recover revenue lost as a result of the 2019 coronavirus epidemic.
References
กรมควบคุมโรค, กองโรคติดต่อทั่วไป. (2564). สถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 มาตรการสาธารณสุขและปัญหาอุปสรรคการป้องกันควบคุมโรคในผู้เดินทาง. ค้นเมื่อ 14 กันยายน 2564,จาก https://ddc.moph.go.th
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2562). คู่มือส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. ค้นเมื่อ 15 กันยายน 2564, จาก http://www.sceb.doae.go.th
คณะกรรมการกลั่นกรองการใช้จ่ายเงินกู้. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). แผนการฟื้นฟูเศรษฐกิจและสังคมจากผลกระทบของไวรัสโควิด-19. ค้นเมื่อ 9 สิงหาคม 2564, จาก http://nscr.nesdb.go.th/wp-content/uploads/2020/07/แผนฟื้นฟูเศรษฐกิจและสังคมหลังโควิด.pdf
จันทนา ฤทธิ์สมบูรณ์ และ ทักษญา สง่าโยธิน. (2562). ห่วงโซ่มูลค่าเพื่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืนด้วยแนวคิดผู้ประกอบการรุ่นใหม่ (YEC). วารสารวิทยบริหาร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 30(1), 104-117.
ฉัตรปวีณ์ จรัสวราวัฒน์. (2556). การบริหารงานในองค์กรในช่วงเหตุการณ์ที่วิกฤติ. วารสารบัณฑิตศึกษา มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 2(1),1-14.
ทักษญา สง่าโยธิน. (2560). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชน. วารสารพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 12(2), 11-25.
ทศพร แก้วขวัญไกร. (2560). ทางรอดวิกฤติเศรษฐกิจด้วยแนวทางวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 9(2), 33-50.
ธัญญ์นิธิ จิรพัฒนาพรสิน. (2563). แนวทางการจัดการเชิงกลยุทธ์และความได้เปรียบในการแข่งขันขององค์กร หลักฐานเชิงประจักษ์กิจการในภาคธุรกิจอุตสาหกรรมไทย. วารสารนักบริหาร, 40(2), 64-80
นงคราญ ไชยเมือง และจิรัฏฐ์ กาญจน์บุญเรือง. (2561). การจัดการเชิงกลยุทธ์ของวิสาหกิจเพื่อสังคมสู่ประเทศไทย 4.0. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 28(1), 1-18.
ปกรณ์ อุดมธนะสารสกุล. (2564). อิทธิพลของนโยบายรัฐบาลและการจัดการภาวะวิกฤตที่มีต่อกลยุทธ์การดำเนินงานของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมภาคบริการในจังหวัดเชียงใหม่ในช่วงวิกฤตของโรคระบาดโควิด-19. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 13(2), 76-93.
พรรณราย ละตา สุธนา บุญเหลือ และศรัญญา รักสงฆ์. (2560). การตรวจสอบเชิงประจักษ์โมเดลตามสถานการณ์ของกลยุทธ์ระบบการวัดผลการดำเนินงานแบบบูรณาการ: หลักฐานจากบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. RMUTT Global Business and Economics Review, 12(2), 47-68.
รชฏ เลียงจันทร์. (2564). เศรษฐกิจไทยจะเป็นอย่างไร หากเราต้องอยู่กับโควิด-19 ตลอดไป. ค้นเมื่อ 13 กันยายน 2564, จาก https://www.krungsri.com/th/research/research-intelligence/ri-covid-recovery-2021
วิจัยกรุงศรี. (2564). แนวโน้มธุรกิจและอุตสาหกรรมไทย ปี 2564-2566. ค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2564, จาก https://www.krungsri.com/getmedia/3a84bfe7-f2ab-4af2-aa5c-ad073656bfe3/SO_Industry_Outlook_2021_2023_210108_EN_EX.pdf.aspx
ศิระประภา เอื้อวิวัฒน์สกุล. (2563). ผลกระทบและทิศทางของภาคอุตสาหกรรมหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19. ค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2564, จาก http://www.oie.go.th/assets/portals/1/fileups/2/files/ ArticlesAnalysis/Direction_industry_after_COVID-19.pdf
เสาวณี จันทะพงษ์ และนิธิสาร พงศ์ปิยะไพบูลย์. (2560). 20 ปีวิกฤตเศรษฐกิจ 2540: บทเรียนสู่เส้นทางเศรษฐกิจที่สมดุลและยั่งยืน. ค้นเมื่อ 13 กันยายน 2564, จาก https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/ArticleAndResearch/FAQ/FAQ_115.pdf
สุนิสา ละวรรณวงษ์ และนรินทร์ สังข์รักษา. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเชิงกลยุทธ์ของวิสาหกิจชุมชนอัญมณีและเครืองประดับ จังหวัดกาญจนบุรีเพื่อการแข่งขันสู่ประชาคมอาเซียน. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 8(1), 1192-1211.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักนายกรัฐมนตรี. (2559). ภาพรวมการพัฒนาในช่วงแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 12. ค้นเมื่อ 13 กันยายน 2564, จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา (2564). การระบาดของโควิด-19 รุนแรงสุดในรอบหลายทศวรรษ. รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว (Tourism Economic Review), 1(4), 30-41.
