แนวทางการจัดการวิกฤติการณ์สำหรับธุรกิจการจัดประชุมในจังหวัดเชียงราย ประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
อุตสาหกรรมการจัดประชุมและนิทรรศการนานาชาติ หรือไมซ์ (MICE) มีศักยภาพ ในการดึงดูดนักท่องเที่ยวคุณภาพสูง ทั้งจากต่างประเทศและในประเทศ ซึ่งสร้างรายได้ให้ประเทศไทยอย่างมากทั้งทางตรงและทางอ้อม เชียงรายเป็นหนึ่งในจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวและนักเดินทางกลุ่มไมซ์ที่เดินทาง เพื่อร่วมการประชุม อย่างไรก็ตามเชียงรายตั้งอยู่ในพื้นที่ที่มีปัจจัยเสี่ยงต่อภาวะวิกฤติการณ์ต่าง ๆ ที่สามารถเกิดผลกระทบต่อการท่องเที่ยว เช่น ภาวะหมอกควันพิษ แผ่นดินไหว การแพร่ระบาดของโรค และความสงบทางการเมืองในเขตชายแดน โดยมีวัตถุประสงค์การศึกษา คือ 1) เพื่อศึกษาประเภทของวิกฤติการณ์ที่มีผลกระทบต่อธุรกิจการจัดประชุม 2) เพื่อศึกษาปัญหาในการจัดการวิกฤติการณ์ และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการวิกฤติการณ์สำหรับธุรกิจการจัดประชุมในเชียงราย ดำเนินการวิจัย โดยการใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงลึกสำหรับกลุ่มผู้เกี่ยวข้องกับการการจัดประชุมและนิทรรศการนานาชาติ หรือไมซ์ (MICE) ทั้งภาครัฐและเอกชน 18 ราย และการสนทนากลุ่มกับกลุ่มผู้เข้าร่วมประชุมองค์กร (Meeting )และกลุ่มผู้เข้าร่วมประชุมประชุมวิชาชีพ (Convention) กลุ่มละ 10 คน ผลจากการศึกษา พบว่า ประเด็นวิกฤติการณ์ที่กระทบต่อธุรกิจการจัดการประชุมมีทั้งจากธรรมชาติและมนุษย์สร้างขึ้น ได้แก่ หมอกควัน แผ่นดินไหว โรคติดต่อ และการจลาจล แนวทางในการจัดการวิกฤติการณ์สำหรับธุรกิจการจัดประชุมในเชียงรายนั้นได้ดำเนินทั้งเชิงรับและเชิงรุกมีความสอดคล้องกับขั้นตอนการจัดการวิกฤติการณ์ของ The Pacific Asia Travel (PATA) ซึ่งมีแผนการดำเนินงานเริ่มจากการลดการเกิด การเตรียมความพร้อม การแก้ไขปัญหา และการกอบกู้สถานการณ์ นอกจากนี้ยังมีการเตรียมพร้อม สำหรับสถานการณ์ฉุกเฉินในสถานการณ์ที่ไม่สามารถคาดเดาได้โดยมีหน่วยงานราชการเป็นผู้รับผิดชอบหลัก ประเด็นปัญหาและอุปสรรคในการจัดการวิกฤติการณ์พบว่า ภาคีที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและเอกชน เห็นว่าที่ผ่านมาไม่มีปัญหาและอุปสรรคในการจัดการเนื่องจากการมีผู้นำที่ดี มีแผนที่รัดกุม และเชียงราย มีทรัพยากรที่สนับสนุนการดำเนินงานเช่นกำลังคน อุปกรณ์ และองค์ความรู้ที่เพียงพอกับวิกฤติการณ์ ที่มีผลกระทบในอดีตและปัจจุบัน อย่างไรก็ตามเนื่องจากภาคธุรกิจการจัดประชุมในจังหวัดเชียงราย มีการเจริญเติบโตมากขึ้นแนวทางในการพัฒนาแผนงานการจัดการวิกฤติการณ์ด้านธุรกิจการจัดการประชุมในเชิงรุกเพิ่มขึ้นเพื่อสร้างความมั่นใจและความปลอดภัยให้กลุ่มนักท่องเที่ยวไมซ์
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
ดุษฎี ช่วยสุข และดลฤทัย โกวรรธนะกุล (2558). การพัฒนาศักยภาพอุตสาหกรรมไมซ์ในจังหวัดขอนแก่นเพื่อรองรับการเป็นไมซ์ซิตี้ของประเทศไทย. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 10(1), 15-29.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา (2554). ธุรกิจไมซ์ (MICE). พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี : เฟิร์นข้าหลวงพริ้นติ้งแอนด์พับบลิชชิ่ง.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ. (2557). MICE Economic Impact Info 2014. กรุงเทพฯ : สปสน.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ. (2563). MICE Economic Impact Info 2020. กรุงเทพฯ : สปสน.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2563). บทวิเคราะห์แนวโน้มธุรกิจ. ค้นเมื่อ 28 มกราคม 2564, จาก https://kasikornresearch. com /TH/analysis/k-econ/business/Pages/index.aspx?c=362.
