แนวทางการพัฒนาพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานโรงงานปาล์มน้ำมัน จังหวัดสุราษฎร์ธานีเพื่อรองรับอุตสาหกรรม 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งต่อพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงาน และแนวทางการพัฒนาพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานโรงงานปาล์มน้ำมัน จังหวัดสุราษฎร์ธานีเพื่อรองรับอุตสาหกรรม4.0 เก็บข้อมูลจากพนักงานที่เกี่ยวข้องกับการผลิตจำนวน 324 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และการสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ สถิติ การถดถอยพหุคูณ และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยเชิงสาเหตุด้านแรงจูงใจในการป้องกันอุบัติเหตุ ด้านบรรยากาศความปลอดภัยในการทำงาน ด้านความรู้และเข้าใจเกี่ยวกับความปลอดภัยในการทำงาน ส่งผลบวกต่อพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานโรงงานปาล์มน้ำมัน จังหวัดสุราษฎร์ธานีเพื่อรองรับอุตสาหกรรม 4.0
แนวทางการพัฒนาโรงงานควรสร้างความตระหนักให้พนักงานป้องกันอุบัติเหตุ เมื่อตระหนักได้ว่าเมื่อเกิดอุบัติเหตุแล้วจะส่งผลกระทบต่อตนเอง ควรมีแผนงานประจำปีอบรมอย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง มีคณะกรรมการ ความปลอดภัย เพื่อให้พนักงานได้มีส่วนร่วม และเสนอแนะให้กับบริษัท มีการใช้แอพพลิเคชั่นสังคมออนไลน์ สำหรับการสื่อสารด้านความปลอดภัยในการทำงาน นอกจากนี้มีการใช้อุปกรณ์ช่วย เช่น มีกล้องวงจรปิด เครื่องตรวจจับควัน ความร้อน เสียง เครื่องวัดก๊าซไข่เน่า รวมถึงมีการใช้โปรแกรมสำเร็จรูปด้านความปลอดภัยเพื่อใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลด้านความปลอดภัย
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กจมณี รัตติธรรม. (2555). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความปลอดภัยกับพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงาน บริษัทไทยทาเคนาคา สากลก่อสร้าง จำกัด. ค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย4.0ระยะ20ปี (พ.ศ.2560-2579). ค้นเมื่อ 10 สิงหาคม 2560, จาก http://www.oie.go.th/sites/default/files/attachments/industry_plan/thailandindustrialdevelopmentstrategy4.0.pdf.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. กรุงเทพฯ : ธรรมสาร.
คมกริช นันทะโรจพงศ์. (2564). การเสริมสร้างพฤติกรรมการเป็นผู้ประกอบการภายในองค์กรของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมที่มีนวัตกรรม : อิทธิพลของการรับรู้ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง การจัดการทรัพยากรมนุษย์อย่างมีสมรรถนะสูง และการรับรู้ความสามารถของตนเอง. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยสารคาม, 3(1), 44-65.
จิตลดา หมายมั่น และสมบัติ ทีฆทรัพย์.(2559). อุตสาหกรรม 4.0 ตอนที่1 ความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อม. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี, 10(2), 39-49.
ชัยพันธุ์ ยุวนะเตมีย์. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเอง และการสนับสนุนทางสังคมจากหัวหน้ากับพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานระดับปฏิบัติการในโรงงานแห่งหนึ่งในจังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต(จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ณัฐพงศ์ ปานศิริ. (2558). การศึกษาพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยในระดับวิชาชีพ ในโรงงานอุตสาหกรรม เขตจังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ทรงศักดิ์ ใจกล้า. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยในการทำงานระดับวิชาชีพ ในนิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร จังหวัดชลบุรี. งานนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและเอกชน วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
นัทธพงศ์ นันทสำเริง. (2558). สูตรความสำเร็จการบริหารมาตรฐานอาชีวอนามัย และความปลอดภัยฉบับบูรณาการ. กรุงเทพฯ : โรแบร์ แอนด์ แอสโซซิเอทส์ (ประเทศไทย).
นิคม ถนอมเสียง. (2550). การตรวจสอบคุณภาพแบบสอบถาม. ขอนแก่น : ภาควิชาสถิติและประชากรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บุรินทร์ ทองอุดม. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานระดับปฏิบัติการโรงงานฉีดพลาสติกขึ้นรูป :กรณีศึกษาบริษัท ตรีอรรถบูรณ์ จำกัด. ค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปริญญา สุดอารมย์ และวสุธิดา นุริตมนต์ . (2561). ความตระหนักถึงความปลอดภัยในการทำงานส่งผลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานระดับปฏิบัติการบริษัทในเครือโปลิโฟม จำกัด. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 8(3), 114-125.
