การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ด้านอัญมณีและเครื่องประดับ ผู้ประกอบการร้านค้าทองคำ ตลาดพลอยจันทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลัก คือ 1) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านอัญมณีและเครื่องประดับของผู้ประกอบการร้านค้าทองคำ ตลาดพลอยจันทบุรี ก่อนและหลังได้รับการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ด้านอัญมณีและเครื่องประดับ 2) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของผู้ประกอบการร้านค้าทองคำ ตลาดพลอยจันทบุรี หลังได้รับการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ด้านอัญมณีและเครื่องประดับ โดยการศึกษาผลสัมฤทธ์ทางการเรียน ได้ใช้แบบทดสอบวัดความรู้ด้านอัญมณีและเครื่องประดับในการเก็บคะแนนทั้งก่อนและหลังได้รับการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ จำนวน 20 ข้อ และใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูลระดับความพึงพอใจ จำนวน 13 ข้อ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ ผู้ประกอบการร้านค้าทองคำ บริเวณตลาดพลอยจันทบุรี โดยใช้การสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ ณ สถานที่ตั้งของผู้ประกอบการ จำนวน 25 ราย สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าดัชนีประสิทธิผล และสถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมุติฐาน ได้แก่ Paired-Samples T-Test ที่ระดับความเชื่อมั่น 99 %
ผลการวิจัยจากแบบทดสอบวัดความรู้ ผู้ประกอบร้านค้าทองคำได้คะแนนเฉลี่ยก่อนการได้รับการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ 12.28 (ร้อยละ 61.4) และได้คะแนนเฉลี่ยหลังได้รับการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ 19.12 (ร้อยละ 95.60) โดยการสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ ทำให้ผู้ประกอบการมีความรู้เพิ่มขึ้นที่ระดับความเชื่อมั่น 99% มีค่าดัชนีประสิทธิผล เท่ากับ 0.89 และจากการเก็บรวบรวมข้อมูลระดับความพึงพอใจ พบว่า ด้านวิทยากร มีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านประโยชน์และการนำไปใช้ และด้านเนื้อหา อยู่ในระดับมาก ตามลำดับ
สรุปผลการวิจัย พบว่า การสื่อสารเพื่อให้ข้อมูลความรู้ทางด้านอัญมณีและเครื่องประดับ ช่วยทำให้ผู้ประกอบการร้านค้าทองคำ บริเวณตลาดพลอยจันทบุรี มีความรู้ ความเข้าใจที่ถูกต้องเรื่องอัญมณีและเครื่องประดับมากยิ่งขึ้น
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กนกนาถ ลิขิตไพรวัลย์. (2563). กลยุทธ์การสื่อสารข้อมูลข่าวสารผ่านเฟซบุ๊กเพจในจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสาร บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
เจษฎายุทธ ไกรกลาง. (2560). การจัดการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบปัญหาเป็นฐานต่อการส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการคิดแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตรศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ชยานนท์ ไชยรักษ์ อาพันธ์ชนิต เจนจิต และเวชฤทธิ์ อังกนะภัทรขจร. (2564). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยวิธีการสอนแนะให้รู้คิด (CGI) ร่วมกับแนวทางการพัฒนาความคิดทางคณิตศาสตร์ (ACT) ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. สักทอง : วารสาร มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 27(3), 120-134.
ชลกานดาร์ นาคทิม. (2562). กลยุทธ์การทำพลอยในจังหวัดจันทบุรีตามรูปแบบการพัฒนาประเทศไทย 4.0. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 4(3), 15-35.
ธนพรรณ กุณาละสิริ. (2558). รูปแบบการสื่อสารเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานเป็นทีมในหน่วยงานผ่าตัดโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นันทรัตน์ บุนนาค. (2560). โครงการพัฒนาฐานข้อมูลพลอยสีในจันทบุรีเพื่อส่งเสริมการขาย. จันทบุรี : คณะอัญมณี มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2553). เทคนิคการสร้างเครื่องมือและรวบรวมข้อมูลสำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : ศรีอนันต์การพิมพ์.
บุญส่ง จันทสุรวงศ์. (2564, 18 มกราคม). ประธานชมรมร้านทองจันทบุรี. สัมภาษณ์.
ประภัสสร จรัสอรุณฉาย. (2560). ผลกระทบของคุณลักษณะบัณฑิตที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนิสิตหลักสูตร บัญชีบัณฑิต คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารการบัญชีและการจัดการ, 9(1), 122-134.
ประภัสสร จรัสอรุณฉาย และณัฐวงศ์ พูนผล. (2562). ผลกระทบกลยุทธ์การสื่อสารภายในองค์กรที่มีต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของพนักงานสายสนับสนุน กลุ่มมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 11(1), 1-13.
เผชิญ กิจระการ. (2546). ดัชนีประสิทธิผล. มหาสารคาม : คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พลวัต คงทอง. (2561). พัฒนาการและการล่มสลายของเศรษฐกิจชุมชน : กรณีศึกษาธุรกิจพลอยจันทบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองและการบริหารจัดการ คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ภัทราวรรณ แก้วมะยม. (2557). รูปแบบการสื่อสารภายในองค์การและความพึงพอใจต่อการสื่อสารภายในองค์การของพนักงานเจ้าหน้าที่สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. รายงานโครงการเฉพาะบุคคลวารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการสื่อสารองค์กร คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รัฐศักดิ์ ไข่แก้ว. (2559). การพัฒนาศักยภาพของผู้ประกอบการฟาร์มไก่ไข่ : กรณีศึกษาในอำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. งานนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสาธารณะ วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิทยา วาโย อภิรดี เจริญนุกูล ฉัตรสุดา กานกายันต์ และจรรยา คนใหญ่. (2563). การเรียนการสอนแบบออนไลน์ภายใต้ สถานการณ์แพร่ระบาดของไวรัส COVID-19 : แนวคิดและการประยุกต์ใช้จัดการเรียนการสอน. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 14(34), 285-298.
แววรัตน์ เวสนุสิทธิ์. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพบริการกับความพึงพอใจ และความจงรักภักดีของลูกค้าบริษัท พี ซี แอล โฮลดิ้ง จำกัด. การศึกษาอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
สันติ ทองแก้วเกิด. (2562). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาหน้าที่พลเมืองและศีลธรรม (รหัสวิชา 2000 1501) โดยใช้วิธีการสอนแล้วสอบของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 2/3 แผนกวิชาช่างยนต์วิทยาลัยเทคนิคตรัง. ตรัง : วิทยาลัยเทคนิคตรัง สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษากระทรวงศึกษาธิการ.
สมรัก อินทวิมลศรี. (2560). ผลของการใช้แนวคิดสะตีมศึกษาในวิชาชีววิทยาที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาวิทยาศาสตร์ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรินทร์ อินทะยศ และธนวัฒน์ พิมลจินดา. (2561). การประเมินศักยภาพในการยกระดับจังหวัดจันทบุรีสู่นครแห่งอัญมณีของโลก. กรุงเทพฯ : สํานักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
อุรัชชา สุวพานิช. (2564). การจัดการความรู้ (Knowledge Management : KM). เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ฮั่วเซ่งเฮง. (2564). ทอง 96.5 คืออะไร แตกต่างจากทองคำแท่งประเภทอื่นอย่างไร. ค้นเมื่อ 3 ตุลาคม 2564, จาก https://www.huasengheng.com/gold-bar96-5/
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. New York : Wiley & Son.
Suwannarat, A. (2009). Finding a quality test for teaching management. Songklanagarind Medical Journal, 27(5), 381-388.