Avraham, E., & Ketter, E. (2008). Media strategies for marketing places in crisis: Improving the image of cities, countries, and tourist destinations. Oxford, UK : Butterworth-Heinemann.
Bryman, A., & Burgess, B. (2002). Analyzing qualitative data. Oxford, UK : Routledge.
Campiranon, K. (2006). Understanding crisis vulnerability of the MICE sector: A case study of Thailand. Retrieved February 20, 2021, from https://espace.library.uq.edu.au/view/UQ:7829.
Campiranon, K., & Arcodia, C. (2008). Market segmentation in time of crisis: A case study of the MICE sector in Thailand. Journal of Travel and Tourism Marketing, 23(2-4), 151-161.
Coombs, W. T. (1999). Information and compassion in crisis responses: A test of their effects. Journal of public relations research, 11(2), 125-142.
Faulkner, B. (2001). Towards a framework for tourism disaster management. Tourism Management, 22(2), 135-147.
Fink, S. (1986). Crisis management: Planning for the inevitable. New York : American Management Association.
Gurtner, Y. (2006). Understanding tourism crisis: Case studies of Bali and Phuket. Tourism Review International, 10(1-2), 57-68.
Henderson, J. C. (2007). Corporate social responsibility and tourism: Hotel companies in Phuket, Thailand, after the Indian Ocean Tsunami. International Journal of Hospitality Management, 26(1), 228-239.
Keown‐McMullan, C. (1997). Crisis: When does a molehill become a mountain? Disaster Prevention and Management: An International Journal, 6(1), 4-10.
King III, G. (2007). Narcissism and effective crisis management: A review of potential problems and pitfalls. Journal of Contingencies and Crisis Management, 15(4), 183-193.
Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA : Sage Publications.
O'toole, W., & Mikolaitis, P. (2002). Corporate event project management (Vol. 8). New York : Wiley.
PATA. (2003). Tourism risk management for the Asia Pacific Region: An authoritative guide for managing crises and disasters. Australia : CRC for Sustainable Tourism Pty Ltd.
Perl, D. (2004), Critical success factors for effective crisis management. Crisis Management. UK : Crisis Manager University.
Ritchie, B. W. (2004). Chaos, crises and disasters: A strategic approach to crisis management in the tourism industry. Tourism Management, 25(6), 669-683.
Rittichainuwat, B. N., & Chakraborty, G. (2009). Perceived travel risks regarding terrorism and disease: The case of Thailand. Tourism Management, 30(3), 410-418.
Rittichainuwat, B., Laws, E., Maunchontham, R., Rattanaphinanchai, S., Muttamara, S., Mouton, K., & Suksai, C. (2020). Resilience to crises of Thai MICE stakeholders: A longitudinal study of the destination image of Thailand as a MICE destination. Tourism management perspectives, 35, 1-15.
Silverman, D. (2010) Doing qualitative research (3rd ed.). London : Sage.
Scott, N., Laws, E., & Prideaux, B. (2008). Tourism crises and marketing recovery strategies. Journal of Travel & Tourism Marketing, 23(2-4), 1-13.