พีรยา เชาวลิตวงศ์. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างบุคลิกห้าประกอบ การรับรู้ความสามารถของตนเอง และพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงาน :กรณีศึกษาพนักงานฝ่ายช่างสายการบินแห่งหนึ่ง. งานวิจัยส่วนบุคคลศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ คณะศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พีระสัณห์ เอี่ยมศิริ. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจในการป้องกันอุบัติเหตุกับพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานบริษัท ขนส่งน้ำมันทางท่อ จำกัด. สารนิพนธ์ ศึกษาศาสตรามหาบัณฑิต (การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มธุริน เถียรประภากุล. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยของพนักงานหน่วยงานผลิตโลเลฟินส์1 บริษัทพีทีที โกลบอล เคมิคอส จำกัด(มหาชน) สาขาที่ 2 โรงงานโอเลฟินส์ไอ. ค้นคว้าอิสระวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วารีรัตน์ เพชรสีช่วง. (2559). แนวโน้มอุตสาหกรรมปาล์มน้ำมันปี2559-2561. ค้นเมื่อ 12 สิงหาคม 2560, จาก https://www.krungsri.com/bank/getmedia/c2728a31-271c-4e4c-ae89-ea067aa33eb9/IO_OilPalm_2016_TH.aspx.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2562). เนื้อที่ยืนต้น เนื้อที่ให้ผลผลิต และผลผลิตต่อไร่ ปี2561. ค้นเมื่อ 24 ตุลาคม 2562, จาก http://www.oae.go.th/assets/portals1/fileups/prcaidata/files/oilpalm%2061.pdf.
สุนทรี เลิศล้ำ. (2554). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานบริษัทโรเดีย โฮลดิ่งส์ จำกัด. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช.
สมคิด ยาเคน และธนายุทธ แจ้งมงคล.(2564). แรงจูงใจในการทำงานของพนักงานด้านการเงิน สำนักการเงิน กลุ่มธุรกิจการค้าระหว่างประเทศบริษัทลูกของบริษัทมหาชน ด้านธุรกิจอาหารแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร.วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยสารคาม, 13(3),102-124.
สุรีวัลย์ ใจกล้า. (2557). พฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงาน บริษัทเอสอีไออินเตอร์คอนเนคส์ โปรดักส์(ประเทศไทย). งานนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและเอกชน. วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
อนามัย ธีรวิโรจน์ เทศกะทึก. (2556). อาชีวอนามัย และความปลอดภัย(พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
อนามัย ธีรวิโรจน์ เทศกะทึก. (2561). การจัดบริการทางอาชีวอนามัย และสวัสดิการในสถานประกอบการ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนุศักดิ์ ฉิ่นไพศาล. (2556). อาชีวอนามัยและความปลอดภัย. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis (2nd Ed.). Hillsdale, NJ Erlbaum New York : Free Press.
Griffin, M. A., & Neal, A. (2000). Perceptions of Safety at Work: A Framework for Linking Safety Climate to Safety Performance, Knowledge and Motivation. Journal of Occupational Health Psychalogy, 5(3), 347-358.
Khan, Ghazali & Isha, (2014). The Role of Leadership and Leaders’ Behavioral Characterristics on Employees’Safety Behavior in Plant Turnaround Maintenance of PETRONAS Petrochemical Companies in Malaysia.Global Business and Management Research: An International Journal, 6(3), 256-261.
Lyu, S., Hon, C. K.H., Chan. A. P.C, Wong, F. K. W, & Javed, A. A. (2018). Relationships among Safety Climate, Safety Behavior, and Safety Outcomes for Ethnic Minority Construction Workers. International Journal of Environmental Research and Public Health, 15, 1-16.
Martinez- Corcoles, M., Gracia, F., Tomas, I., & Peiro, J. M. (2011). Leadership and Employees’ perceived Safety Behaviors in a Nuclear Power Plant : A Structural Equation Model. Safety Science, 49(8-9), 1118-1129.
Morrow, S. L. et al. (2010). The relationships between psychological safety climate facets and safety behavior in rail industry : A dominance analysis. Accident Analysis and Prevention, 42, 1460-1467.
Neal, A., & Griffin, M. A. (2006). A Study of the Lagged Relationships among Safety Climate, Safety Motivation, Safety Behavior, and Accident at the individual and Group Levels. Journal of Applied Psychology, 90(4), 946-953.
Neal, A, Griffin, M. A., & Hart, P. M. (2000). The impact of organizational climate on safety climate and individual behavior. Safety Science, 34, 99-109.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd Ed.). New York : McGraw-Hill.
Smith, T. D., & DeJoy, D. M. (2014). Safety climate, safety behaviors and line – of –duty injuries in the fire service. International Journal of Emergency Services, 3(1), 49-64.
Subramaniam C.et al. (2016). Safety management practices and safety compliance in small medium enterprises. Asia Pacific Journal of Business Administration, 8(3), 226-244.
Vinodkumar, M. N., & Bhasi, M. (2010). Safety Management Practices and Safety Behavior : Assessing the Mediating role of Safety Knowledge and Motivation. Accident Analysis and Prevention, 42, 2082-2093.
Zulkifly, S. S., Ismail, S. N., Hasan, N. H, Mahadi, M. R., & BaharudinM. R. (2020).Assessing the Level of Safety Knowledge-Attitude-Behaviour (Safety KAB): A Case Study in a Public Cleansing Firm. Journal of Safety, Health and Ergonomics, 2(1), 1-7.