อินท์ชลิตา วัชรีจิระโชติ. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบการจัดการวิสาหกิจชุมชน กลุ่มผลิตผ้าไหม อำเภอบ้านเขว้า และกลุ่มผลิตผ้าไหม อำเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 2(2), 47-63.
อภิสิทธิ์ พรมชัย และศุภลักษณ์ สุวรรณะชฏ. (2554). ความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนแม่บ้านห้วยการ. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 4(2), 16-29.
อภิสิทธิ์ ฉัตรทนานนท์. (2552). กลยุทธ์การบริหารภาวะวิกฤติสะหรับผู้นำองค์กร. วารสารบริหารธุรกิจ, 32(122), 8-18.
องค์การอนามัยโลก. (2564). โรคไวรัสโคโรนา. ค้นเมื่อ 13 กันยายน 2564, จาก https://www.who.int/thailand/
Barney, J. B. (1991). Firm resources and sustainable competitive advantage. Journal of Management, 17, 99-120.
Caves, R., & Ghemawat, P. (1992). Identifying Mobility Barriers. Strategic Management Journal, 13, 1-12.
Certo, S. C. (2009). Modern Management. (9th ed.). New Jersey : Prentice Hill.
Ditkaew, K., Pitchayatheeranart, L., & Jermsittiprasert, K. (2020). The Causal Structure Relationships between Accounting Information System Quality, Supply Chain Management Capability, and Sustainable
Competitive Advantage of Mize. International Journal of Supply Chain Management, 9(1), 144-154.
Ditkaew, K., Jermsittiprasert, K., & Kaliappen, N. (2021). Strategic Cost Management on Success Logistics Management for Sustainable Performance of Export Business. International Journal of Entrepreneurship, 25(Special Issue 2), 1-13.
Kotler, P. (2003). Marketing management. (11th ed.). New Jersey : Pearson Education.
McKinsey, J. C. C. (1952). Introduction the Theory of Games. New York : McGraw-Hill.
Njue, C. M., & Ongoto, H. K. (2018). Strategic management practices and change implementation in selected public universities in Kenya. International Academic Journal of Human Resource and Business Administration, 3(4), 124-149
Office or the National Economic and Social Development Council. (2020). Economic and social recovery plan from the impact of the Covid-19 virus. Retrieved on August 9th, 2021, from http://thai.me.nesdc.go.th
Pickton, D. W., & Wright, S. (1997). SWOT analysis-Its role in strategic and management development in SMEs. In Small Business and Enterprise Development Conference, Sheffield, UK: Sheffield University, 1-10.
Porter, M. E. (2000). Competitive Strategy: Technique for Analyzing Industries and Competitors. New York : Prentice-Hall Publishing.
Ravanfar, M. M. (2015). Analyzing Organizational Structure Based on 7s Model of Mckinsey. Journal of Management and Business Research: A Administration and Management, 15(10), 6-12.
Stoner, James A.F. (1986). Management. Englewood Cliffs, New York : Prentice Hall.
Wheelen, T. L., & Hunger, J. D. (2012). Strategic Management and Business Policy : toward global sustainability. (13th. Edition). N.J. : Prentice-Hall.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Journal of Accountancy and Management
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว